Month: June 2023

Unicode အချိန်က တတိယကမ္ဘာစစ်ကြီး ပြီးဆုံးပြီးတဲ့နောက် တစ်နှစ်တိတိ ကာလ။ ကမ္ဘာစစ်ကြီးမို့ တစ်ကမ္ဘာလုံးက နိုင်ငံတိုင်းလိုလို ပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့သည် ။ လုံးဝ မြေပုံပေါ်က ပျောက်သွားတဲ့ နိုင်ငံတွေ ရှိကြသလို သန်းပေါင်းများစွာသော လူတွေ သေကြေပြီး လုံးဝ နလံမထူနိုင်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေလည်း အများကြီး။ နျူကလီးယား ဗုံးတွေ တဖက်နဲ့တဖက် ပစ်ခတ်ကြသလို ဓာတုဗေဒ အဆိပ်ဗုံးတွေကိုလည်း ကြဲချကြသည်။ ဖောက်ခွဲကြသည်။ ပစ်ခတ်ကြသည် ။ လည်ပတ်နေတဲ့ဟာတွေ အကုန် ရပ်ဆိုင်းသွားသည်။ အစိုးရ မရှိတော့ ။ စစ်တပ် မရှိတော့ ။ ဆေးရုံ မရှိတော့ ။ ရဲတွေ ထောင်တွေ ဘာမှမရှိတော့ ။ အုပ်ချုပ်ရေးမဲ့သွားတဲ့ အခြေအနေကို ပြန်ရောက်သွားသည် ။ သတ်ချင်ရင် သတ်နိုင်သည်…

Read More “ဝေစားကြမယ်” »

Unicode နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။ “အားပါး …. အောက်စလွတ်နေတာကွ.. အဟီး” ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိလှုပ်စိ လမ်းလျှောက်နေရာမှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။ ချာကနဲ ခေါင်းနှစ်လုံးက နောင်လတ်ကြည့်ရာသို့ လိုက်ကြည့် ကြသည်။ ထိန်ဝင်းက .. ဟိုက်ကနဲ အော်၏။ သန်းရှိန်က မျက်ကြီးပြူးပြီး… ဂလုကနဲ တံတွေးမြိုချ၏။ “ပေါ်တင်ကြီး..” သုံးယောက်သား ..လမ်းမအလယ်မှာ တန်းစီရပ်နေမိကြသည်။ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးက သားနားသပ်ရပ်သည်..။ ပြူတင်းပေါက်များကို ကြည်ပြာရောင် ဇာလေးများ ချိန်ဆွဲထားသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် လူသွားလမ်းကလေး တစ်ခုမျှသာဝေးပြီး ခြံကကျဉ်းမြောင်းသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်၌ ရေစင်တစ်ခု ရှိ၏။ ရေစင်အောက် ကြိမ်ကုလားထိုင်လေးပေါ်၌ လှပကျော့ရှင်း…

Read More “ကြပ်လိုက်တာ ကိုနောင်ရယ်” »

Unicode တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစားအမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။ တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျင် ကျသလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို ညရှစ်နာရီခွဲ ကိုးနာရီလောက်မှ အလုပ်သိမ်းရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံမှ သူမနေထိုင်ရာ အင်းစိန်စျေးနားသို့ အပြန်ခက်ခဲတတ်၏။ ပုံမှန်ပြေးဆွဲနေကျ လိုင်းကားတွေ ဂိတ်သိမ်းသွားပြီး အောက်ဆိုက်ကားတောင် အလာကျဲသွားသည့် အချိန်မို့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်လျင် အိမ်မှုကိစ္စအတွက် ပူပန်ရခြင်းမရှိသူမို့သာ တင်ယုနွယ်အတွက် တော်သေးသည် ဟုပြောရမည်။ တင်ယုနွယ်တို့အိမ်မှာက လူဦးရေ များများစားစား မရှိ။…

Read More “နွယ်မနေတတ်တော့ဘူး” »

Unicode စိုးမောင်သည် လေးငါးဆယ်ချက် ဆက်ပြီး ဆောင့်နေသေးသည် ။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်ကို သတိပြုမိကာ အဆောင့်ရပ်လိုက် သည် ။ အသာပင် ငြိမ်နေလိုက်သည် ။ လီးကြီးကိုတော့ စောက်ခေါင်းထဲက မထုတ်။ တပ်ရက်ကြီး ထိုးသွင်းထားဆဲ ။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း နို့အုံကြီးများကို စုံကိုင်ကာ ဆွဲထားဆဲ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်မိမိမှာ တဏှာကြီး ရမက်ထန်သော မိန်းမကြီးဖြစ်ရာ လူကမောပြီး နုံးကျနေသော်လည်း ကာမစိတ်ကတော့ မကျချင်သေး ။ ထို့ပြင် မိမိ၏ အဖုတ်ထဲရှိ စိုးမောင်၏လီးကြီး အားမာန်အပြည့်ဖြင့် မာတောင်နေသေးသည်ကို ထိတွေ့ သိရသောအခါ ကောင်လေး သုတ်ရည် မထွက်သေးကြောင်း နားလည်သည် ။ လိုးသည့်လီးက မာန်မကျဘဲ တောင်နေဆဲဖြစ်လို့ တနည်းတမျိုးပြောင်းကာ ဆက်ပြီး အလိုးခံရန်…

Read More “နောက်ပါက်ဖွင့်ခိုင်းတဲ့ ဒေါ်မိမိ” »

Unicode ကောင်းကင်မှ မှိတ်တုတ် မှိတ်တုတ် ကြယ်များကိုကြည့်ရင်း ငြီးငွေ့စရာ ကောင်းလှသော ပင်လယ်ပြင်ကြီးအား နောက်ထပ် ခြောက်ရက်ခန့်မျှ သူစီးရဦးပေတော့မည်။ ယခုတာဝန်အား ပေးစေသော ရဲချုပ်ကြီးအား မင်းမင်းတစ်ယောက် စိတ်ထဲမှ ကြိမ်ဆဲနေမိတော့သည်။ သူ ရဲထဲဝင်ခဲ့သည်မှာ ဖာများ မာဆက်မှ ဆော်များအား အမြဲမပြတ် လိုးရန်အတွက်ပင် ဖြစ်သည်။ သူ လိုးခဲ့တဲ့ ဆော်တိုင်းလည်း သူ့အား အစွဲကြီးစွဲလမ်းသွားကြသည်။ စွဲသွားအောင်လည်း လိုးနည်းပေါင်စုံ သူကျွမ်းကျင်သည် မဟုတ်ပါလား။ သူ့အရပ်မောင်းမှာ ခြောက်ပေရှိပြီး အားကစားလိုက်စားသောကြောင့် ရင်အုပ်ကြယ်ကာ ယောက်ျားပီသကာ အသားရည်မှာလည်း မညိုသော်လည်း ဖြူသည့်ဘက်မပါချေ။ အထူးခြားဆုံးက ၇ လက်မခန့်ရှည်သော သူ့လီးပင်။ လုံးပတ်မှာ လက်မနှင့် လက်ခလယ်ပင် မထိချင်။ ထိုမျှကောင်းလွန်းသော သူ့လီးအား ခံဖူသူတိုင်း စွဲလမ်းသွာတာ မဆန်းပေ။…

Read More “ကိုကို အရမ်းမသွင်းနဲ့” »

Unicode တက္ကသိုလ် ကျောင်းတွေ ဖွင့်ချိန် နေစိုး တစ်ယောက် ပျော်နေသည်။ 10 တန်း အောင်ကတည်းက တက္ကသိုလ် တက်ရမည့် အချိန်ကို မျှော်နေခဲ့ရသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားဘဝ ခံစားမှု၊ ပျော်ရွှင်ဖွယ် ကောင်းမှုများကို video ဇာတ်လမ်းများ ကြည့်ပြီး ရူးသွပ်ခဲ့ရသူ ဖြစ်သည်။ မြန်မာစာ major ရရှိပြီး မန္တလေးတက္ကသိုလ်တွင် တက်ရမည် ဖြစ်သည်။ မန္တလေးတွင် အဖေ့ညီ ဦးလေး မိသားစု ရှိသည်။ ဦးလေးတို့က အမျိုးသမီးအဆောင် ဖွင့်ထားသည်။ ကျောင်းတက်လျှင် ဦးလေး အိမ်၌ နေရမည်ဟု မိဘများက ပြောလာသောအခါ နေစိုး အကြောက်အကန် ငြင်းမိသည်။ မိန်းကလေးအဆောင် ဖွင့်ထားသည့်အပြင် ဦးလေးအိမ် ဖြစ်နေသဖြင့် လွတ်လပ်မှု မရှိမှာ သေချာသည်။ သို့သော်…

Read More “ပါကင်ပေါက်သွားတဲ့ အဆောင်သူလေး” »

Unicode တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူကို သတိရမိတဲ့အခါတိုင်း အလွမ်းဖြေရင်း နားထောင်ဘို့ version ၄ ခုနဲ့ ဆိုထားတဲ့ Hello Darling ဆိုတဲ့ အင်္ဂလိပ် သီချင်းလေးကို ကျွန်တော့ Laptop ပေါ်မှာ တင်ထားပါတယ်။ အထူးသဖြင့် မန္တလေး ကိုရောက်လျှင် ပိုသတိရမိပြီး ပိုနားထောင်ဖြစ်ပါတယ်။ ၂၀ဝ၈ ခု၊ နှစ်ဆန်းပိုင်းလောက်ကပါ။ အောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးဝင်း ရန်ကုန်-မန္တလေး Express ကားတစ်စီးပေါ်မှာ ည ၇ နာရီကား လက်မှတ်ဝယ်ပြီး ကားထွက်မည့် အချိန်ကို စောင့်နေတာ ၁၀ မိနစ်ကျော်တဲ့အထိ ကားကမထွက်သေးဘူး။ ခရီးသည်တွေ ကျန်နေသေးလို့ ထင်ပါရဲ့။ ထိုင်ခုံတွေကလည်း ဟိုနား တစ်ခုံ ဒီနားနှစ်ခုံဆိုသလို လွတ်နေသေးတယ်။ ကျွန်တော့် ဘေးခုံကလည်း မလာသေးဘူး၊ တစ်ချို့က လမ်းကစောင့်ပြီး စီးတာတွေလည်း ရှိတတ်ပါတယ်။…

Read More “မဆုံတဲ့ ဖူးစာ” »

Unicode “ဖောင်း… ဖောင်း… ရှီး… ဖောင်း” သီးတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော် တစ်ရက်နေ့ ညလေးက မိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ ကြည်လင်တောက်ပနေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ ဗျောက်ဖောက်သံက ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး ဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေသည်။ “ဖေဖေ နားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူး သမီးရယ် ဖေဖေတို့ ငယ်ငယ်ကလဲ ဒီလိုပဲ ကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေ အိမ်ထဲကို ဝင်လာရင်း ဘေးက စတီခုံလေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်း လှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိသည်။ “အဖေ့သားနဲ့ မြေးကတော့ ရေကျော်ပွဲဈေး သွားကြပြီ” “သမီးရော လိုက်မသွားဘူးလား” “မလိုက်ချင်ပါဘူး အဖေရယ် လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲ ဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့ နောက်ဖေးဖက် ထွက်သွားတဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်း ငေးနေမိသည်။ မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက ရွာကအိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ နေနေရာကနေ…

Read More “ရမက်ထန်တဲ့ ချွေးမလေး” »

Unicode “ဖောင်း… ဖောင်း… ရှီး… ဖောင်း” သီးတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော် တစ်ရက်နေ့ ညလေးက မိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ ကြည်လင်တောက်ပနေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ ဗျောက်ဖောက်သံက ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး ဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေသည်။ “ဖေဖေ နားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူး သမီးရယ် ဖေဖေတို့ ငယ်ငယ်ကလဲ ဒီလိုပဲ ကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေ အိမ်ထဲကို ဝင်လာရင်း ဘေးက စတီခုံလေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်း လှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိသည်။ “အဖေ့သားနဲ့ မြေးကတော့ ရေကျော်ပွဲဈေး သွားကြပြီ” “သမီးရော လိုက်မသွားဘူးလား” “မလိုက်ချင်ပါဘူး အဖေရယ် လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲ ဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့ နောက်ဖေးဖက် ထွက်သွားတဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်း ငေးနေမိသည်။ မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက ရွာကအိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ နေနေရာကနေ…

Read More “ယောက္ခထီးရဲ့ ရမက်” »

Unicode အိဝါ မှတ်မိနေပါတယ်လေ…။ ရေမလာခင် မြောင်းပေးမိတဲ့ အိဝါအပြစ်ရယ်လို့ဘဲ ခံယူနားလည်ထားပါတယ်…. ။ နှင်းတွေကျနေတဲ့ နေ့တစ်နေ့ကို အိဝါ မှတ်မိနေပါတယ် ..။ အဘစပ်ခွန်ကြာ ဝယ်ပေးထားတဲ့ ထရက်စုလေးကိုဝတ်ပြီး အိဝါ ခြံထဲမှာ အပြေးလေ့ကျင့်နေတဲ့ နေ့ပေါ့ ..။ မြသဲစံအိမ်ကြီးဘက်ကိုအရောက်မှာ မမျှော်လင့်ဘဲနဲ့ ကိုကို့ကို တွေ့ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီတုန်းက ကိုကိုက သိုးမွှေးလောင်းကုတ်ကြီးကို ဝတ်ထားတယ်မို့လား။ ““အမေ့….အိုး…..”” အဲဒါ အိဝါက လျှမ်းတာပါ။ ကိုကိုက ကုန်းစပ်က ရေနွေးငွေ့တွေ တထောင်းထောင်းထနေတာကို ငေးနေတာ။ ထင်ရှုးပင်ကိုကွေ့ပြီး လမ်းအချိူးဝင်မှာ သူ့ဖာသာသူရပ်နေတဲ့ ကိုကို့ကို အိဝါ ဝင်တိုက်မိတာပါ…..။ ““ဟိတ်… မင်း ဒီခြံကြီးထဲကို ဘာလာလုပ်တာလဲ”” ““အ…… အပြေးလေ့ကျင့်တာပေါ့… ဦးဦး”” ““မင်းဘွားအေ….ငါ့ကို ဦးဦးလို့ ခေါ်ရလားဟ”” ကိုကိုက…

Read More “မောင်လည်း ရက်ပေးပါ့မယ် ချစ်ရယ်” »