Category: Apanpyay

Unicode လှဇော် သုဝဏ္ဍဘူမိလေဆိပ်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ၁ ပတ်ကျော်ကပင် ရန်ကုန်မှ ဘုန်းခန့်တို့ အသစ်စက်စက် လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းလာမည်။ ထိုလင်မယားနှင့်အတူ လှဇော်၏ ဝမ်းကွဲတူမလေး ဆုပိုင်ဆွေပါ ကျောင်းပိတ်ရက်အလည်ပါလာမည် ဆိုတာတွေကို သိထားသည်။ ဘုန်းခန့်နှင့်လှဇော်က ညီအစ်ကို ဝမ်းကွဲတော်သည်။ ဆုပိုင်ဆွေဆိုသည်က ဘုန်းခန့်၏အစ်ကို ကိုဘုန်းသန့် ၏သမီး။ ၈ တန်းကျောင်းသူ။ လှဇော်နှင့်တော့ မဆုံဖူး။ မဆုံဖူးဆို လှဇော်ကလည်း ရန်ကုန်ပြန်မရောက်သည်မှာ ၁၈ နှစ်ခန့်ရှိပြီ။ ထိုင်းတွင် အခြေကျနေသည်မှာ ကြာပြီ။ ယခုတော့ သူတို့လာမည်ဆို၍ ဘန်ကောက်တက်လာကာ ဟိုတယ်ခန်းစီစဉ်ပြီး လေဆိပ်သို့ ထွက်လာခြင်း ဖြစ်သည်။ အချိန်ကိုက်ဟု ဆိုရမည်။ လှဇော်ရောက်ချိန်တွင် ဘုန်းခန့်တို့ လေယာဉ်ဆိုက်နေချေပြီ။ သိပ်မစောင့်ရပဲ ခဏနေတော့ တွန်းလှည်းကိုယ်စီနှင့် ထွက်လာတာ တွေ့လိုက်သည်။…

Read More “ဆုပိုင် ထွက်တော့မယ်… အား.. အ… ဆုပိုင်.. ဆုပိုင် မရတော့ဘူး…. အ… အ…(အင်းစက် စာပေ)” »

Unicode ****လှိုင်လည်း ကိုကြီးကို အရမ်းစွဲးနေပြီ၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း*** ကျွန်တော်အမှောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်တည်းလျှောက်သွားနေတုန်း မျက်စိရှေ့မှာမြင်တွေ့နေရတာတွေက ကျွန်တော်တွေ့နေမြင်နေကြ မြင်ကွင်မျိုး မဟုတ်ပါဘူး။ ယောင်နနနဲ့ စမ်းတဝါးဝါးလျှောက်သွားနေတုန်း နောက်ကနေ အသံတွေကြားလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ များပြားလှတဲ့ လူလို့တောင်ပြောလို့မရတဲ့ ယောင်္ကျား မိန်းမ ပုံဆိုးပန်းဆိုး လူတစ်သိုက်က ကျွန်တော့်ကိုလိုက်ဆွဲနေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြောက်လန့်တကြား ပြေးလွှားနေတုန်း တစ်နေရာအရောက် ဆေးတံကြီးခဲထားတဲ့ ကရင်အဖိုးကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ တဲအိမ်လေးကိုတွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း တဲရှင်ကိုခွင့်တောင်းကာ အိမ်ပေါ်တက်ကာ ပုန်းနေလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်ကို လိုက်နေကြတဲ့လူစုလည်း အသံပေါင်းစုံနဲ့ တစ်နေရာကို ထွက်သွားကြတာကိုလည်း အသံ တွေကတဆင့် သိလိုက်ရပါတယ်။ အန္တရာယ်တွေ လွတ်ကင်းသွားပြီမို့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတော့တယ်။ နောက်တော့… ‘အပါး အပါး သူသတိရပြီထင်တယ်’ လို့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်အသံ…

Read More “ကို.. နော်စေးကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ နော်စေး မခံစားနိုင်တော့ဘူး” »

Unicode ကျမတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်ဟာ ပင်လယ်ကမ်းခြေ တနေရာမှာ ရှိနေသာ မြို့လေးတစ်မြို့သို့ ရောက်ရှိခြဲ့ကပါတယ်။ ဒီလို ရောက်ရှိခ့ရဲ တဲ့ အကြောင်းရင်းကတော့ ကျမရဲ့ ခင်ပွန်းဖြစ်တဲ့ ကိုခင်မောင်လွင်ရဲ့ ဖခင် ကုမ္ပဏီက ပြည်ပထုတ်ကုန်အတွက် ပုဇွန်ငါးဝယ်ဖို့ ရောက်ခဲ့ရတာ ဖြစ်ပါတယ်။ အအေးခန်းရဲ့ ကုမ္ပဏီပိုင် အဆောက်အဦးတွေ နေအိမ်တွေရှိပေမဲ့ ကျမတို့ လင်မယားဟာ ညားကြတာကလဲ (၄)လကျော်ကျော်သာ ရှိသေးတဲ့အတွက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တဲ့စိတ် နားအေးပါးအေးနဲ့ နေချင်တဲ့စိတ်တွေကြောင့် ကျမတို့ ရောက်လာတဲ့ မြို့မှာ ဗိုလ်တဲလို့ခေါ်တဲ့ နှစ်ထပ်အိမ်ကြီး တစ်လုံးကို နှစ်ချုပ်နဲ့ ငှားပြီး ကျမတို့ နေဖို့ ကြိုတင်စီစဉ်ထားခဲ့ကြပါတယ်။ ကျမတို့ လင်မယားစပြီးရောက်တဲ့ အချိန်မှာဘဲ ပစ္စည်းတွေမှ နေရာမချရသေးခင်မှာဘဲ ကျမရဲ့ယောကျ်ားဟာ သူ့အလုပ်ရှိရာသို့ ထွက်ခွာသွားရပါတယ်။ ဒီတော့ ဘိုတဲကြီးမှာ…

Read More “စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ အိမ်အကူကောင်လေးကို ကုန်းလိုက်တဲ့ သူဌေးကတော်” »

Unicode “ အကြော် ပူပူနွေးနွေး လေးတွေနော်…” လမ်းပေါ်လျှောက်လာသော လမ်းသွားလမ်းလာ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက် ရှေ့မှဖြတ်သွားတာ တွေ့၍ မသိန်းရီက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အကြော်အော်ရောင်းလိုက်သည်..။ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်က တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားကြသည်..။ “ သိန်းရီ…မကုန်သေးဘူးလား…ဟ..” ဆိုက်ကားပေါ် ထိုင်၍နေသော အညာသားက သိန်းရီကို မေးလိုက်ရင်း ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ဆိုက်ကားကို လမ်းမပေါ်သို့ တွန်းတင်လိုက်သည်.။ “ မကုန်သေးပါဘူး..ဟာ…” “ ရပ်ကွက်တွေထဲ လှည့်ပြီး ရောင်းကြည့်ဦးပေါ့ဟ…။ ငါတော့ ကားဂိတ်ဖက်သွားပြီး ဆွဲကြည့်လိုက်ဦးမယ်…” “ အေး..ခဏတော့ ရောင်းကြည့်ဦးမယ် ဟာ…။ မကုန်တော့လည်း လှည့်ရောင်းရမှာပေါ့…” အညာသား ဆိုက်ကားနင်း၍ ထွက်သွားပြီ..။ ဆိုက်ကားဂိတ်ထဲတွင် ဆိုက်ကားတစ်စီးမှ မရှိတော့..။ လမ်းဘေးတွင် ချထားသော ထင်းရှူးသေတ္တာ အကျိုးလေးပေါ်တွင် အကြော်ဗန်းတင်ပြီး ရောင်းနေသော…

Read More “လုံးကြီးပေါက်လှ တခုလပ်မလေး သိန်းရီ” »

Unicode ၁၉၃၈ ဇူလိုင် ၂၆ရက်နေ့တွင် ဖြစ်ပွားသော ကုလား-ဗမာ အဓိကရုဏ်းအပြီး အချိန်ကာလများမှ စတင်ကာ မြန်မာ ပြည်နိုင်ငံရေးအခြေအနေသည် တစတစနှင့်ပင် တည်ငြိမ်မှု ကင်းမဲ့လာခဲ့သည်။ ဂျပန်တို့သည်လည်း ပုလဲဆိပ်ကမ်းကို ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်ပြီး ကမ္ဘာစစ်ကြီးထဲသို့ ဝင်ရောက် လာခဲ့လေသည်။ ၁၉၄၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာ(၂၃)ရက်နေ့တွင် ဂျပန်တို့သည် ရန်ကုန်မြို့ပေါ်သို့ ပထမဆုံးအကြိမ် ဗုံးကြဲလေတော့သည်။ ဂျပန်တို့သည် မြန်မာတို့အား ဗြိတိသျှတို့ကို တော်လှန်ရန်အတွက် နေရာရှစ်နေရာသို့လက်နက်များ ချထားပေးမည်ဆိုသော်လည်း ကတိမတည်ခဲ့ပေ။ ဂျပန်တို့သည် မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးအတွက် ကူညီသယောင်ယောင်နှင့် မြန်မာနိုင်ငံကို အုပ်ချုပ်သိမ်းပိုက်လာကြတော့သည်။ မြန်မာတို့သည်လည်း ဖွတ်ထွ က်မှတောင်ပို့မှန်း သိရှိခဲ့ရလေသည်။ နေမဝင်ဗြိတိသျှအင်ပါယာကြီးက သိမ်းပိုက် ပြီးဆုတ်ခွာသွားသည်ကမကြာသေး နေမျိုးနွယ် ဂျပန် အင်ပါ ယာကြီးက မြန်မာပြည်ကိုသိမ် းပိုက် အုပ်ချုပ်ကြပြန်သည်။ ဂျပန်တို့၏ ဖိနှိပ်မှုများကြားမှပင်…

Read More “ကြပ်စီးနေတဲ့ မုန့်ဖောင်းလေး” »

Unicode လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော်က ဤရွာ ဤကျောင်းကို စာသင်ပေးခဲ့သည့် မြို့ကြီးသူ ဆရာမကြီးဒေါ်နုနုထွေး ယခု ဤရွာကို အလည်လာသဖြင့် တပည့်အဟောင်းတွေ တပြုံးပြုံး တရွှင်ရွှင် သွားကန်တော့ကြပါသည်။ သို့သော် ထိုအထဲ၌ တပည့်ဟောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် အောင်သိန်းက တော့ မပါဝင်ချေ။ “ဟေ့ အောင်သိန်း ။ ဆရာမကြီး ဒေါ်ထွေးထွေး အလည်လာသကွ။ ငါတို့သွားကန်တော့မလို့။ မင်းရော မလိုက်သေးဘူးလား။” ထိုသို့ သူငယ်ချင်းတွေက မေးသည့်အခါတိုင်း “အေး… နောက်နေ့မှသွားမယ်ကွာ” ဟူ၍ အောင်သိန်းက ဖြေပါသည်။ သို့သော် သူသည် ဆရာမကြီးကို သွားကန်တော့ဖို့ စိတ်ကူးမရှိပါ။ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ သူ့၌ ဆရာမကြီးကို နာကျည်းစရာ ရှိနေ၍ပါလော။ မဟုတ်ပါ။ ————————————— အတိတ်ကိုဆောင်ရမည်ဆိုသော် အောင်သိန်းသည် ဆယ်တန်း…

Read More “မမှားသင့်တဲ့ အမှား” »

Unicode ပြင်းရှတောက်လောင်သော တေးဂီတသံစဉ်များက ခန်းမထဲရှိ လူများအားလုံးကို ဖမ်းစားတိမ်းမူးစေခဲ့သည့်တိုင် ကျနော့်ကို ထူးထူးခြားခြား ဘာရသမှ ပေးနိုင်ခြင်းမရှိ။ အရောင်စုံမီးများ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်နှင့် စီးမျှောလှုပ်ရမ်းနေကြသော သူငယ်ချင်းများသည်လည်း ယခုတော့ဖြင့် ကျနော့်ကို မေ့နေကြပြီ။ အထက်တန်းကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများ ပြန်လည်ဆုံစည်းခဲ့ကြသည့် ညစာစားပွဲမှအပြန် အနည်းငယ် အကြောရှည်တတ်သော သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ စနက်ကြောင့် သူငယ်ချင်းတချို့တဝက်နှင့်အတူ ကျနော်က ကလပ်ထဲသို့ ပါလာခြင်းဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ထိုအုပ်စုမှာ အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံနှင့် မကြာခဏ တွေ့ဆုံနေကြဖြစ်ပြီး ကျနော်က တခါတရံမှ ဝင်ရောက်ပူးပေါင်းသူဖြစ်သဖြင့် အားနာပြီး လိုက်လာခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ အသက်သုံးဆယ်ကျော်ခဲ့ပြီးသည့်တိုင် ယခုအခေါက်နှင့်ပေါင်းမှ လက်ဆယ်ချောင်းပင်ပြည့်အောင် မရောက်ဖူးသော အဝန်းအဝိုင်းမို့ ရောက်သည့်အခိုက် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာသင်ယူမိသေးသည်။ သုံးခွက်မြောက်သော ဝီစကီခွက် ကုန်လွန်သွားပြီးသည့်အခါ ကျနော် အနည်းငယ်မြူးလာသည်။ ပါလာသော သူငယ်ချင်းများကတော့ ကပွဲကြမ်းပြင်ထဲမှ…

Read More “နာလည်မှုများနဲ့ ရမက်ကွန်ချာ” »

Unicode တိုးအောင် နှင့် ဖိုးကျော်တို့ ရွာအရှေ့ထိပ် ညောင်ပင်ကြီးအောက်တွင် နွားကျောင်းရင်း မကြာခင်က ဖြစ်ပွားသွားသော ကာမအဓိကရုဏ်း အကြောင်းကို မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောနေကြသည်။ သူတို့အသက်တွေက အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်လို့ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်ကာစ ရှိကြသေးသည်။ လူပျိုကလေးတွေ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ညညဆိုလျှင် ရွာထဲက လင်မယားတွေကို ချောင်းတတ်နေကြပြီ။ နောက် လူပျိုပေါက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ငယ်ပါကို သူတို့လက်နှင့် ထုတတ်နေပြီ။ “အေးကွာ… အဲဒီညက သာဂိပြောပြတဲ့ အဖြစ်အပျက်က တကယ့်ကို သဲထိတ်ရင်ဖိုပဲဟေ့…” တိုးအောင်က မဝင်းခင်တို့ မှောင်ရိပ်ခိုဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ပြောနေ၏။ “နေစမ်းပါဦးကွ.. အဲဒီညက မဝင်းခင်ယောက်ျား ကိုဘတုတ်ကြီး မရှိလို့လား..” “ ဟား…ရှိတာပေါ့ကွာ…။ ကိုဘတုတ်နဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အတူတူ အရက်သောက်နေကြတာတဲ့…မောင်ရေ့..။ ကိုဘတုတ်က မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ…..

Read More “အမလေး လေး.. ကောင်းလိုက်တာ ကိုသန်းဌေးရယ်…See more..” »

Unicode အိပ်ခန်းထဲမှာ မုန်တိုင်းကျနေသလိုထင်ရသည်။ ဝါဝါမွန် တစ်ယောက် ကိုတင်မောင် ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အထူးပဲလှပ၍ ခါးသေးရင်ချီ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားဖြစ်သော မယားချောလေးကို ပိုင်ဆိုင်သူပီပီ ကိုတင်မောင်ကား ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ဝါဝါမွန်၏ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးဆောင့်ရသည်မှာ ယခု အိမ်ထောင်သက် နှစ်နှစ်ကျော်လာသည့်တိုင် အားရသည်ဟူ၍ မရှိချေ။ နောက်ဆုံး…

Read More “ကိုကြီး နော် ဟွန့် … တွေ့လိုက်ရင် ဒီအတိုင်းကြီးပဲ လူကို ဟိုဟာလုပ်ဖို့ပဲ စဉ်းစားနေတာလား ဟင်း ဟင်း…See more..” »

Unicode ကျွန်မစီးရမယ့်ကားက လည်းတော်တော်နှင့်ရောက်မလာ။ ရောက်လာပြန်တော့လည်း လူတွေက ကျပ်ညပ်လို့ နေတော့သည်။ ကျွန်မလဲ အိမ်အမြန် ပြန်ရောက်ချင်ဇောနှင့် မထူးတော့ဟုတွေး လိုင်းကားပေါ်သို့ တက်လိုက်သည်။ ကားပေါ်သို့အရောက်တွင် ထိုင်ခုံများ ရလိုရငြား ဘေးဘီဝဲယာသို့ ကြည့်လိုက်သော်လည်း ထိုင်ခုံတစ်ခုမှမလွတ်ပဲ လူပြည့်လို့နေသည်။ ကျွန်မကားပေါ်ရှိ လက်ကိုင်တန်းလေးကိုကိုင်ကာ မတ်တပ်ရပ်ကာ စီးရတော့သည်။ ကျွန်မနောက်မှာ ရပ်နေသော ကိုယ်တော်ချောက ကျွန်မခန္တာကိုယ်နောက်ပိုင်းကို နောက်မှ အတင်းဖိကပ်ကာ ထောက်ထားလေတော့သည်။ ကားဘရိတ် ဆောင့်အုပ်လိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ကြားမှ လိင်တံကြီးက ကျွန်မတင်ပါးကြားထဲသို့ သိသိသာသာကို တိုးတိုး ဝင်လာသည်။ ကျွန်မမှာ ဆွဲခြင်းကို လက်တစ်ဖက်က ကိုင်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဘက်မှလည်း လက်ကိုင်တန်းကို ကိုင်ထားရသဖြင့် ဘယ်လိုမှ ရှောင်ရှားမရ။ ကြာတော့ကျွန်မ အထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး အဖုတ်ထဲမှ အရည်လေးများပင် စိမ့် ထွက်လာသည်ကို…

Read More “သားရေ… ဆရာမ မခံနိုင်တော့ဘူးကွာ” »