လူမသိအောင် ခိုးစားကြတဲ့ တူဝမ်းကွဲနှင့် အရမ်းကိတ်တဲ့ အန်တီငယ်

Unicode

နယ်ကအိမ်တွေဆိုတော့ သစ်သားနဲ့ မြေစိုက်ဆောက်၊ ဆောက်လိုက်ရင်လည်း နှစ်ထပ် အကြီးကြီး။ ဒီတော့ အခန်းတွေပိုလာရင် ပျဉ်ပြားလေးတွေနဲ့ကာပြီး အိမ်ကို တစ်ခြမ်းခွဲလို့ ငှားကြရော။ ကိုပြုံးချိူနဲ့ မငယ်တို့ လင်မယားက အဲဒီလို အိမ်ကြီးရခိုင်ကို အဘွားတော်စပ်သူကွယ်လွန်တော့ အမွေရ၊ စျေးထဲမှာလည်း အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထား၊ အိမ်ကိုထက်ခြမ်းခွဲလို့ သူများတွေကိုငှားစားတာ အိမ်ငှားခနဲ့တင် စားဝတ်နေရေးက အတော်ချောင်လည်တာ။ သူတို့ရှိတာက လင်မယားနှစ်ယောက်ထဲရယ်၊ အိမ်ထောင်ကျတာ ၅ နှစ်ကျော်ပေမယ့် ဘယ်လိုပဲကြိုးစာကြသော်ငြားလည်း ကလေးက မရနိုင်သေး။ ကလေးမရတဲ့ ကိစ္စနဲ့ ပတ်သတ်ရင် လင်မယားကြားမှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြစ်ဖို့ကြလို့ တကျိတ်ကျိတ်နဲ့ ရန်ဖြစ်နေတာ။

ကိုပြုံးချိုက တော်တော်ပိန်တာ၊ ခါးအားမသန်လောက်ဘူးလို့ ထင်ရတယ်။ အချိန်မရွေးလည်း နှာစေး၊ ချောင်းဆိုးနဲ့ တီဘီရောဂါသည်လို တစ်ရှောင်ရှောင်ရယ်။ မငယ်က အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှ၊ ထွားတယ်၊ ကားတယ်၊ မြင်သူတကာကို အသဲယားစေလောက်တဲ့ မျှစ်ဆို့ပေါက်ကြီးပေါ့။ ကိုပြုံးချိုကြီး ၅ နှစ်လောက်ဖြိုခဲ့တာ မပြိုခဲ့တဲ့ မငယ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီး ပိုလို့တောင် ဆူဖြိုးလို့လာခဲ့တာပေါ့။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ရှေ့ကများ မငယ် ဖြတ်လျှောက်သွားရင် ရှိသမျှ ပုရိဿတွေက အကြည့်ပေါင်းမျိုးစုံနဲ့ မငယ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို အားပါးတရ အားပေးကြတော့တာ။ မငယ်ကလည်း သူ့ရဲ့ကိုယ်လုံးအလှကို သူယုံကြည်တော့ ဝတ်လိုက်ရင် ကိုယ်လုံးကို ပေါ်လွင်စေမယ့် ကိုယ်ကြပ်အဝတ်အစားတွေပဲ။

ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့ သူတို့လင်မယားကြားကို မငယ်ရဲ့ အဆိုအရ တူတော်မောင်လို့ တော်စပ်သူ မောင်ဇော်ရဲလေးက တောကနေ ရောက်လာပါလေရာ။ တောသားမောင်ဇော်ရဲ တောမှာ လယ်လုပ်ယာလုပ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းကြံခိုင်တယ်။ ကိုပြုံးချို မလုပ်နိုင်တော့တဲ့ အိမ်မှုကိစ္စတွေနဲ့ မငယ် အထည်ဆိုင်ဖွင့်ရင်လည်း လိုက်ပြီးကူညီတာတွေနဲ့ အတော်လေးကို အားကိုးရတဲ့ ကူဖော်လောင်ဖက်တစ်ယောက် ဖြစ်လာတာပေါ့။ မနက်ဆို မငယ်နဲ့ စျေးလိုက်သွား ဆိုင်ဖွင့် ညနေမှပြန်လာ။

ကိုပြုံးချိုကတော့ စပါးပေးလိုလို၊ ဆန်ပွဲစားလိုလိုနဲ့ နေ့လည်ဖက်တွေဆို အလုပ်တွေရှုပ် တစ်ခါတရံ ညအိပ်ခရီးတွေတောင် ထွက်တတ်သေးတာ။ ကြာလာတော့ မောင်ရဲနဲ့ အန်တီငယ် ဇာတ်လမ်းလေးက ပေါ်လာခဲ့ပြီလေ။ လူမြင်ကွင်းမှာ သူတို့နှစ်ဦး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ခဲ့သော်လည်း၊ မမြင်ကွယ်ရာ အိမ်ထဲပြန်ရောက်ရင်တော့၊ ဇာတ်လမ်းလေးတွေကို သိရှိနေသူက သူတို့အိမ်ကို တစ်ခြမ်းငှားပြီး နေထိုင်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်တို့ မိသားစုပဲပေါ့။ ကိုပြုံးချိုက ခရီးမထွက်ခဲ့ရင်တောင် အိမ်မကပ်ပဲ နေ့နေ့ညည အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ လည်ပတ်နေတော့ မိန်းမနဲ့ တူတော်မောင်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မသိရှာသေး။

ကိုသော်ဇင်အနေနဲ့ မငယ်တို့ဇာတ်လမ်းကို သတိထားမိသွားတာကလည်း ဒီလို။ တစ်ည ၉ နာရီဝန်းကျင် မီးဖိုခန်းဘက်က ဒန်အိုးပြုတ်ကျသံလိုလို ကြားမိတော့ သူအခန်းကလို့ထင်ပြီး သွားကြည့်တော့ သူ့မီးဖိုခန်းကမဟုတ်။ ဒါနဲ့ပဲ မီးပိတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ကို ပြန်သွားမယ်လုပ်တော့ တစ်ဖက်ခန်းက မငယ်ရဲ့ အသံတိုးတိုးအုပ်အုပ် ပြောသံကို ကြားလိုက်ရတာ။ သူလည်း စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရတယ်။ ကြားလိုက်ရတာက “အရမ်းပဲ” တဲ့။

ဒါနဲ့ ကိုသော်ဇင်လည်း မီးအမှောင်ထဲမှာပဲ တစ်ဖက်ခန်းကိုကာထားတဲ့ ပျဉ်မှာ အပေါက်ရှာလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တော့ ၆၀ ဝပ်မီးလုံးရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ မငယ်က အိုးတွေပန်းကန်တွေ တင်ထားတဲ့စင်ကို မတ်တတ်ရပ်အနေအထားနဲ့ လက်ကကိုင်ထားရင်း ရှေ့ကိုခါးလေးကိုင်းထားပြီး ရပ်နေတယ်။ မောင်ရဲကတော့ မငယ်ရဲ့နောက်ကနေ ထမိန်ကို အပေါ်လှန်တင်ထားပြီး သူ့ပုဆိုးကိုလည်း အပေါ်ကိုလှန်ထားပြီး မငယ်ရဲ့ ဖင်လုံးဖွေးဖွေးကားကားကြီးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတော့တာကို အံ့သြစွာ တွေ့လိုက်ရတာပေါ့။

ကိုသော်ဇင် တွေ့နေရတာလည်း ဘေးတိုက်မြင်ကွင်းဆိုတော့ မောင်ရဲရဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရတယ်။ ကိုပြုံးချိုကြီးရဲ့ အသံကိုလည်း မကြားမိတော့ မငယ်တစ်ယောက် ယောက်ျားလစ်တုန်း ဖောက်ပြန်နေပြီလေ။ မောင်ရဲက အသက်ကလည်းငယ်သေး သန်မာတဲ့ အရွယ်ဆိုတော့ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လိုက်တာ။ မငယ်တစ်ယောက် ပါးစပ်တွေဟနေပြီး ခေါင်းကိုမော့ ဖင်ကိုကော့လို့ ခံနေတော့တာ။

ချောင်းကြည့်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်တောင် စိတ်တွေကြွလာတော့ ဒီညတော့ သူမိန်းမ မဝေတော့ ကောင်းကောင်း အလုပ်ခံရတော့မှာပေါ့။ မောင်ရဲက နောက်ကနေ မငယ်ရဲ့ ဖင်ကိုကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတုန်း တချက်တချက် မငယ်ရဲ့အင်္ကျီကို အောက်ကနေလှန်ပြီး နို့တွေကို လှမ်းဆွဲတာလည်း တွေ့ရတယ်။ ကိုသော်ဇင်လည်း မငယ်ရဲ့ အဝတ်အစားမပါတဲ့ ကိုယ်လုံးကို မြင်ချင်နေခဲ့သော်လည်း အခွင့်အရေးက မသာခဲ့ဘူးလေ။ တစ်ချိန်ထဲမှာဘဲ မငယ်နဲ့ မောင်ရဲတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို မိန်းမမဝေကို ပြောပြပြီး အတူချောင်းရင်ကောင်းမယ်လို့တောင် စိတ်ကူးမိလိုက်တယ်လေ။

အချက် ၅၀ ကျော်လောက် မောင်ရဲက မငယ်ကို နောက်ကနေဆောင့်လို့ လုပ်အပြီးမှာ မောင်ရဲရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာတယ်။ မငယ်ကလည်း ဖင်ကိုပိုကောက်ပေးပြီး စည်းချက်ညီညီ နောက်ကို ပြန်တောင်ဆောင့်ပေးနေတော့တာ။ ခဏနေတော့ မောင်ရဲရဲ့ခေါင်းက မော့သွားပြီး ကိုယ်လုံးကြီးက တောင့်တင်းလာတယ်။ တင်ပါးကခွက်သွားလို့ ငြိမ်ကျသွားတော့တာ။ ပြီးသွားပြီလို့ ထင်မိတယ်လေ။ နှစ်ဦးစလုံး လှန်တင်ထားတဲ့ လုံချည်တွေကို ပြန်ဖုံးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မငယ်က မောင်ရဲရဲ့လည်ပင်းကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တာတွေ လုပ်လိုက်တယ်လေ။ နမ်းလို့ ပြီးသွားတော့မှ မငယ်က မောင်ရဲကိုပြောလိုက်တဲ့ စကားသံ ကြားလိုက်ရတယ် “အရမ်းကောင်းတာပဲ” တဲ့။

ကိုသော်ဇင်လည်း တွေးမိတာက နောက်ဆို မိန်းမကိုပြောပြပြီး မငယ်နဲ့ မောင်ဇော်ရဲတို့ရဲ့ ဇာတ်လမ်းကို အတူချောင်းကြည့်မယ်လို့ စိတ်ကူးမိတော့တာပေါ့။ အဲဒီညက ကိုပြုံးချို ည ၁၁ နာရီကျော်မှ အရက်ကလေးထွေပြီး ပြန်လာသံကြားရတယ်။ မငယ်ကတော့ သူ့ယောကျ်ားမူးလာရင် ထုံးစံအတိုင်း ပွစိပွစိပြောရင်း အိပ်ရာထဲဝင်သွားတာပေါ့။ ကိုသော်ဇင်လည်း မငယ်နဲ့ မောင်ရဲအကြောင်းကို သူ့မိန်းမ မဝေကို မပြောဖြစ်တော့ဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ညရေးညတာ ကိစ္စကိုလုပ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာပေါ့။

နောက်နေ့ ကိုသော်ဇင်လည်း ညနေ ၅ နာရီကျော်လောက်မှာ အလုပ်ကနေ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူ့မိန်းမကတော့ အိမ်ရှေ့ရေတွင်းနားမှာ အဝတ်လျှော်နေလေရဲ့။ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ သတင်းစာကို ဖတ်နေရင်း မိနစ် ၂၀ လောက်ကြာတော့ မငယ်နဲ့ သူ့ရဲ့တူတော်မောင် စျေးသိမ်းပြီး အိမ်ပြန်လာနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မနေ့ညက မြင်ကွင်းထဲကအတိုင်း မငယ်ရဲ့ဖင်လုံးကြီးကိုသာ မြင်ယောင်နေတော့တာ။ ဒီနေ့တော့ မိန်းမကို ဖွင့်ပြောဖြစ်အောင်တော့ ပြောထားမှ ဖြစ်တော့မယ်။ အဲ့လိုမှ ပြောမထားရင် မဝေက အထင်လွဲလာနိုင်တာကိုတော့ ကိုသော်ဇင် စိုးရိမ်မိတာပေါ့။

ဟိုဖက်ခန်းက တူဝရီးလည်း အိမ်ထဲဝင်သွားချိန် မဝေလည်း အဝတ်လျှော်ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်တက်လာပြီ။ ကိုသော်ဇင်လည်း မိန်းမနောက်ကလိုက်သွားပြီး အဝတ်အစားလဲနေတာကို ကြည့်နေရင်း မမငယ်တို့ အကြောင်းကို ပြောမိတာ။ မဝေတစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေတောင် ဆက်မဝတ်နိုင်ပဲ အံ့ဩတစ်ကြီး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ နားထောင်နေတာပေါ့။ အားလုံးပြောပြီးသွားတော့ ဒီတစ်ခါ သူလည်း ချောင်းကြည့်ချင်တယ်လို့ ဖြစ်လာရော။ ပွဲသိမ်းပြီ မိန်းမနဲ့အတူ ချောင်းရတော့မယ်။

မနေ့က ထုံးနှလုံးမူ၍ အိမ်ရှေ့ခန်းကလွဲလို့ အိမ်ကမီးတွေ အကုန်ပိတ်၊ အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် စင်္ကြန်လျှောက်၊ အသံတွေကိုနားစွင့်၊ ည ၉ နာရီထိုးခါးနီးတော့ မငယ်တို့ အိမ်ရှေ့ဘက်က တိတ်ဆိတ်နေ၊ မနေ့က ချောင်းခဲ့တဲ့အပေါက်ကို စိတ်ထဲထင်နေလို့ ချောင်းကြည့်မိလိုက်တာ၊ ဟိုနှစ်ယောက်က ဒီနေ့တော့ မီးဖိုခန်းကြမ်းပြင်မှာထိုင်လို့ နမ်းနေရင်း ဇာတ်လမ်းတောင်စနေပြီ။ ခြေသံလုံအောင် အိမ်ရှေ့ကိုပြေး မိန်းမကိုလက်တို့လိုက်တော့ မိန်းမက အိမ်ရှေ့တံခါးပိတ်လို့ နောက်ကနေ သုတ်သုတ်လိုက်လာတာပေါ့။

ပျဉ်ပြားနှစ်ခု ဟနေတဲ့ကြားလေးကနေ နှစ်ယောက်အတူကြည့်နေတာ။ မောင်ရဲက နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရင်းနဲ့ မငယ်ကို အဝတ်အစားတွေ လှန်တင်လိုက်တာ လုံးဝန်းနေတဲ့ ရင်သားနှစ်ခုက ဖွေးကနဲ့ ပေါ်ထွက်လာတော့တယ်။ စိတ်ထဲမှာ တွေးမိနေတာ မငယ်ရင်သားတွေက မိန်းမထက်တောင်ကြီးမယ့်ပုံပဲ။ မောင်ရဲဆိုတဲ့ကောင်က တောသား မိန်းမမမြင်ဖူးတဲ့ပုံနဲ့ မငယ်ရဲ့ ရင်သားတွေကို ဝါးစားတော့မယ်ပုံစံနဲ့ စုပ်ဆွဲနေတာ။ မငယ်ကတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ကြိုက်ပုံပေါ်တယ် မျက်စိလေးမှိတ်လို့ ပါးစပ်လေးတောင် ဟနေလိုက်သေး။

ခဏနေတော့ မငယ်က မောင်ရဲကို သူ့အပေါ်က ထခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်လေးကိုကြွလို့ ထမိန်လေးကို ခါးအထက်ဆီ လှန်တင်လိုက်တော့ မငယ်ရဲ့ အမွှေးတွေထူနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို မီးရောင်အောက်မှာ အပေါ်စီးကနေ အထင်းသားတွေလိုက်ရရော၊ စောက်ပတ်က အလွန်ပဲဖောင်းနေပြီး အမွှေးတွေတောင် ထောင်နေတာတွေ့နေရတယ်။ မောင်ရဲက လုံချည်ကိုလှန်တင်ပြီး သူ့ရဲ့လီးကို ထိုးထည့်မယ်လုပ်တော့ မငယ်က စောက်ပတ်ကိုတစ်ခါ နှုတ်ခမ်းကိုတစ်လှည့် လက်ညှိုးထိုးပြတော့တာပေါ့။ ပြီးတော့ မောင်ရဲရဲ့ခေါင်းကိုဆွဲလို့ ပေါင်ကြားထဲကို ထည့်လိုက်တော့တယ်လေ။

မဝေခင်ဗျာ အံ့ဩသွားပြီး ကိုသော်ဇင်ရဲ့ လက်မောင်းကိုတောင် ကိုင်လိုက်မိတာပေါ့။ မောင်ရဲက မငယ်ရဲ့စောက်ပတ်ကို မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ လုပ်နေတာ။ ခွေးက ထမင်းပန်းကန်ကို လျှာနဲ့ အပြောင်လျက်နေသလိုပဲ။ မငယ်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ထားရင် လက်နှစ်ဘက်ကို စောက်ပတ်ကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲပေးထားလေရဲ့။ ကိုသော်ဇင်လည်း ချောင်းကြည့်ရတာ ဖီးလ်တွေဖြစ်လာပြီး မဝေရဲ့ဖင်ကို လက်နဲ့ကိုင်လို့ ညှစ်ပေးနေမိတော့တယ်။ မငယ်လည်း မောင်ရဲရဲ့လျှာအစွမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် ဖင်က ကြမ်းပြင်ကနေ ကြွကြွတက်နေတော့တာ။

ကိုသော်ဇင်ရဲ့လက်တွေက ညှစ်နေတဲ့ဖင်ကနေ ကြားထဲရောက်သွားပြီး မဝေက ရှေ့ကိုကုန်းထားတော့ ပေါင်ကြားကညှပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို လုံချည်ပေါ်ကနေ လက်နဲ့ထိုးလိုက်မိတော့ စောက်ရည်တွေက လုံချည်ကိုဖောက်ထွက်လို့ လက်ကိုတောင် စိုစွတ်လာတယ်။ မဝေလည်း ကောင်းသွားတော့ သူ့ယောကျ်ားကိုသော်ဇင်ရဲ့ လိင်တံကို လှမ်းကိုင်မိတာပေါ့။ မာတောင်နေလို့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တောင် လုပ်ပေးနေမိသေးတယ်။

တစ်ဖက်ခန်းမှာလည်း မငယ်က အတော်ကို ပုံပျက်ပန်းပျက် ကော့ပျံလန်နေပြီ။ မောင်ရဲကို သူ အပေါ်တက်ခိုင်းလို့ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်ခိုင်းတော့တာ။ မောင်ရဲလည်း မငယ်ကို ပေါင်နှစ်ချောင်းကားထားတဲ့ ကြားထဲကို ဝင်လို့ နသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်နေတော့တာပေါ့။ မငယ်ကလည်း မောင်ရဲရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ စည်းဝါးကိုက် အောက်ကနေ ခါးကိုကော့ပေးနေတော့တာ။ အဲဒီတော့မှ သတိထားမိတော့တယ် ။ မငယ်ဟာ ကိုယ်လုံးတောင့်သလောက် အတော်ကိုထန်တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။ သူ့ယောကျ်ား ကိုပြုံးချိုက ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူးထင်တယ်။ မောင်ရဲနဲ့မှ အားရနေပုံပဲ။

မောင်ရဲကလည်း အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်အားပါလွန်းတော့ မငယ်ခင်ဗျာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကိုယ်လုံးက ရှေ့ကိုတောင် ရွေ့နေရှာတယ်လေ။ ကိုသော်ဇင်လည်း စိတ်တွေကို ထိန်းဖို့ခက်လာတော့ ချောင်းကြည့်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး မိန်းမနောက်ကနေ လုံချည်ကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲမှာ ညှပ်နေတဲ့ မဝေရဲ့စောက်ပတ်ကို လီးထိပ်နဲ့ စပြီး ထိုးလိုက် ပွတ်လိုက်လုပ်တော့တာ။

မဝေကလည်း ချောင်းကြည့်နေတဲ့အရှိန်နဲ့ စောက်ပတ်ထဲမှာ အတော်ကိုယားနေခဲ့ပြီ။ ယောကျ်ားက နောက်ကနေလီးနဲ့ လာထိုးနေတော့ အလိုက်သင့် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဘေးကို ကားပေးမိလိုက်တယ်။ ခြေထောက်တွေ ကားသွားတယ်ဆိုရင်ပဲ ယောကျ်ားဖြစ်သူရဲ့လီးက စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ရစ်ခြင်း ထိုးဝင်လာတော့တာပေါ့။ မျက်စိကချောင်းနေရင်း အောက်ကအချောင်း တိုးဝင်လာတာ မဝေတစ်ယောက် တော်တော့ကို အရသာတွေ့နေခဲ့ပြီ။ ပြီးတော့ ကိုသော်ဇင်က မဝေရဲ့ခါးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ကိုင်ပြီး စဆောင့်တော့ မဝေလည်း လက်တွေနဲ့ နံရဲကို တွန်းထားရတော့တယ်။

တစ်အိမ်လုံး အတွဲနှစ်တွဲက စည်းချက်မှန်မှန်နဲ့ ဆောင့်နေတာ၊ ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့တော်သေး တဲသာဆိုပြိုကျပြီ။ နောက်ဆုံးတော့ အတွဲနှစ်တွဲလုံး ကိုယ့်ဖီလင်နဲ့ကိုယ် ကောင်းနေကြတော့ မဝေလည်း ချောင်းမကြည့်ဖြစ်။ ကိုသော်ဇင်ကြီးလည်း အချိန်အတော်ကြာအောင် အချက်ပေါင်းများစွာနဲ့ မဝေကိုဆောင့်ပြီး သုတ်ရည်တွေကို စောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ ပြီတော့မှ တစ်ဖက်ခန်းက မငယ်တို့ကို ချောင်းကြည့်လိုက်တာ သူတို့က ဘယ်အချိန်ကတောင် ပြီးသွားလဲမသိ။ တစ်ယောက်မှတောင်မရှိတော့ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယားလည်း မငယ်တို့ကြောင့် တစ်ချီပြီးသွားလို့ ရေဆေးသန့်ရှင်းရေးလုပ်လို့ အိပ်ရာဝင်ခဲ့တော့တယ်လေ။

နောက်နေ့ ကိုသော်ဇင် အလုပ်ကပြန်တော့ အိမ်ရောက်ရောက်ခြင်း မိန်းမဖြစ်သူမဝေက အကြောင်းကြားလာတယ်။ ““ကိုပြုံးချိုကြီး စပါးဝယ်ဖို့ ကိစ္စနဲ့ ရွာဖက်တွေကို နေလည်က ခရီးထွက်သွားတယ် ၊ ဒီညတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်း ကြည့်ရတော့မယ်”” တဲ့။ မဝေလည်း စိတ်ဝင်စားနေသလို ကိုသော်ဇင်လည်း ညရောက်ဖို့သာ စိတ်စောနေတာပေါ့။ ကိုပြုံးချိုလည်း မိန်းမကို သူတို့တူဝရီး နှစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့တာ စိတ်ချနေပုံရတယ်။ နောက်တန်းပွင့်နေပြီး ဂိုးတွေ အသွင်းခံနေရတာ ကိုပြုံးချိုတစ်ယောက် မသိရှာ။ မငယ်တစ်ယောက်ကတော့ စိတ်တွေချမ်းသာနေလို့ ဂိုးပေါက်ကို ဖွင့်ပေးထားတာပေါ့။

ညနေ ၆ နာရီထိုးတော့ မငယ်နဲ့ သူ့ရဲ့တူ မောင်ရဲတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုင်သိမ်းပြီး စျေးက ပြန်လာတော့တာပေါ့။ မငယ်က ကိုသော်ဇင်ကို မြင်မိတော့ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်ပြီး ကိုပြုံးချို ခရီးထွက်သွားလို့ ““ညရေးညတာ အိမ်အပြင်ဘက် ဂရုစိုက်ပေးပါဦး”” လှမ်းပြောတော့ ကိုသော်ဇင်လည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တာပေါ့။ စိတ်ထဲမှာတော့ သူတို့ ဒီည အသားကုန်ကဲတော့မလားလို့တောင် ထင်လိုက်မိတယ်။

မိုးမချူပ်ခင် အိမ်မှုကိစ္စတွေလုပ်နေကြတုန်း ကိုသော်ဇင်လည်း မငယ်တို့အိပ်ခန်းကို ချောင်းကြည့်နိုင်ဖို့ သူတို့ရဲ့အိပ်ခန်းနံရံကာထားတဲ့ ပျဉ်ကြားက အပေါက်တွေကို ရှာရတာပေါ့။ အပေါက်က ဘယ်လိုမှရှာတာမတွေ့။ ဒါနဲ့ပဲ အိပ်ခန်းအပြင်ပြန်ထွက် အိပ်ခန်းနဲ့ မီးဖိုခန်းကြားမှာ အိမ်ပေါ်ထပ်တက်တဲ့ လှေခါးခွင်ရှိတယ်။ လှေခါးအောက်မှာက မိန်းမသနပ်ခါးလိမ်းတဲ့နေရာလေး။ အဲဒီနေရာမှာ ချထားတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေဖယ်လို့ ရှာလိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ၊ ကြမ်းပြင်ကနေ တစ်ပေလောက်အမြင့်မှာ ကာထားတဲ့ ပျဉ်ပြားက သနပ်ခါးသွေးတဲ့ ခုံပုလေးကို ဖယ်လိုက်တော့ အတော်လေးဟနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ လူနှစ်ယောက်လောက် ဘေးချင်းယှဉ်လို့ကြည့်ရင် လုံလောက်တဲ့ ပျဉ်ပြားအဟလေးပဲ။ ဝမ်လျားလေးမှောက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ မငယ်တို့လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းကို မြင်လိုက်ရတာ ဝမ်းသာသွားတော့တာ။ မငယ်တို့လင်မယားလဲ ကိုသော်ဇင်တို့လိုပဲ ကုတင်မရှိ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖျာခင်း၊ ဖျာပေါ်မှာ မွေ့ယာခင်းလို့ အိပ်ကြတာလေ။

ကိုသော်ဇင်လည်း မိန်းမ မဝေကို အကြောင်းကြား၊ ပြီးတော့ ဒီည အဲဒီနေရာကို အိပ်ယာနေရာ ပြောင်းအိပ်ဖို့လည်း ပြောမိတာပေါ့။ လောလောဆယ်တော့ အဲဒီနေရာကို ခုံပုလေးနဲ့ ပြန်ကာထားလိုက်တော့တယ်။ ညနေစာ ထမင်းစားပြီးတော့ အစာကျေအောင် ကိုသော်ဇင်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့အိမ်နောက် လမ်းလျှောက်ရင်း တစ်ဖက်ခန်းကိုလည်း မသိမသာ နားစွင့်ထားတာပေါ့။ မိန်းမကတော့ သိပ်ပြီး စိတ်မပါရှာဘူး။ ၈ နာရီလောက်ကတည်းက အိပ်ယာပြောင်းခင်းနေပြီ။ မီးတော့ အမှောင်ချထားတာပေါ့။

ည ၈ နာရီကျော်ပဲ ရှိသေးတာ တဖက်ခန်းက အသံတွေတိတ်သွားပြီ၊ မိန်းမကတော့ အိပ်ရာပေါ်လှဲရင်း ချောင်းကြည့်နေတာပေါ့။ ခဏနေတော့ လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ကိုသော်ဇင်ကို မဝေက လက်ယက်ပြီး လှမ်းခေါ်တယ်။ ကြည့်မိတဲ့အချိန်မှာ မငယ်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် မီးရောင်ဖျော့ဖျော့ အိပ်ခန်းထဲက အိပ်ရာပေါ်မှာ နမ်းနေရင်း အဝတ်အစားတွေ အပြန်အလှန် ချွတ်နေကြပြီ။

နောက်တော့ မငယ်က လေးဖက်ထောက်လို့ ဖင်ကုန်းပြီး မောင်ရဲရဲ့လိင်တံကို ပါးစပ်ထဲထည့်လို့ အားပါးတရ စုပ်တော့တာ။ ကုန်းနေတဲ့ဖင်ကြီးကလည်း ဖြူဖွေးတင်းကားနေပြီး နို့လုံးကြီးတွေက အောက်ကိုတွဲကျနေတော့ ပြေးပြီးနယ်ပစ်ချင်စရာ။ စုပ်နေတာလည်း အငမ်းမရနဲ့ လီးတချောင်းလုံး တံတွေးတွေနဲတောင် ပြောင်လက်နေခဲ့ပြီ။ မောင်ရဲခင်ဗျာ ကောင်းလွန်းလို့ မျက်စိကိုမှိတ်ပြီး မငယ်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကို ခါးကော့ပြီး ထိုးထည့်နေတော့တာပဲ။ မငယ်လည်း တော်တော်ထန်တဲ့ မိန်းမဆိုတာ အခုမှဘဲ ပိုလို့သေချာလာတော့တယ်။

နောက်တော့ မငယ်လည်း မောင်ရဲရဲ့ အပေါ်ကိုတက်ခွကာ သူ့ရဲ့စောက်ပတ်အဝမှာ လီးကိုတေ့ပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းခြင်း နှဲ့သွင်းသွားတော့တာ။ ပြီးတော့ မောင်ရဲအပေါ်ကို လှဲချလိုက်တော့ နို့တွေက မောင်ရဲရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာပေါ့။ ဖင်လေးကိုပဲလှုပ်ပြီး လီးကို အထုတ်အသွင်း တဖြည်းဖြည်း လုပ်နေတော့တယ်လေ။

ကိုသော်ဇင်လည်း ချောင်းကြည့်နေတာရပ်လိုက်ပြီး မဝေရဲ့ထမိန်ကို ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မှောက်လျက်လှဲနေတော့ ဖင်လုံးကပေါ်လာပြီး ပေါင်ကြားကို လက်နှိုက်လိုက်တော့ စောက်ပတ်က အရည်တွေစိုရွှဲနေခဲ့ပြီ။ ကိုသော်ဇင်လည်း မဝေရဲ့ ဖင်ပေါ်ကိုခွထိုင်လိုက်ပြီး နောက်ကနေပဲ ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်ရှိတဲ့နေရာကို မှန်းဆလို့ လီးကိုထိုးသွင်းလိုက်တော့တယ်။ မဝေက ဖင်ကိုကော့ပြီး ကောက်ပေးလိုက်တော့ စောက်ပတ်ထဲကို လီးကဝင်သွားပြီး ကောင်းကောင်းလုပ်လို့ ရသွာတာပေါ့။ အခုတော့ တစ်အိမ်လုံး နှစ်တွဲ​ပြိုင် လုပ်ပွဲကြီးစနေပြီလေ။

မဝေက သူ့ယောကျ်ား ကိုသော်ဇင်ရဲ့ပေါင်ကို လက်နဲ့လှမ်းပုတ်ပြီး အချက်ပေးလိုက်တော့ ကိုသော်ဇင်လုပ်နေတာ ခဏရပ်ပြီး ချောင်းလိုက်တာ။ မငယ်က မောင်ရဲရဲ့အပေါ်မှာ မြင်းစီးနေသလိုပဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် နေတော့တာပေါ့။ ကိုသော်ဇင်လည်း မဝေကို “အဲဒီလို လုပ်ချင်လို့လား” လို့ မေးလိုက်တော့ အဖြေပြန်မပေးဘဲ ပြုံးနေတော့တာ။

ကိုသော်ဇင်က မွေ့ယာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး လီးကို အစွမ်းကို ထောင်ပေးထားလိုက်တော့တာပေါ့။ မဝေလည်း ကိုသော်ဇင်အပေါ် တက်ခွပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ကာ သူ့မစောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။ အရည်တွေကရွှဲနေတော့ လီးကလျှောကနဲ ဝင်သွားတော့တယ်လေ။ ပြီးတော့ မဝေက မငယ်လိုပဲ အားကုန်းဆောင့်တော့တာ။ ၁၅ မိနစ်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီး မဝေလည်း အရည်တွေထပ်ထွက်၊ ကိုသော်ဇင်လည်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လို့ ပြီးသွားတာပေါ့။

အဲဒီတော့မှ ပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်တာ၊ တစ်ဖက်ခန်းက တူဝရီး တစ်ချီပြီးလို့ အနားတောင်ယူနေပြီ၊ နှစ်ဦးစလုံး အဝတ်အစားတွေ မရှိကြဘူး။ အဲဒီလိုနဲ့ မငယ်တို့လဲ တစ်ညလုံး ၄ ချီလောက်ဆွဲ၊ သူတို့ဆွဲတိုင်း ကိုသော်ဇင်တို့ လင်မယားလဲထဆွဲ၊ ပြိုင်ပွဲများလုပ်နေသလားတောင် ထင်နေရတော့တယ်လေ။

ဒီလိုနဲ့ နောက်ထက် ၆ လလောက်ကြာတော့ မငယ်လည်း ဗိုက်တစ်လုံးထွက်လာ။ ကိုသော်ဇင်ရဲ့မိန်းမလည်း ဗိုက်တစ်လုံး ထွက်လာကြတော့တယ်။ ညနေပိုင်းဆို ကိုသော်ဇင်တို့လင်မယား လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်၊ ကိုပြုံးချိုလည်း မငယ်ကိုလက်တွဲပြီး လမ်းလျှောက်ထွက်ကြတော့တာပေါ့။

ထူးခြားတာက မဝေရဲ့မျက်နှာမှာ ပေါ်လွင်နေတဲ့ ကြည်နှုးမှုက တစ်မျိုး၊ မငယ်ရဲ့မျက်နှာမှာတော့ ကိုယ်ဝန်မရ သား/သမီးမရခဲ့တာ ကိုပြုံးချိုအသုံးမကြတာကြောင့်လို့ တူတော်မောင် မောင်ရဲနဲ့ သက်သေပြလိုက်နိုင်တဲ့ အောင်မြင်သူမျက်နှာပေးမျိုး။ ကိုပြုံးချိုကတော့ သူ လူဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီလို့ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေကြားမှာ ဂုဏ်ယူနေခဲ့ပေမယ့် ကိုသော်ဇင်ကတော့ နောက်ထပ် ကလေးတစ်ယောက်ကို မငယ်နဲ့ရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာပေါ့လေ။…ပြီးပါပြီ။

Zawgyi

လူမသိေအာင္ ခိုးစားၾကတဲ့ တူဝမ္းကြဲႏွင့္ အရမ္းကိတ္တဲ့ အန္တီငယ္

နယ္ကအိမ္ေတြဆိုေတာ့ သစ္သားနဲ႔ ေျမစိုက္ေဆာက္၊ ေဆာက္လိုက္ရင္လည္း ႏွစ္ထပ္ အႀကီးႀကီး။ ဒီေတာ့ အခန္းေတြပိုလာရင္ ပ်ဥ္ျပားေလးေတြနဲ႔ကာၿပီး အိမ္ကို တစ္ျခမ္းခြဲလို႔ ငွားၾကေရာ။ ကိုၿပဳံးခ်ိဴနဲ႔ မငယ္တို႔ လင္မယားက အဲဒီလို အိမ္ႀကီးရခိုင္ကို အဘြားေတာ္စပ္သူကြယ္လြန္ေတာ့ အေမြရ၊ ေစ်းထဲမွာလည္း အထည္ဆိုင္ေလးဖြင့္ထား၊ အိမ္ကိုထက္ျခမ္းခြဲလို႔ သူမ်ားေတြကိုငွားစားတာ အိမ္ငွားခနဲ႔တင္ စားဝတ္ေနေရးက အေတာ္ေခ်ာင္လည္တာ။ သူတို႔ရွိတာက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ထဲရယ္၊ အိမ္ေထာင္က်တာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲႀကိဳးစာၾကေသာ္ျငားလည္း ကေလးက မရႏိုင္ေသး။ ကေလးမရတဲ့ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ လင္မယားၾကားမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပစ္ဖို႔ၾကလို႔ တက်ိတ္က်ိတ္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနတာ။

ကိုၿပဳံးခ်ိဳက ေတာ္ေတာ္ပိန္တာ၊ ခါးအားမသန္ေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ရတယ္။ အခ်ိန္မေ႐ြးလည္း ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုးနဲ႔ တီဘီေရာဂါသည္လို တစ္ေရွာင္ေရွာင္ရယ္။ မငယ္က အသားျဖဴျဖဴ လုံးႀကီးေပါက္လွ၊ ထြားတယ္၊ ကားတယ္၊ ျမင္သူတကာကို အသဲယားေစေလာက္တဲ့ မွ်စ္ဆို႔ေပါက္ႀကီးေပါ့။ ကိုၿပဳံးခ်ိဳႀကီး ၅ ႏွစ္ေလာက္ၿဖိဳခဲ့တာ မၿပိဳခဲ့တဲ့ မငယ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ႀကီး ပိုလို႔ေတာင္ ဆူၿဖိဳးလို႔လာခဲ့တာေပါ့။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕ကမ်ား မငယ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရင္ ရွိသမွ် ပုရိႆေတြက အၾကည့္ေပါင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ မငယ္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို အားပါးတရ အားေပးၾကေတာ့တာ။ မငယ္ကလည္း သူ႔ရဲ႕ကိုယ္လုံးအလွကို သူယုံၾကည္ေတာ့ ဝတ္လိုက္ရင္ ကိုယ္လုံးကို ေပၚလြင္ေစမယ့္ ကိုယ္ၾကပ္အဝတ္အစားေတြပဲ။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ သူတို႔လင္မယားၾကားကို မငယ္ရဲ႕ အဆိုအရ တူေတာ္ေမာင္လို႔ ေတာ္စပ္သူ ေမာင္ေဇာ္ရဲေလးက ေတာကေန ေရာက္လာပါေလရာ။ ေတာသားေမာင္ေဇာ္ရဲ ေတာမွာ လယ္လုပ္ယာလုပ္နဲ႔ ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္တင္းႀကံခိုင္တယ္။ ကိုၿပဳံးခ်ိဳ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အိမ္မႈကိစၥေတြနဲ႔ မငယ္ အထည္ဆိုင္ဖြင့္ရင္လည္း လိုက္ၿပီးကူညီတာေတြနဲ႔ အေတာ္ေလးကို အားကိုးရတဲ့ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာေပါ့။ မနက္ဆို မငယ္နဲ႔ ေစ်းလိုက္သြား ဆိုင္ဖြင့္ ညေနမွျပန္လာ။

ကိုၿပဳံးခ်ိဳကေတာ့ စပါးေပးလိုလို၊ ဆန္ပြဲစားလိုလိုနဲ႔ ေန႔လည္ဖက္ေတြဆို အလုပ္ေတြရႈပ္ တစ္ခါတရံ ညအိပ္ခရီးေတြေတာင္ ထြက္တတ္ေသးတာ။ ၾကာလာေတာ့ ေမာင္ရဲနဲ႔ အန္တီငယ္ ဇာတ္လမ္းေလးက ေပၚလာခဲ့ၿပီေလ။ လူျမင္ကြင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦး အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ မျမင္ကြယ္ရာ အိမ္ထဲျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့၊ ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို သိရွိေနသူက သူတို႔အိမ္ကို တစ္ျခမ္းငွားၿပီး ေနထိုင္ေနတဲ့ ကိုေသာ္ဇင္တို႔ မိသားစုပဲေပါ့။ ကိုၿပဳံးခ်ိဳက ခရီးမထြက္ခဲ့ရင္ေတာင္ အိမ္မကပ္ပဲ ေန႔ေန႔ညည အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနေတာ့ မိန္းမနဲ႔ တူေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို မသိရွာေသး။

ကိုေသာ္ဇင္အေနနဲ႔ မငယ္တို႔ဇာတ္လမ္းကို သတိထားမိသြားတာကလည္း ဒီလို။ တစ္ည ၉ နာရီဝန္းက်င္ မီးဖိုခန္းဘက္က ဒန္အိုးျပဳတ္က်သံလိုလို ၾကားမိေတာ့ သူအခန္းကလို႔ထင္ၿပီး သြားၾကည့္ေတာ့ သူ႔မီးဖိုခန္းကမဟုတ္။ ဒါနဲ႔ပဲ မီးပိတ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို ျပန္သြားမယ္လုပ္ေတာ့ တစ္ဖက္ခန္းက မငယ္ရဲ႕ အသံတိုးတိုးအုပ္အုပ္ ေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရတာ။ သူလည္း စိတ္ဝင္စားသြားခဲ့ရတယ္။ ၾကားလိုက္ရတာက “အရမ္းပဲ” တဲ့။

ဒါနဲ႔ ကိုေသာ္ဇင္လည္း မီးအေမွာင္ထဲမွာပဲ တစ္ဖက္ခန္းကိုကာထားတဲ့ ပ်ဥ္မွာ အေပါက္ရွာလို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ၆၀ ဝပ္မီးလုံးရဲ႕ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ မငယ္က အိုးေတြပန္းကန္ေတြ တင္ထားတဲ့စင္ကို မတ္တတ္ရပ္အေနအထားနဲ႔ လက္ကကိုင္ထားရင္း ေရွ႕ကိုခါးေလးကိုင္းထားၿပီး ရပ္ေနတယ္။ ေမာင္ရဲကေတာ့ မငယ္ရဲ႕ေနာက္ကေန ထမိန္ကို အေပၚလွန္တင္ထားၿပီး သူ႔ပုဆိုးကိုလည္း အေပၚကိုလွန္ထားၿပီး မငယ္ရဲ႕ ဖင္လုံးေဖြးေဖြးကားကားႀကီးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေနေတာ့တာကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕လိုက္ရတာေပါ့။

ကိုေသာ္ဇင္ ေတြ႕ေနရတာလည္း ေဘးတိုက္ျမင္ကြင္းဆိုေတာ့ ေမာင္ရဲရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရတယ္။ ကိုၿပဳံးခ်ိဳႀကီးရဲ႕ အသံကိုလည္း မၾကားမိေတာ့ မငယ္တစ္ေယာက္ ေယာက္်ားလစ္တုန္း ေဖာက္ျပန္ေနၿပီေလ။ ေမာင္ရဲက အသက္ကလည္းငယ္ေသး သန္မာတဲ့ အ႐ြယ္ဆိုေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လိုက္တာ။ မငယ္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္ေတြဟေနၿပီး ေခါင္းကိုေမာ့ ဖင္ကိုေကာ့လို႔ ခံေနေတာ့တာ။

ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ ကိုေသာ္ဇင္ေတာင္ စိတ္ေတြႂကြလာေတာ့ ဒီညေတာ့ သူမိန္းမ မေဝေတာ့ ေကာင္းေကာင္း အလုပ္ခံရေတာ့မွာေပါ့။ ေမာင္ရဲက ေနာက္ကေန မငယ္ရဲ႕ ဖင္ကိုကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေနတုန္း တခ်က္တခ်က္ မငယ္ရဲ႕အက်ႌကို ေအာက္ကေနလွန္ၿပီး ႏို႔ေတြကို လွမ္းဆြဲတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း မငယ္ရဲ႕ အဝတ္အစားမပါတဲ့ ကိုယ္လုံးကို ျမင္ခ်င္ေနခဲ့ေသာ္လည္း အခြင့္အေရးက မသာခဲ့ဘူးေလ။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာဘဲ မငယ္နဲ႔ ေမာင္ရဲတို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို မိန္းမမေဝကို ေျပာျပၿပီး အတူေခ်ာင္းရင္ေကာင္းမယ္လို႔ေတာင္ စိတ္ကူးမိလိုက္တယ္ေလ။

အခ်က္ ၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေမာင္ရဲက မငယ္ကို ေနာက္ကေနေဆာင့္လို႔ လုပ္အၿပီးမွာ ေမာင္ရဲရဲ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာတယ္။ မငယ္ကလည္း ဖင္ကိုပိုေကာက္ေပးၿပီး စည္းခ်က္ညီညီ ေနာက္ကို ျပန္ေတာင္ေဆာင့္ေပးေနေတာ့တာ။ ခဏေနေတာ့ ေမာင္ရဲရဲ႕ေခါင္းက ေမာ့သြားၿပီး ကိုယ္လုံးႀကီးက ေတာင့္တင္းလာတယ္။ တင္ပါးကခြက္သြားလို႔ ၿငိမ္က်သြားေတာ့တာ။ ၿပီးသြားၿပီလို႔ ထင္မိတယ္ေလ။ ႏွစ္ဦးစလုံး လွန္တင္ထားတဲ့ လုံခ်ည္ေတြကို ျပန္ဖုံးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မငယ္က ေမာင္ရဲရဲ႕လည္ပင္းကို ဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္တာေတြ လုပ္လိုက္တယ္ေလ။ နမ္းလို႔ ၿပီးသြားေတာ့မွ မငယ္က ေမာင္ရဲကိုေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံ ၾကားလိုက္ရတယ္ “အရမ္းေကာင္းတာပဲ” တဲ့။

ကိုေသာ္ဇင္လည္း ေတြးမိတာက ေနာက္ဆို မိန္းမကိုေျပာျပၿပီး မငယ္နဲ႔ ေမာင္ေဇာ္ရဲတို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို အတူေခ်ာင္းၾကည့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးမိေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီညက ကိုၿပဳံးခ်ိဳ ည ၁၁ နာရီေက်ာ္မွ အရက္ကေလးေထြၿပီး ျပန္လာသံၾကားရတယ္။ မငယ္ကေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားမူးလာရင္ ထုံးစံအတိုင္း ပြစိပြစိေျပာရင္း အိပ္ရာထဲဝင္သြားတာေပါ့။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း မငယ္နဲ႔ ေမာင္ရဲအေၾကာင္းကို သူ႔မိန္းမ မေဝကို မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ညေရးညတာ ကိစၥကိုလုပ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတာေပါ့။

ေနာက္ေန႔ ကိုေသာ္ဇင္လည္း ညေန ၅ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ အလုပ္ကေန အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူ႔မိန္းမကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ေရတြင္းနားမွာ အဝတ္ေလွ်ာ္ေနေလရဲ႕။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ သတင္းစာကို ဖတ္ေနရင္း မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ၾကာေတာ့ မငယ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕တူေတာ္ေမာင္ ေစ်းသိမ္းၿပီး အိမ္ျပန္လာေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မေန႔ညက ျမင္ကြင္းထဲကအတိုင္း မငယ္ရဲ႕ဖင္လုံးႀကီးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနေတာ့တာ။ ဒီေန႔ေတာ့ မိန္းမကို ဖြင့္ေျပာျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ေျပာထားမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ အဲ့လိုမွ ေျပာမထားရင္ မေဝက အထင္လြဲလာႏိုင္တာကိုေတာ့ ကိုေသာ္ဇင္ စိုးရိမ္မိတာေပါ့။

ဟိုဖက္ခန္းက တူဝရီးလည္း အိမ္ထဲဝင္သြားခ်ိန္ မေဝလည္း အဝတ္ေလွ်ာ္ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ေပၚတက္လာၿပီ။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း မိန္းမေနာက္ကလိုက္သြားၿပီး အဝတ္အစားလဲေနတာကို ၾကည့္ေနရင္း မမငယ္တို႔ အေၾကာင္းကို ေျပာမိတာ။ မေဝတစ္ေယာက္ အဝတ္အစားေတြေတာင္ ဆက္မဝတ္ႏိုင္ပဲ အံ့ဩတစ္ႀကီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ နားေထာင္ေနတာေပါ့။ အားလုံးေျပာၿပီးသြားေတာ့ ဒီတစ္ခါ သူလည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္တယ္လို႔ ျဖစ္လာေရာ။ ပြဲသိမ္းၿပီ မိန္းမနဲ႔အတူ ေခ်ာင္းရေတာ့မယ္။

မေန႔က ထုံးႏွလုံးမူ၍ အိမ္ေရွ႕ခန္းကလြဲလို႔ အိမ္ကမီးေတြ အကုန္ပိတ္၊ အိမ္ေရွ႕အိမ္ေနာက္ စၾကၤန္ေလွ်ာက္၊ အသံေတြကိုနားစြင့္၊ ည ၉ နာရီထိုးခါးနီးေတာ့ မငယ္တို႔ အိမ္ေရွ႕ဘက္က တိတ္ဆိတ္ေန၊ မေန႔က ေခ်ာင္းခဲ့တဲ့အေပါက္ကို စိတ္ထဲထင္ေနလို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္မိလိုက္တာ၊ ဟိုႏွစ္ေယာက္က ဒီေန႔ေတာ့ မီးဖိုခန္းၾကမ္းျပင္မွာထိုင္လို႔ နမ္းေနရင္း ဇာတ္လမ္းေတာင္စေနၿပီ။ ေျခသံလုံေအာင္ အိမ္ေရွ႕ကိုေျပး မိန္းမကိုလက္တို႔လိုက္ေတာ့ မိန္းမက အိမ္ေရွ႕တံခါးပိတ္လို႔ ေနာက္ကေန သုတ္သုတ္လိုက္လာတာေပါ့။

ပ်ဥ္ျပားႏွစ္ခု ဟေနတဲ့ၾကားေလးကေန ႏွစ္ေယာက္အတူၾကည့္ေနတာ။ ေမာင္ရဲက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းေနရင္းနဲ႔ မငယ္ကို အဝတ္အစားေတြ လွန္တင္လိုက္တာ လုံးဝန္းေနတဲ့ ရင္သားႏွစ္ခုက ေဖြးကနဲ႔ ေပၚထြက္လာေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ေတြးမိေနတာ မငယ္ရင္သားေတြက မိန္းမထက္ေတာင္ႀကီးမယ့္ပုံပဲ။ ေမာင္ရဲဆိုတဲ့ေကာင္က ေတာသား မိန္းမမျမင္ဖူးတဲ့ပုံနဲ႔ မငယ္ရဲ႕ ရင္သားေတြကို ဝါးစားေတာ့မယ္ပုံစံနဲ႔ စုပ္ဆြဲေနတာ။ မငယ္ကေတာ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ႀကိဳက္ပုံေပၚတယ္ မ်က္စိေလးမွိတ္လို႔ ပါးစပ္ေလးေတာင္ ဟေနလိုက္ေသး။

ခဏေနေတာ့ မငယ္က ေမာင္ရဲကို သူ႔အေပၚက ထခိုင္းလိုက္ၿပီး ဖင္ေလးကိုႂကြလို႔ ထမိန္ေလးကို ခါးအထက္ဆီ လွန္တင္လိုက္ေတာ့ မငယ္ရဲ႕ အေမႊးေတြထူေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ကို မီးေရာင္ေအာက္မွာ အေပၚစီးကေန အထင္းသားေတြလိုက္ရေရာ၊ ေစာက္ပတ္က အလြန္ပဲေဖာင္းေနၿပီး အေမႊးေတြေတာင္ ေထာင္ေနတာေတြ႕ေနရတယ္။ ေမာင္ရဲက လုံခ်ည္ကိုလွန္တင္ၿပီး သူ႔ရဲ႕လီးကို ထိုးထည့္မယ္လုပ္ေတာ့ မငယ္က ေစာက္ပတ္ကိုတစ္ခါ ႏႈတ္ခမ္းကိုတစ္လွည့္ လက္ညႇိဳးထိုးျပေတာ့တာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ရဲရဲ႕ေခါင္းကိုဆြဲလို႔ ေပါင္ၾကားထဲကို ထည့္လိုက္ေတာ့တယ္ေလ။

မေဝခင္ဗ်ာ အံ့ဩသြားၿပီး ကိုေသာ္ဇင္ရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုေတာင္ ကိုင္လိုက္မိတာေပါ့။ ေမာင္ရဲက မငယ္ရဲ႕ေစာက္ပတ္ကို မလုပ္တတ္လုပ္တတ္နဲ႔ လုပ္ေနတာ။ ေခြးက ထမင္းပန္းကန္ကို လွ်ာနဲ႔ အေျပာင္လ်က္ေနသလိုပဲ။ မငယ္ကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ထားရင္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေစာက္ပတ္ကို ၿပဲသထက္ၿပဲေအာင္ ၿဖဲေပးထားေလရဲ႕။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ရတာ ဖီးလ္ေတြျဖစ္လာၿပီး မေဝရဲ႕ဖင္ကို လက္နဲ႔ကိုင္လို႔ ညႇစ္ေပးေနမိေတာ့တယ္။ မငယ္လည္း ေမာင္ရဲရဲ႕လွ်ာအစြမ္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြေၾကာင့္ ဖင္က ၾကမ္းျပင္ကေန ႂကြႂကြတက္ေနေတာ့တာ။

ကိုေသာ္ဇင္ရဲ႕လက္ေတြက ညႇစ္ေနတဲ့ဖင္ကေန ၾကားထဲေရာက္သြားၿပီး မေဝက ေရွ႕ကိုကုန္းထားေတာ့ ေပါင္ၾကားကညႇပ္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ကို လုံခ်ည္ေပၚကေန လက္နဲ႔ထိုးလိုက္မိေတာ့ ေစာက္ရည္ေတြက လုံခ်ည္ကိုေဖာက္ထြက္လို႔ လက္ကိုေတာင္ စိုစြတ္လာတယ္။ မေဝလည္း ေကာင္းသြားေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားကိုေသာ္ဇင္ရဲ႕ လိင္တံကို လွမ္းကိုင္မိတာေပါ့။ မာေတာင္ေနလို႔ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ေတာင္ လုပ္ေပးေနမိေသးတယ္။

တစ္ဖက္ခန္းမွာလည္း မငယ္က အေတာ္ကို ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ေကာ့ပ်ံလန္ေနၿပီ။ ေမာင္ရဲကို သူ အေပၚတက္ခိုင္းလို႔ လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးထည့္ခိုင္းေတာ့တာ။ ေမာင္ရဲလည္း မငယ္ကို ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကားထားတဲ့ ၾကားထဲကို ဝင္လို႔ နသိုးႀကိဳးျပတ္ ေဆာင့္ေနေတာ့တာေပါ့။ မငယ္ကလည္း ေမာင္ရဲရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စည္းဝါးကိုက္ ေအာက္ကေန ခါးကိုေကာ့ေပးေနေတာ့တာ။ အဲဒီေတာ့မွ သတိထားမိေတာ့တယ္ ။ မငယ္ဟာ ကိုယ္လုံးေတာင့္သေလာက္ အေတာ္ကိုထန္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ။ သူ႔ေယာက်္ား ကိုၿပဳံးခ်ိဳက ဒီလိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးထင္တယ္။ ေမာင္ရဲနဲ႔မွ အားရေနပုံပဲ။

ေမာင္ရဲကလည္း အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း၊ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္အားပါလြန္းေတာ့ မငယ္ခင္ဗ်ာ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ကိုယ္လုံးက ေရွ႕ကိုေတာင္ ေ႐ြ႕ေနရွာတယ္ေလ။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း စိတ္ေတြကို ထိန္းဖို႔ခက္လာေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး မိန္းမေနာက္ကေန လုံခ်ည္ကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ညႇပ္ေနတဲ့ မေဝရဲ႕ေစာက္ပတ္ကို လီးထိပ္နဲ႔ စၿပီး ထိုးလိုက္ ပြတ္လိုက္လုပ္ေတာ့တာ။

မေဝကလည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့အရွိန္နဲ႔ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ အေတာ္ကိုယားေနခဲ့ၿပီ။ ေယာက်္ားက ေနာက္ကေနလီးနဲ႔ လာထိုးေနေတာ့ အလိုက္သင့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေဘးကို ကားေပးမိလိုက္တယ္။ ေျခေထာက္ေတြ ကားသြားတယ္ဆိုရင္ပဲ ေယာက်္ားျဖစ္သူရဲ႕လီးက ေစာက္ပတ္ထဲကို တစ္ရစ္ျခင္း ထိုးဝင္လာေတာ့တာေပါ့။ မ်က္စိကေခ်ာင္းေနရင္း ေအာက္ကအေခ်ာင္း တိုးဝင္လာတာ မေဝတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ့ကို အရသာေတြ႕ေနခဲ့ၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ကိုေသာ္ဇင္က မေဝရဲ႕ခါးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး စေဆာင့္ေတာ့ မေဝလည္း လက္ေတြနဲ႔ နံရဲကို တြန္းထားရေတာ့တယ္။

တစ္အိမ္လုံး အတြဲႏွစ္တြဲက စည္းခ်က္မွန္မွန္နဲ႔ ေဆာင့္ေနတာ၊ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မို႔ေတာ္ေသး တဲသာဆိုၿပိဳက်ၿပီ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အတြဲႏွစ္တြဲလုံး ကိုယ့္ဖီလင္နဲ႔ကိုယ္ ေကာင္းေနၾကေတာ့ မေဝလည္း ေခ်ာင္းမၾကည့္ျဖစ္။ ကိုေသာ္ဇင္ႀကီးလည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ မေဝကိုေဆာင့္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြကို ေစာက္ပတ္ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ ၿပီေတာ့မွ တစ္ဖက္ခန္းက မငယ္တို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တာ သူတို႔က ဘယ္အခ်ိန္ကေတာင္ ၿပီးသြားလဲမသိ။ တစ္ေယာက္မွေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုေသာ္ဇင္တို႔ လင္မယားလည္း မငယ္တို႔ေၾကာင့္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားလို႔ ေရေဆးသန႔္ရွင္းေရးလုပ္လို႔ အိပ္ရာဝင္ခဲ့ေတာ့တယ္ေလ။

ေနာက္ေန႔ ကိုေသာ္ဇင္ အလုပ္ကျပန္ေတာ့ အိမ္ေရာက္ေရာက္ျခင္း မိန္းမျဖစ္သူမေဝက အေၾကာင္းၾကားလာတယ္။ ““ကိုၿပဳံးခ်ိဳႀကီး စပါးဝယ္ဖို႔ ကိစၥနဲ႔ ႐ြာဖက္ေတြကို ေနလည္က ခရီးထြက္သြားတယ္ ၊ ဒီညေတာ့ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ၾကည့္ရေတာ့မယ္”” တဲ့။ မေဝလည္း စိတ္ဝင္စားေနသလို ကိုေသာ္ဇင္လည္း ညေရာက္ဖို႔သာ စိတ္ေစာေနတာေပါ့။ ကိုၿပဳံးခ်ိဳလည္း မိန္းမကို သူတို႔တူဝရီး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့တာ စိတ္ခ်ေနပုံရတယ္။ ေနာက္တန္းပြင့္ေနၿပီး ဂိုးေတြ အသြင္းခံေနရတာ ကိုၿပဳံးခ်ိဳတစ္ေယာက္ မသိရွာ။ မငယ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ေတြခ်မ္းသာေနလို႔ ဂိုးေပါက္ကို ဖြင့္ေပးထားတာေပါ့။

ညေန ၆ နာရီထိုးေတာ့ မငယ္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕တူ ေမာင္ရဲတို႔ ထုံးစံအတိုင္း ဆိုင္သိမ္းၿပီး ေစ်းက ျပန္လာေတာ့တာေပါ့။ မငယ္က ကိုေသာ္ဇင္ကို ျမင္မိေတာ့ ၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကိုၿပဳံးခ်ိဳ ခရီးထြက္သြားလို႔ ““ညေရးညတာ အိမ္အျပင္ဘက္ ဂ႐ုစိုက္ေပးပါဦး”” လွမ္းေျပာေတာ့ ကိုေသာ္ဇင္လည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္တာေပါ့။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူတို႔ ဒီည အသားကုန္ကဲေတာ့မလားလို႔ေတာင္ ထင္လိုက္မိတယ္။

မိုးမခ်ဴပ္ခင္ အိမ္မႈကိစၥေတြလုပ္ေနၾကတုန္း ကိုေသာ္ဇင္လည္း မငယ္တို႔အိပ္ခန္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ သူတို႔ရဲ႕အိပ္ခန္းနံရံကာထားတဲ့ ပ်ဥ္ၾကားက အေပါက္ေတြကို ရွာရတာေပါ့။ အေပါက္က ဘယ္လိုမွရွာတာမေတြ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ အိပ္ခန္းအျပင္ျပန္ထြက္ အိပ္ခန္းနဲ႔ မီးဖိုခန္းၾကားမွာ အိမ္ေပၚထပ္တက္တဲ့ ေလွခါးခြင္ရွိတယ္။ ေလွခါးေအာက္မွာက မိန္းမသနပ္ခါးလိမ္းတဲ့ေနရာေလး။ အဲဒီေနရာမွာ ခ်ထားတဲ့ ပစၥည္းေလးေတြဖယ္လို႔ ရွာလိုက္ေတာ့ ေတြ႕ပါၿပီ၊ ၾကမ္းျပင္ကေန တစ္ေပေလာက္အျမင့္မွာ ကာထားတဲ့ ပ်ဥ္ျပားက သနပ္ခါးေသြးတဲ့ ခုံပုေလးကို ဖယ္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေလးဟေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ေဘးခ်င္းယွဥ္လို႔ၾကည့္ရင္ လုံေလာက္တဲ့ ပ်ဥ္ျပားအဟေလးပဲ။ ဝမ္လ်ားေလးေမွာက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မငယ္တို႔လင္မယားရဲ႕ အိပ္ခန္းကို ျမင္လိုက္ရတာ ဝမ္းသာသြားေတာ့တာ။ မငယ္တို႔လင္မယားလဲ ကိုေသာ္ဇင္တို႔လိုပဲ ကုတင္မရွိ၊ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ဖ်ာခင္း၊ ဖ်ာေပၚမွာ ေမြ႕ယာခင္းလို႔ အိပ္ၾကတာေလ။

ကိုေသာ္ဇင္လည္း မိန္းမ မေဝကို အေၾကာင္းၾကား၊ ၿပီးေတာ့ ဒီည အဲဒီေနရာကို အိပ္ယာေနရာ ေျပာင္းအိပ္ဖို႔လည္း ေျပာမိတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဲဒီေနရာကို ခုံပုေလးနဲ႔ ျပန္ကာထားလိုက္ေတာ့တယ္။ ညေနစာ ထမင္းစားၿပီးေတာ့ အစာေက်ေအာင္ ကိုေသာ္ဇင္တစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕အိမ္ေနာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တစ္ဖက္ခန္းကိုလည္း မသိမသာ နားစြင့္ထားတာေပါ့။ မိန္းမကေတာ့ သိပ္ၿပီး စိတ္မပါရွာဘူး။ ၈ နာရီေလာက္ကတည္းက အိပ္ယာေျပာင္းခင္းေနၿပီ။ မီးေတာ့ အေမွာင္ခ်ထားတာေပါ့။

ည ၈ နာရီေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတာ တဖက္ခန္းက အသံေတြတိတ္သြားၿပီ၊ မိန္းမကေတာ့ အိပ္ရာေပၚလွဲရင္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကိုေသာ္ဇင္ကို မေဝက လက္ယက္ၿပီး လွမ္းေခၚတယ္။ ၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ မငယ္တို႔ တူဝရီးႏွစ္ေယာက္ မီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ရာေပၚမွာ နမ္းေနရင္း အဝတ္အစားေတြ အျပန္အလွန္ ခြၽတ္ေနၾကၿပီ။

ေနာက္ေတာ့ မငယ္က ေလးဖက္ေထာက္လို႔ ဖင္ကုန္းၿပီး ေမာင္ရဲရဲ႕လိင္တံကို ပါးစပ္ထဲထည့္လို႔ အားပါးတရ စုပ္ေတာ့တာ။ ကုန္းေနတဲ့ဖင္ႀကီးကလည္း ျဖဴေဖြးတင္းကားေနၿပီး ႏို႔လုံးႀကီးေတြက ေအာက္ကိုတြဲက်ေနေတာ့ ေျပးၿပီးနယ္ပစ္ခ်င္စရာ။ စုပ္ေနတာလည္း အငမ္းမရနဲ႔ လီးတေခ်ာင္းလုံး တံေတြးေတြနဲေတာင္ ေျပာင္လက္ေနခဲ့ၿပီ။ ေမာင္ရဲခင္ဗ်ာ ေကာင္းလြန္းလို႔ မ်က္စိကိုမွိတ္ၿပီး မငယ္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို သူ႔လီးကို ခါးေကာ့ၿပီး ထိုးထည့္ေနေတာ့တာပဲ။ မငယ္လည္း ေတာ္ေတာ္ထန္တဲ့ မိန္းမဆိုတာ အခုမွဘဲ ပိုလို႔ေသခ်ာလာေတာ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ မငယ္လည္း ေမာင္ရဲရဲ႕ အေပၚကိုတက္ခြကာ သူ႔ရဲ႕ေစာက္ပတ္အဝမွာ လီးကိုေတ့ၿပီး တစ္ျဖည္းျဖည္းျခင္း ႏွဲ႔သြင္းသြားေတာ့တာ။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ရဲအေပၚကို လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ႏို႔ေတြက ေမာင္ရဲရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာေပါ့။ ဖင္ေလးကိုပဲလႈပ္ၿပီး လီးကို အထုတ္အသြင္း တျဖည္းျဖည္း လုပ္ေနေတာ့တယ္ေလ။

ကိုေသာ္ဇင္လည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာရပ္လိုက္ၿပီး မေဝရဲ႕ထမိန္ကို ဆြဲလွန္လိုက္တယ္။ ေမွာက္လ်က္လွဲေနေတာ့ ဖင္လုံးကေပၚလာၿပီး ေပါင္ၾကားကို လက္ႏႈိက္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္က အရည္ေတြစို႐ႊဲေနခဲ့ၿပီ။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း မေဝရဲ႕ ဖင္ေပၚကိုခြထိုင္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကေနပဲ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ပတ္ရွိတဲ့ေနရာကို မွန္းဆလို႔ လီးကိုထိုးသြင္းလိုက္ေတာ့တယ္။ မေဝက ဖင္ကိုေကာ့ၿပီး ေကာက္ေပးလိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို လီးကဝင္သြားၿပီး ေကာင္းေကာင္းလုပ္လို႔ ရသြာတာေပါ့။ အခုေတာ့ တစ္အိမ္လုံး ႏွစ္တြဲ​ၿပိဳင္ လုပ္ပြဲႀကီးစေနၿပီေလ။

မေဝက သူ႔ေယာက်္ား ကိုေသာ္ဇင္ရဲ႕ေပါင္ကို လက္နဲ႔လွမ္းပုတ္ၿပီး အခ်က္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုေသာ္ဇင္လုပ္ေနတာ ခဏရပ္ၿပီး ေခ်ာင္းလိုက္တာ။ မငယ္က ေမာင္ရဲရဲ႕အေပၚမွာ ျမင္းစီးေနသလိုပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ ေနေတာ့တာေပါ့။ ကိုေသာ္ဇင္လည္း မေဝကို “အဲဒီလို လုပ္ခ်င္လို႔လား” လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ အေျဖျပန္မေပးဘဲ ၿပဳံးေနေတာ့တာ။

ကိုေသာ္ဇင္က ေမြ႕ယာေပၚလွဲခ်လိုက္ၿပီး လီးကို အစြမ္းကို ေထာင္ေပးထားလိုက္ေတာ့တာေပါ့။ မေဝလည္း ကိုေသာ္ဇင္အေပၚ တက္ခြၿပီး လီးကိုလက္နဲ႔ကိုင္ကာ သူ႔မေစာက္ပတ္အဝမွာေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ အရည္ေတြက႐ႊဲေနေတာ့ လီးကေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားေတာ့တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ မေဝက မငယ္လိုပဲ အားကုန္းေဆာင့္ေတာ့တာ။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ဆက္တိုက္ေဆာင့္ၿပီး မေဝလည္း အရည္ေတြထပ္ထြက္၊ ကိုေသာ္ဇင္လည္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္လို႔ ၿပီးသြားတာေပါ့။

အဲဒီေတာ့မွ ျပန္ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တာ၊ တစ္ဖက္ခန္းက တူဝရီး တစ္ခ်ီၿပီးလို႔ အနားေတာင္ယူေနၿပီ၊ ႏွစ္ဦးစလုံး အဝတ္အစားေတြ မရွိၾကဘူး။ အဲဒီလိုနဲ႔ မငယ္တို႔လဲ တစ္ညလုံး ၄ ခ်ီေလာက္ဆြဲ၊ သူတို႔ဆြဲတိုင္း ကိုေသာ္ဇင္တို႔ လင္မယားလဲထဆြဲ၊ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားလုပ္ေနသလားေတာင္ ထင္ေနရေတာ့တယ္ေလ။

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ထက္ ၆ လေလာက္ၾကာေတာ့ မငယ္လည္း ဗိုက္တစ္လုံးထြက္လာ။ ကိုေသာ္ဇင္ရဲ႕မိန္းမလည္း ဗိုက္တစ္လုံး ထြက္လာၾကေတာ့တယ္။ ညေနပိုင္းဆို ကိုေသာ္ဇင္တို႔လင္မယား လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္၊ ကိုၿပဳံးခ်ိဳလည္း မငယ္ကိုလက္တြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကေတာ့တာေပါ့။

ထူးျခားတာက မေဝရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ေပၚလြင္ေနတဲ့ ၾကည္ႏႈးမႈက တစ္မ်ိဳး၊ မငယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ကိုယ္ဝန္မရ သား/သမီးမရခဲ့တာ ကိုၿပဳံးခ်ိဳအသုံးမၾကတာေၾကာင့္လို႔ တူေတာ္ေမာင္ ေမာင္ရဲနဲ႔ သက္ေသျပလိုက္ႏိုင္တဲ့ ေအာင္ျမင္သူမ်က္ႏွာေပးမ်ိဳး။ ကိုၿပဳံးခ်ိဳကေတာ့ သူ လူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီလို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြၾကားမွာ ဂုဏ္ယူေနခဲ့ေပမယ့္ ကိုေသာ္ဇင္ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို မငယ္နဲ႔ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာေပါ့ေလ။…ၿပီးပါၿပီ။