ဆန်းကြယ်တဲ့ ရမက် (ဒုတိယပိုင်း)

Unicode

***မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။*** ရေးသားသူ – ထူးခြား

အပိုင်း ( ၂ )

သူရိန်မက်ဆေ့ဂျာမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဆက်ခ်ချက် နေရင်း လူကလည်း အရမ်းကို တင်းလာ၊ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သူရိန်နှင့် ရိုးပလေးကို ယဉ်ပါးလာနေပြီမို့ လက်တွေ့စွန့်စားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။သူ့အနေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် မက်ဆေ့ဂျာ တချိန်လုံး ပြောနေတာဆိုတော့ သူမ ဘယ်အချိန်တွေ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ရှိတတ်သည် ဆိုတာကို သူသိနေပြီးသား။ ထို့ကြောင့်လည်း ကြားရက်တစ်ရက် သူ့ညီမဝမ်းကွဲလေး ကျောင်းသွားပြီး သူတို့ ကျူရှင်အတန်းတွေ မရှိသည့်အချိန် မနက်ပိုင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အိမ်သို့ သွားလေသည်။ သူရိန် ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မီးဖိုထဲတွင် ထမင်းဟင်းချက်ပြီးခါစ ဖြစ်လေသည်။

“ဟဲ့ သား ဒီနေ့ အတန်းမရှိဘူး မဟုတ်လား၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”

“အာ အန်တီချိုကလည်း သားက ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလား”

“ဟယ် အဲဒီသဘောနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ခုခုများ ကိစ္စရှိနေမလားလို့ မေးတဲ့သဘောပါ။ အန်တီချို့အိမ်က သားအိမ်ပဲလေ။ လာချင်တဲ့အချိန်လာ၊ သွားချင်တဲ့အချိန် သွားပါကွ”

“အင်း သားလည်း ဒီနေ့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ သွားစရာမရှိ၊ အလေလိုက်ရမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အခုချိန်မအားကြ၊ အိမ်မှာလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ၊ ”

“အင်း အာ့ဆိုလည်း အန်တီချို အမဲသားလေး နှပ်ထားတယ်၊ ထမင်းစားသွားလိုက်၊ အခုပဲ ကျက်တယ်”

“ဟာ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့၊ အဟီး၊ အခုတလော ဖေဖေ အိမ်မှာ မရှိတော့ မေမေကလည်း ဟင်းကောင်းကောင်း မချက်တာတောင် ကြာပြီ၊ ကြုံတုန်းလေး ဝါးလိုက်ဦးမယ်”

“အင်း ဆာနေပြီလား ခဏစောင့်မလား၊ အန်တီ ဟင်းစော် ချွေးစော်တွေနဲ့မို့ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်မလားလို့”

“အင်း ရပါတယ် အန်တီချိုရဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း မဆာသေးပါဘူး၊ အိမ်ရှေ့မှာ တီဗီကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ အန်တီချို ရေမိုးချိုးပြီးမှ စားကြတာပေါ့”

သို့နှင့် သူရိန်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာကာ တီဗီဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့ဖုန်းက ဗြစ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ သူရိန်က ဖုန်းကို အသံပိတ်ပြီး ဗိုင်ဘရိတ်သာ လုပ်ထားသည်။ ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆူးနှင်းဆီ မက်ဆေ့ဖြစ်နေသည်။ ဟိုက် အခုပဲ ရေချိုးဦးမယ်ဆိုပြီး မက်ဆေ့ဘယ်ကနေ ပို့တာဘာလိမ့်ပေါ့၊

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင် အခုဘာလုပ်နေလဲ

သူရိန်လည်း အမြန်တွေးလိုက်သည်။ အခုအချိန်ဆို ကျော်ကိုကိုက အလုပ်ထဲရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန် သူတို့ ချက်လေ့မရှိ၊ ညဘက်မှသာချက်လေ့ရှိတာမို့ ဘာဖြစ်တာလဲဟု သိချင်လာသည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် အလုပ်ထဲမှာလေ၊ မက သိရဲ့သားနဲ့၊ ဘာထူးခြားလို့လဲ မ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း အာ့ဆို ခဏပဲ ပြောမယ်၊ ထူးခြားတာကတော့ သူရိန် အိမ်ရောက်နေတယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: ဟင် ဟုတ်လား၊ ခါတိုင်းလည်း မတို့အိမ်လာနေကြ မဟုတ်ဘူးလား။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခါတိုင်းလာနေကြအချိန် မဟုတ်လို့လေ မောင်ရဲ့

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း အိမ်မှာ မတစ်ယောက်ထဲလား

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: ဆွဲစားလိုက်တော့ကွာ ရှုတ်တယ် အဟီး။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အို မောင်က ပြောလိုက်တော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ဒီက တူအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်ပြောပြီးပါရောလား သူက မကို ဖီးလ်နေတာပါဆို။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အို ဒါပေမဲ့ မကတော့ မစရဲပါဘူး။

👦ကျောက်မီးသွေး: မက လူကြီးလေ သူက ဘယ်စရဲပါ့မလဲ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: သိဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက အရဲစွန့်ရင်တော့ မ… ငြင်းရင်းဘာရင်းနဲ့ လိုက်လျောလိုက်မယ်။ မကတော့ မစချင်ဘူး မျက်နှာပူတယ်၊ ရှက်လည်း ရှက်တယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မကရော ဖီးမလာဘူးလားလို့

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: လာတာပေါ့၊ အခုတောင် အရည်လေး စိုနေပြီ ခစ်။

သူရိန့်လီးကြီး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဟိုက် အဲ့လိုတောင်လားဟု တွေးလိုက်သည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: အာ့ဆိုလည်း မက မြောင်းလုပ်ပေးလိုက်လေ အဲတော့မှ ရေလာမှာ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာ မသိတော့ဘူးကွာ၊ ကဲ သွားတော့မယ် ရေချိုးတော့မလို့ ၊ မောင်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်တော့ မွမွ ချစ်တယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မွမွ ချစ်တယ် မောင် ဘိုင့်

သူရိန့်လီးကြီးမှာ အတွင်းခံအောက်မှ မာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် လီးထိပ်ပင် နာလာရသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့လွယ်အိပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ တီဗီကို မျက်လုံးက ကြည့်နေသော်လည်း ခေါင်းထဲမှာ ဘာလုပ်ရမလဲ တွေးနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူတစ်ယောက်ထဲမို့ လက်ကို ပုဆိုးထဲ လျှိုထည့်ကာ ပူခြစ်နေသည့် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ထုနေမိသည်။

ခဏကြာတော့ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်လာသည့် ခြေသံကြားရသည်။ နောက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံကြားသည်။ သူရိန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီလောက် အခြေအနေဖြစ်နေပြီ နောက်ဆုံး လုံးဝ ငြင်းဆန်ရင် ကိုယ့်ဖုန်းကို ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး အန်တီချိုနဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ တကယ်တော့ ကျွန်တော်ဗျလို့ ပြောချလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

သူရိန် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလိုက်ကာ အန်တီချိုတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချထားလိမ့်မယ်ဟု ထင်သော်လည်း လက်က တံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းကြည့်လိုက်တော့ အလိုလို ပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆံပင်ခေါင်းလျှော်ထားသဖြင့် ရေစိုလက်စက်ကို ဒရိုင်ရာနှင့် မှုတ်နေသော အန်တီချို၊ ကိုယ်မှာက ရေလဲခံထမိန်ကို ရင်လျှားထားသည်။ ထမိန်အသားကလည်းပါး အောက်က ရေစိုကိုယ်လုံးတို့ကလည်း ကိုယ်မှာ တသားထည်းလို ကပ်နေတော့ အန်တီချို၏ ဂစ်တာရှစ် ကိုယ်လုံးအလှက ထင်းနေသည်။ သူရိန့်အကြိုက် ဖင်ကြီးကလည်း လုံးစက်ကာ ကော့ကောက်နေသည်။

“ဟင် သူရိန် သား ဘာ……”

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည့် သူရိန့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အံအားသင့်သွားဟန်ရှိသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ဆွဲပြီး သူမလက်မှ ဒရိုင်ရာကို လှမ်းယူကာ ဘေးမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူ့ကို အံအားသင့်ဟန်ဖြင့် ငေးကြည့်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို သူရိန်က သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သူရိန်က တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်းက သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ သူရိန်၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှ ‌ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်တန် ဗိုက်သား ဆီးခုံတို့ကို ထိုးထောက် ပွတ်မိနေလေသည်။ သူရိန့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိသော ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သားအစုံကလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို စတီးချောင်းအလား မာတောင်လာစေခဲ့လေသည်။

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းနေသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တစ်ယောက် ခဏအတွင်းမှာပင် သူရိန့်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများဖြင့် ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတော့သည်။

“ပြွတ်စ်..ပလတ်..ပြွတ်စ်”

သူရိန်က သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးကာ သူမလျှာနှင့် ပွတ်ဆွဲပြီး သူမ လျှာကလေးကို ရအောင် ဆွဲစုပ်လေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဖီးကလေးခံရင်း မျက်လုံးလေး မှေးနေရာ၊ ကိုယ်လုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားမှ သူမ ထမိန်ကွင်းလုံး ပုံကျွတ်သွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

“သား သူရိန် မလုပ်နဲ့လေ၊ အို..ဟာ…မင်းးးးးးး”

သူရိန်က သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ရာ သူ၏ မာတောင်နေသည့် လှံတန်ကြီးအလား လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဗိုက်သားကို သွားထိုးမိလေသည်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်၊ ကလေးတစ်ယောက်အမေမို့ အရမ်းမချပ်ယပ်သော်လည်း အပူကြီး မဟုတ်သော ဗိုက်သား လုံးလုံးလေးကို လီးတန်ကြီးက ထောက်မိလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း၏ အခွံခွာထားပြီး အုန်းသီးအရွယ် နို့ကြီးတွေက အပျိုလေးလို အရမ်းတင်းရင်း မနေသော်လည်း ပျော့မကျနေ အိအိလေးသာ ဖြစ်နေသည်။ ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေက သူရိန့်ရင်ဘတ်ကို လာထိုးထောက်မိနေသည်။ သူရိန့်လက်တွေက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မရုန်းတော့‌ချေ။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူမ၏ ဆက်ဆီနှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ ဟဟ လေးထားလို့ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့သီးခေါင်းများကို ကုန်းစို့ပြန်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ယိုင်လဲမလို ဖြစ်သွားရသည်။

ထိုအခါမှ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုန်းလုံးဖြင့် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေရှာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပုခုံးကျော်ရုံရှည်သော ဆံပင်တို့မှာ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ မခြောက်တခြောက်နှင့် မထူမပါး နှုတ်ခမ်းအစုံ နှုတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့ကြား ညာဘက်က မှည့်သေးသေးလေး တစ်စက်၊ ဘယ်ဘက်က ပါးချိုင့်လေးတစ်ဖက်နှင့် ဆက်စီ ဖြစ်လွန်းလှသည်။

ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ကို စာသင်ပေးစဉ်က မာန်လိုက် ဆူလိုက်မို့ ကြောက်ခဲ့ရသည့် အန်တီချို၊ အခုတော့ ပက်လက်ကလေး သူ့ရှေ့မှာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ တူဖြစ်သူရှေ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့မို့ ရှက်နေဟန်တူသည်။ မကြီးမသေး ရင်သားအစုံမှာ လက်ညိုးခန့်တုတ်သည့် နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲတွေက မာတောင်ထလို့။ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်တွေက ဖြောင့်စင်းဝင်းမွတ်လို့ ၊ ပေါင်လုံးနှစ်ခု ဆုံရာမှာတမွတ်အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အကွဲနေရာမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသား တပိုင်းတစကို အရည်ကြည်လဲ့နေတာ မြင်နေရသည်။

ဘာမှမလှုပ်မရှားပဲ ငြိမ်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်ကို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန်တစ်ယောက် သူမ တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်မောသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှက်သွားသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက နီးစပ်ရာ စောင်တစ်ထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တင်ကာ ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။

“အို ဘာကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

“ဘာရှက်စရာ ကောင်းလို့လည်း အန်တီချိုရာ၊ ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကို”

သူရိန်က သူမလက်ထဲမှ စောင်ကို ဆွဲယူကာ ဘေးပြန်ဖယ်လိုက်တော့ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်ဖျံများဖြင့် မျက်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ သူရိန်က ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ တက်ကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခြေနှစ်ဖက်ကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ချဲလိုက်တော့ သူမကပင် ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ အမွှေးတွေက ကပ်ကြေးနှင့် ထရင်းထားပုံရသည်။ ပါးပါးလေးနှင့် တိတိရိရိ ဖြစ်နေသည်။

စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ဟဟလေးမှ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေး တစ်ဖတ်က ခပ်ညိုညိုနှင့် တွန့်လိမ်လိမ်လေး ဖြစ်နေသည်။ သူရိန်က သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်နား ကပ်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးခါစမို့ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်းကပ်မိမှသာ စောက်ဖုတ်နံ့ သင်းပျံ့ပျံ့ (အချို့လူများအတွက်တော့ ညီစို့စို့) ကလေးရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကို ထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကောင်း အတွင်းသားနေရာလေးကို လျက်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရှီးကနဲ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြွလာသည်။

သူရိန်က သူ့လက်ခလည်ထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့နေရာ ဖုကလေးကို ဖိပြွန်ရင်း လျှာကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်း ဘာဂျာ မှုတ်ပေးနေလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ ထူးလွန့်နေပြီး ပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေးတွေ ထွက်နေရသည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေး ကျင်လာလို့လားမသိ၊ သူမ စောက်‌စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေသော သူရိန့်လက်ကို သူမလက်ဖြင့် ဖိအုပ်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ထိုလက်ကို စောက်‌စေ့နေရာမှ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး နို့တွေဆီကို လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူ့လျှာကြီးကိုတော့ စောက်စေ့လေးကို လက်ထိပ်ကိုယ်စား ထိုးကာ ဖိကာ လျက်ပေးလေသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်က လက်ညိုး၊ လက်ခလည်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးကာ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ကာ လိုးပေးလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေက စိမ့်စိုနေပြီမို့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းမှာ စေးကြပ်နေသော်လည်း ချောမွတ်ကာ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးလို့ ကောင်းနေလေသည်။ သူရိန့်လက်နှစ်ချောင်းက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ကာ ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေရင်း နောက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ နို့သီးခေါင်းများကို ခြေလျှက် လျှာဖြင့်လည်း စောက်စေ့ကို လျက်လိုက် နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်လိုက် လုပ်ခံနေရရာ၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့၊ တကိုယ်လုံးကော့ပြန်နေအောင် လူးနေလေသည်။ သူမပါးစပ်မှလည်း လိုးပေးပါတော့ဟု ပြောမထွက်သဖြင့်၊ သူရိန့်ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကိုသာ ကုတ်ဆွဲ ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် သူရိန့်မျက်နှာကို တက်တက် ပွတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတော့သည်။

သူရိန်လည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို အားရအောင် စုပ်လျက်ပြီးတော့မှ မျက်နှာကို ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးပေါ်ကို သူမ လက်ဖျံများဖြင့် အုပ်ကွယ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက်က မိုးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကို သူမနံဘေးမှာ ထောက်ထားလိုက်ရင်းက နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်လေသည်။ သူ့လီးထိပ်မှ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တို့နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ ပူးပေါင်းမိသဖြင့်သာ ချောချွတ်ပြီး ပွတ်၍ ကောင်းလှသလို တစ်ချက်တစ်ချက် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို လီးထိပ်ဖြင့် သွားထိုးမိပါက အိကနဲ အသံလေး ထွက်ထွက်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့ဒစ်ဖူးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်တော့ စေးစေးလေးဖြင့် ဝင်သွားသည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် အရမ်းအကြပ်ကြီး မဟုတ်သော်လည်း ချောင်ချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းသား နူးနူးညံ့ညံ့တို့က နွေးထွေးကာ ရစ်ပတ်ပေးနေသည့် ဖီးကို ခံစားနေရသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့‌ဂွင်းဘုရင်မ အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးထည့်နေရသည်ဆိုသည့် အသိက သူ့ကို ပိုပြီး ဖီးတက်စေသည်။ သူ့လီးကြီး နှစ်လက်မခန့် ဝင်သွားမှ လက်ကလွှတ်လိုက်ကာ ကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းအပေါ် မှောက်ရက်မိုးကြည့်လိုက်သည်။

သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက် နံဘေးတဘက် တစ်ချက်မှာ ထောက်ထားလျက်နှင့် ဖင်ကိုကော့ကာ လီးကို အသွင်းအထုတ် စလုပ်လေသည်။ လီးကြီးမှာ တအိအိနှင့် မကြာခင်အတွင်း စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ မြုပ်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကြမှ ဆီးခုံခြင်းဖိကပ်ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့များကို ငုံ့စို့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးကို ကာထားလျှက် ငြီးသံတိုးတိုးလေးသာ ပြုလေရာ သူရိန်တစ်ယောက် ပြုံးမိလေသည်။ နို့တွေ အားရအောင် စို့ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံအောက်မှာ ပေါ်နေသည့် မေးစေ့နှုတ်ခမ်းနှင့် သူရိန် အရမ်းကြိုက်သော မှည့်ကလေးရှိရာကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်မပြောသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲကတော့ အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီဖြစ်ရာ သူမဖင်ကို မွေ့ယာမှ ကြွကာကြွကာ ပေးလေသည်။ သို့သော် သူရိန်က ဆီးခုံချင်း လိုက်ကပ်ထားသဖြင့် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် မဖြစ်လာချေ။ သူရိန်က သူဘယ်ဖက်လက်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နံဘေးတွင် တံတောင်ထောက်လိုက်ပြီး ညာဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမလက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်ခံရသည်ကို မရုန်းပဲ အလိုက်သင့် လျော့ပေးသော်လည်း မျက်စေ့ကိုတော့ မဖွင့်ပဲ ပိတ်ထားသေးသည်။ သူရိန်က သူ့နှာခေါင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှာခေါင်းတို့ကို ထိပွတ်လိုက်ရင်းက

“အန်တီချို၊ မျက်လုံးကြီး ဘာလို့ ပိတ်ထားတာလဲ ဗျာ”

“အို ရှက်တာပေါ့ သားကလည်း”

“ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လည်း အန်တီချိုကလည်း ဗျာ၊ သားကို မချစ်ဘူးလားလို့”

“ဟယ် တို့က တူအရီး အရင်းကြီးလေဟာ”

“တူအရီး အရင်းရော မချစ်ရဘူးလား အန်တီချိုကလည်း”

“မသိဘူးဟာ၊ နင့်အဖေသာ သိသွားရင် ငါ့ကိုသတ်မှာ”

“ကျွန်တော်တို့က မပြောပဲ ဘယ်သူသိမှာလည်း အန်တီချိုရယ်၊ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ပါဦး၊ အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ပါ”

“ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ”

“ဖြတ်”

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်လက်မောင်းကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ရိုက်လိုက်ကာ မျက်လုံးအစုံကို ဖွင့်လျှက် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ သူရိန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လိုးချင်လို့ပါဆိုသည့် စကားက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ဓါတ်လိုက်သလို တုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ လှုပ်သွားတာ သူ့လီးကြီးမှာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူရိန်တစ်ယောက် ချက်ကောင်းထိသွားမှန်း သိလိုက်ရသည်။ သူက ပြုံလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

“သား ဘာလုပ်နေတာလဲကွာ အန်တီချို မနေတတ်တော့ဘူး”

“အင်းပါ သားက အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး တွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာလေ”

“အာ သူ တော်တော် ဆိုးတယ်ကွာ”

ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်သည်းကလေးဖြင့် သူရိန့်ခါးကို ဆိတ်လိုက်ပါသည်။ သူရိန်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ လှုပ်ရွလာသည်ကို ခံစားမိသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“အိ….အား…..အူးးးး”

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးတွေကို မပိတ်ထားတော့ပါ။ သူမကို မျက်လုံးချင်း တေ့‌တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်ကာ အောက်မှ ဖင်ကို ကော့ကော့ကာ လိုးနေသည့် သူရိန့်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း အံကလေး ကြိတ်ကာ အလိုးခံနေလေသည်။ သူရိန်က အားပါပါဖြင့် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းက၊ ခဏနားသည့်အချိန် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ ပါးလေးကို နမ်းလိုက် လုပ်ရင်းက နောက်အရှိန်ကတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်။ ပိုအားပါအောင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျှိုထည့်ကာ ပုခုံးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လေသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သူမ ‌ပေါင်လုံးတွေကို သူရိန့် ခါးကို ညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို သူရိန့် ဖင်နောက့်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲပေးလေသည်။ မကြာခင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာလေးမှာ ရဲလာပြီး အံကလေးကို ကြိတ်ကာ သူရိန့်ကျော်ပြင်ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လာသဖြင့် သူမ ပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူရိန်ကိုယ်တိုင်ကလည်း လီးကြီးမှာ တအားကို ဖောင်းတင်းနေပြီး ယားနေလေပြီ။

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ စင်းကျသွားတော့ သူမ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်ရင်း စိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်ရာ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များက မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းမှ ရေပန်းထုတ်လိုက်သလို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထုတ်နေလေတော့သည်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ထားကြပြီး နားနေကြရာမှ ခဏကြာတော့၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်ကိုယ်ကို အသာတွန်းလိုက်ရင်း

“သား ခဏဖယ်တော့ကွာ သားကိုယ်ကြီးက လေးတယ်”

ဟု ပြောလိုက်မှ သူရိန်လည်း သတိရကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ်မှ သူမဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဟာကနဲ ရင်လှိုက်ဖိုသွားရလေသည်။

“အို”

နောက် သူမကိုယ်သူမလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေမှန်း သတိရသဖြင့် နီးစပ်ရာ စောင်တစ်ခုကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖုံးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော် စောင်မှာ သူရိန့်ကိုယ်ကြီးက ပိနေသဖြင့် ဆွဲမရဖြစ်နေသည်။

“သား ဖယ်ဦးကွာ စောင်ယူမလို့”

“ဘာလုပ်မလိုလဲ အန်တီချိုရ”

“ခြုံမလို့လေ ဒီလိုကြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သားရှေ့ မနေတတ်ပါဘူး”

“ဟာ အန်တီချိုကလည်း အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သားရဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးတောင်ပြီးနေမှ ရှက်နေရသေးလား”

“အို ဘာမှမဆိုင်ဘူး မနေတတ်ပါဘူးကွာ”

သူရိန်ကလည်း ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ အငြင်းမပွားတော့ပဲ စောင်ကို ဆွဲလို့ရအောင် သူ့ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကတော့ အင်း နောက်ကြရင်တော့ အန်တီချို ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ အရှက်ကုန် သွားစေရမယ်ဟု ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါသည်။

သူရိန်က အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလှဲကာ လက်တံထောင်ထောက်လျှက် သူ့ခေါင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့် ထိန်းမထားရင် ဘေးမှ သူမရင်သား အစုံနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို စောင်ပါးလေးဖြင့် ဖုံးကာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘေးမှ သူမကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတစ်ယောက် ဘေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော သူရိန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟာ ဘာကြည့်နေတာတုန်း၊ လူကို မမြင်ဖူးတာကြနေတာပဲ”

“ချစ်လို့ပါ အန်တီချိုရာ၊ အန်တီချို့ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တာပဲ”

“ယုံပါဘူးကွာ မင်းချစ်တာက ငါသိပါတယ် ဟွန့်”

“တကယ်ပါ အန်တီချိုရာ၊ ကျွန်တော် ကျော်ကိုကို့ ကို မနာလို ဖြစ်နေရတာ ကြာပါပြီ”

“အွန်း သိသားပဲ သား ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို”

“ဟင် အန်တီချိုက ဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ကျော်ကိုကိုက အကုန်ပြောပြတာကိုးလို့”

“ဟုတ်လား ဘာတွေ ပြောပြတာလဲ၊ ဒီကောင် တော်တော် ဆိုးတာပဲ၊ သူများ privacy ကို”

သူရိန်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း သူ့လှည့်ကွက်တွေကို မသိလောက်ဘူးဟု တွေးကာ ဖိန့်လိုက်သည်။

“အံမယ်လေး ဆရာကြီး၊ ဒီမှာ ကျော်ကိုကိုက အန်တီချို့ကို အကုန်ပြောသွားပြီးသားပါနော်၊ သူက ပိတ်ထားတာ သူပြောတယ်ဆိုတာ မပြောပါနဲ့တဲ့ ဟင်းဟင်း”

သူရိန့်စိတ်ထဲမှာတော့ ကျော်ကိုကိုက သူပြောခိုင်းထားတဲ့အတိုင်း ပြောသွားတာပဲ။ ငါ့သူငယ်ချင်း တော်ပါပေတယ်ဟု တွေးပြီး ပြုံးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း မှင်နဲ့မှောင်းနှင့်

“ဟင် ဒီကောင် ကျွန်တော့်အကြောင်း အန်တီချို့ကို ဘာတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလဲ”

“အခုထိ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လာဖိန့်မနေနဲ့ဟေ့၊း။ နင် ငါ့ကို အကောင့်တုနဲ့ လာချက်ပြီး နောက်တော့ ငါနဲ့ ရည်းစားဖြစ်အောင်လုပ်။ ငါ့ပစ္စည်းတွေ အကုန်မြင်ပြီးတော့ ငါက လူတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ ကြံရာမရလို့ ကျော်ကိုကို့ ဓါတ်ပုံကို ငါ့ကိုပြပြီး နောက်ဆုံး ကျော်ကိုကိုနဲ့ လွှတ်ပေး။ ပြီးတော့ ငါ့ကို မင်းနဲ့ စိတ်ပါလာအောင် ကျော်ကိုကို့ကို စည်းရုံးခိုင်းတာက အစ အကုန်ပြောသွားခဲ့ပြီးပြီ ကဲ”

ဟိုက် သွားပါပြီ၊ ခွေးမသား သစ္စာဖောက်၊ ငါ့ကို လုပ်ကြံသွားတာ ငါခံလိုက်ရပြီ။ ဒါပေမဲ့ အန်တီချိုကရော ငါ့ကို ဘာမှမပြောပဲနဲ့ ဘာလို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ချက်နေရတာလဲ။ ဒါဆိုရင် သူကလည်း ဖီးလ်လာလို့ ပေါ့။ ဒါဆို ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက်ကိုလည်း သူကပဲ ငါ့ကိုပြန်ပြီး ထောင်ချောက်ဆင်သွားခဲ့တာပေါ့။

သေလိုက်ပါတော့ကွာ။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးခေတ်လူကြီးတွေက ပြောကြတာ မိန်းမမာယာ သဲကိုဖြာ ဆိုတာ စသဖြင့် အတွေးတွေ လျှောက်ရောက်ကုန်သဖြင့် ငိုင်တွေတွေ ဖြစ်သွားသော သူရိန့်ကို ကြည့်ကာ ရယ်ချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ခစ်ကနဲ ရယ်ကာ မျက်နှာကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်လေသည်။

ထိုအပြုအမူကြောင့်လည်း သူရိန့်လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပြန်မာတောင်တက်လာတော့သည်။ ဪ သူက ငါဖိန့်နေမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ငါ့ကို ပြန်ဖိန့်နေတာကို ခံခဲ့ရတာပါလား။ ဒါဆိုရင် ငါ မက်ဆေ့ဂျာနဲ့ လိုးချင်သလို လိုးနေခဲ့တာကို သူကလည်း ဖီးလာလို့ တုန့်ပြန်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့ ဆိုတာကို အခုမှ သဘောပေါက်သွားတော့သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း

“ဒါဆို အန်တီချို သားမှန်းသိရက်သားနဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သား လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို လိုက်လျောနေခဲ့တာ သားကို တကယ်ပဲ ဖီးလ်ရှိနေလို့ပေါ့နော်”

“ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး၊ သူ့ကို သနားလို့ အလိုက်သင့် ဖောပေးနေခဲ့တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာထားကို ကြည့်ကတည်းက သူ့ကို တမင်စနေမှန်း သိနေတော့ သူရိန့် စိတ်တွေက ပိုထလာရတော့သည်။

“မယုံပါဘူး အန်တီချို ၊ ဒါပေမဲ့ သနားလို့ လိုက်လျောတာဆိုရင်လည်း အခု သားလုပ်ချင်တာကို လိုက်လျောပေးတော့”

“ဟင် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာလိုက်လျောပေးရဦးမှာလဲ၊ လူလည်း တကိုယ်လုံး ကုန်နေပြီဟာကို”

“မကုန်သေးပါဘူး ခိခိ”

“သွား ပေါက်ကရတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့ မရဘူး ဒါပဲ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက တစ်ခုခု သဘောပေါက်သွားပုံဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားကာ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုပါ တစောင်းလှိမ့်ပြီး သူရိန့်ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူမ အနောက်မှ ကပ်၍ လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လက်က စောက်အောက်မှ တိုးဝင်လျက် သူမဂျိုင်းကို လျှိုကာ ရင်သားတစ်ဖက်ကို လှမ်းအုပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ထိုနို့တစ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းမှ မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဖင်ကြား အမြှောင်းလိုက် ကပ်လိုက်သည်။

“ဟယ် သူ့ဟာကြီးက မာလာပြန်ပြီ၊ ဒုက္ခပါပဲ”

“အဲဒါ သုခပါ အန်တီချိုရယ် ခစ်ခစ်”

သူအုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းနို့ကြီးမှ နို့သီးကလေး မာတောင်လာသည်ကို လက်ဖဝါးတွင် ဖီးလ်ခံစားရသဖြင့် သူမလည်း ဖီးလ်ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သူရိန် သိလေသည်။

“ကျော်ကိုကိုကရော အန်တီချို့ကို အကုန်လုပ်သွားတာလား”

“မသိဘူး မပြောဘူး၊ အာ့တွေ လာမေးမနေနဲ့လေ”

“အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီးပါ၊ အန်တီချို့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ ဒီကောင့်နဲ့ ချိတ်ပေးလိုက်ရတာ၊ နို့မို့လို့ကတော့ ဟင်း ဒီကောင် အန်တီချို့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ရပါဘူး”

သူရိန်က စကားလည်းပြောရင်း သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်‌အောက်မှာ ထိုးထည့်ရင်း ပေါင်ကြားကို လိုးပေးနေသည်။ ခုန သူ့လရည်တွေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ရည်တို့ကြောင့် ထိုကြားမှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ ညာဘက်ကို စောင်းအိပ်နေကြခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်ပေါ်မှ စောင်ကို ခါးထိလှန်တင်ပြီး ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို ရှေ့သို့ တွန်းတင်လိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ဟတတ ပေါ်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ဘာမှမပြော လီးဝင် အဆင်ပြေစေရန်သာ သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူ့ဘယ်ပေါင်နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို လိုက်ထိကပ်ပြီး လီးကြီးကို အောက်မှ ကော်ထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တန်းတန်းကြီး ဝင်သွားလေသည်။

“အာ့ အိုကွာ သားကလည်း အရမ်းကြီးပဲ ၊ ရှီးးးးးး ဖြည်းဖြည်းကွာ”

သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းခါးကို သိုင်းဖက်လျက် ဗိုက်စူစူလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲကာ စိမ်ပြေနပြေဖြင့် လိုးလေသည်။

“ပြွတ်..ပလွတ်,,ဖတ်,,ဖွတ်,,ဖတ်,,”

လိုးရင်းဖြင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရလာကြတော့ အသက်ရှူတွေ မြန်လာကြသည်။ သူရိန်လည်း ထိုပုံစံဖြင့် ကပ်လိုးနေရသည်ကို အားမရတော့ ၊ သူ့လီးကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးကြီးကို ဖိကပ်ထားရင်းက ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကိုလည်း ဆွဲမလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ပုံစံ ဖြစ်သွားရသည်။

“လေးဘက်ထောက်လိုက် အန်တီချို၊ သား အန်တီချို့ကို ဒေါ့ကီဆွဲချင်လို့”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သိပါသည်။ အလိုက်သင့် သူမဖင်ကြီးကို မြှောက် ၊ တံတောင်ကို ထောက်ကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူရိန့်အဖို့တော့ အချိုရှာ သကာတွေ့ ဆိုသလိုပင်၊ သူတချိန်လုံး ပြစ်မှားကာ လိုးချင်နေရသော ဒီဖင်ကြီးမှာ အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဝင်းကနဲ ရောက်နေလေပြီ။ လေးဘက်ထောက်လိုက်သဖြင့် အနောက်မှ ကြည့်လျင် ဂစ်တာရှိတ်ပမာ ခါးသေးပြီး လုံးကားထွက်လာသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်အရင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ အနောက်မှ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ဖွတ်..ဖတ်….ဖွတ်…ဖတ်”

သူရိန်မှာ သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက အမြင်အရသာရော အထိအတွေ့ အရသာပါ ပူးတွဲ ခံစားနေရလေသည်။ သူ အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ရင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဖင်လုံးတို့ ဖန်းကနဲ ရိုက်မိလို့ အိကနဲဖြစ်သွားရတဲ့ ဖီးလ်ရော၊ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးစွာ ရစ်ပတ်ထားသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တွေရောက အရမ်းကို အရသာရှိနေလေသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းလည်း သူမ တူအရင်းခေါက်ခေါက်က သူမကို တက်လိုးနေတာ ခံစားနေရသည့် ဖီးလ်အပြင် နဂိုက ခပ်ထန်ထန်၊ သွေးသားကလည်း အကောင်းဆုံးအချိန်၊ ယောက်ျားနှင့်ဝေး၊ ကျော်ကိုကိုနှင့်လည်း ဝေးခဲ့ပြီမို့ ဆာနေတာနှင့် အတော် ဖြစ်နေတာမို့ မကြာခင်မှာပင် ဒုတိယမြောက် ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်ပါသည်။

သူရိန်လည်း နောက်မကျပါ။ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားရတာနှင့် လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေပြီမို့ စိတ်ကို လျှော့လိုက်ကာ လရည်များ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်လေတော့သည်။

” အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းကာ နားလိုက်ကြပြီးတော့ ဗိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ချက်ပြုတ်ထားသော ထမင်းဟင်းတို့ဖြင့် မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဆိုဖာပေါ် ပူးကပ်ထိုင်ကာ ချစ်သူရည်းစားသဖွယ် ဖက်ထားကြရင်း ဖြင့် တီဗီကြည့်နေကြသည်။

“အန်တီချိုက အရမ်းဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်”

“အံမယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း”

“ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ သားမှန်းသိတာတောင် ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ချက်နေတယ်၊ ပြီးတော့ အပြင်မှာလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်”

“ဪ တို့က ဟေ့သား မင်း ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ ငါသိတယ်၊ လာ သွားလိုးရအောင်လို့ ပြောရမှာလား ကဲ”

“ဟားဟား အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆိုလိုတာက မျက်နှာ တစက်ကလေးမှ မပျက်ဘူးလို့ ပြောတာ”

“အဲဒါက ကိုယ်က လူကြီးကိုး၊ ဒါနဲ့နေပါဦး မင်းလေးကရော ငါ့ကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြစ်မှားနေတာလဲ”

“အဟီး အဲဒါကတော့ အန်တီချို သားတို့နဲ့ လာနေတဲ့ အချိန်ကတည်းကပဲ”

“ဟယ်တော်၊ အဲတုန်းက ကိုယ်ကတော့ သားကို ကလေးလို့ပဲ ထင်နေတာ ကြည့်စမ်း၊ သူတော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့၊ အဲဒီကတည်းက..”

“တကယ်က ဂွင်းစထုတတ်ခါစ လရည်ထွက်စပဲ ရှိသေးတာ အန်တီချိုရ၊ အဲတော့ အန်တီချိုက ဆက်ဆီလည်းဖြစ်၊ ကိုယ့်အနားမှာလည်း အနီးကပ်ရှိနေတော့ မှန်းမိတာပေါ့ ၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် ဂွင်းထုတိုင်း မှန်းမိတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ အန်တီချိုက ထိပ်ဆုံးတန်းကပဲ အဟိ”

“ဟွန့် နှာဘူးလေး၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက နှာဘူးကျတာ”

“နှာဘူးကတော့ အခုထိကျတုန်း ခိ”

သူရိန်ကပြောရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ကစ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကပင် ဆုပ်နှယ်နေပြန်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း အင်္ကျီအောက်မှာ ဘရာမဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင်။ သူရိန်၏ ပြန်လည်မာတောင်လာသော လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်လိုက်ရင်း သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး။

“အန်တီချို ကျွန်တော့် လီးစုပ်ပေးပါလားဟင်”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုးရင်းက သူမခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူရိန့် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာထိပ်ကလေးဖြင် လျက်လိုက်သည်။

“အား …ရှီးးးး..အန်တီချိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဝလုံးပုံလေး လုပ်ရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်း နှင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ လျှာလေးဖြင့် ဒစ်အရစ်ကို လှည့်ပတ်လျက်ပြီးတော့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် မျက်နှာကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာဖြင့် လျှောတိုက်ပေးသည်။

သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးထိပ်မှာ ခံစားနေရသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းခံတွင်းမှ နွေးထွေးမှု၊ လီးတန်ပေါ်မှာ စေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးသလို ဖြစ်နေရတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာတို့က သူ့ကို ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား ထင်ရအောင်ကို ကောင်းနေပေသည်။ သူ့လက်တွေကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အင်္ကျီအောက်အနား ဗိုက်သားပေါ်မှ လျှောဝင်ကာ နို့တွေကို ကိုင်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လီးစုပ် ပညာမှာလည်း သိပ်မခေလှသဖြင့် သူရိန့်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း တင်းမာဖောင်းပွလာပြီး လရည်များ ထွက်ချင်လာခဲ့သည်။

“အန်တီချို တော်တော့ မရတော့ဘူး ကျွန်တော် ထွက်ကုန်တော့မယ်”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမပါးစပ်ကို သူရိန့်လီးမှ မဖယ်ပဲ သူမလက်ကိုသာ မြှောက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျှက် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ထွက်ပါစေ အဆင်ပြေသည်ဆိုသည့် သဘော။

သူရိန် အရမ်းဝမ်းသာသွားသည်။ သူ တစ်ခါမှ ပုလွေမှုတ်ခံရင်း ပါးစပ်ထဲမှာ လရည်မထွက်ဖူးခဲ့။ ဖာသည်မပင် မလုပ်ပေးဖူးခဲ့သည်မို့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက လရည်များကို ပန်ထုတ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း ထွက်လာသမျှ လရည်များကို တဂွက်ဂွက်နှင့် မျိုချပစ်လေသည်။ လရည်ထွက်တာ ရပ်သွားချိန်မှာပင် ဆက်လက်ပြီး တစ်စက်မကျန်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အနည်းငယ်ပျော့သွားပြီဖြစ်သော သူရိန့်လီးတန်ကို တစ်ချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင် လျက်ပေးလိုက်လေသည်။

“အား ရှားလပါး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်၊ အန်တီချိုကလွဲရင် ကျန်တဲ့ဆွေမျိုးတွေ အကုန်မေ့သွားတာပါပဲ”

“ခွိ နင်ဟာလေ ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောတတ်တယ်”

သို့နှင့် သူရိန်နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူရည်းစား ပူပူနွေးနွေး နှစ်ယောက်လို မိုးမမြင် လေမမြင် ချစ်ခန်းဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ လေးငါးခြောက်လပင် ရှိခဲ့လေပြီ။ အရင်ကလိုတော့ တစ်နေ့ လေးငါးချီ မလိုးဖြစ်တော့။ တစ်ပတ်ကို သုံးလေးခါတော့ အခွင့်အရေးရလျင်ရသလို လိုးဖြစ်ကြသည်။

သူရိန် လိုးချင်နေသော ခင်ချိုဝင်း ဖင်ပေါက်ကို လည်း ပါကင်ဖွင့်ကာ လိုးခွင့်ရခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဖြစ်ချင်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးသန်းစိန်ဝင်းမှာ ရန်ကုန်ရုံးချူပ်သို့ ရာထူးတိုးဖြင့် ပြန်ရောက်လာသဖြင့် အရင်ကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးမရတော့ချေ။ ယောက်ျား မရှိချိန်၊ သမီး မရှိချိန်၊ ကျူရှင် ကလပ်စ်များ မရှိချိန် စသဖြင့် ရှောင်ရသဖြင့် လုပ်ရကိုင်ရဖို့ အခွင့်အရေး နည်းလာလေသည်။

နောက်သူရိန်မှာ ကုမ္မဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်ရသွားသဖြင့် ကျူရှင် သွားမပြဖြစ်တော့သည်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဝေးကွာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူရိန့်ကို ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေးသူက သူရိန်အမေရဲ့ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာဝင်း၏ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ဖြစ်သည်။ ကုမ္မဏီမှာ နိုင်ငံခြားကုမ္မဏီဖြစ်ပြီး လစာလည်းကောင်းသဖြင့် သူရိန်မှာ တခြား အပိုအလုပ်လည်း လုပ်စရာ မလိုတော့ချေ။ သို့သော်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း၏သမီးငယ် မျိုးသီရိဝင်းကိုတော့ စာသွားပြပေးနေရလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိလေရာ တစ်ယောက်က တက္ကသိုလ်တက်နေပြီး နောက်တစ်ယောက်က ဆယ်တန်းဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသူ မျိုးသီရိဝင်းကို သူ စာသွားပြပေးနေသည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ကျေးဇူးကို ပြန်ဆပ်သည့်သဘော သာမက ထိုကလေးမလေးများမှာ သူငယ်စဉ်ကတည်းက ထိန်းကျောင်းပေးလာခဲ့ရသော ညီမတစ်ဝမ်းကွဲများ ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်စေချင်လို့ ဖြစ်ပေသည်။

တစ်ခုပဲ ပြောစရာရှိတာကတော့ အမဲသား စားဖူးသွားသဖြင့် နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုး ဆိုသလို၊ အဖေ့ညီမအငယ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို စားဖူးထားတော့ ယခု အမေ့ညီမ ဒေါ်သီတာဝင်းအပေါ် အမြင်မှာ ယခင်ကနှင့် မတူတော့ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ယခင်က ကိုယ့်အမေညီမမို့ သေချာပင် မကြည့်မိခဲ့သော ဒေါ်သီတာဝင်းကို ယခု ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းနှင့် ဖြစ်ခဲ့ပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ၊ သူမအိမ်ကိုလည်း အဝင်အထွက် များလာသည်နှင့်အမျှ သူရိန့်မျက်လုံးက သတိထား ကြည့်မိလာခဲ့တော့သည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘယ်လောက်ကိတ်ပြီး ဘယ်လောက် ဆက်ဆီဖြစ်သည်ဆိုတာကို သူရိန်တစ်ယောက် မျက်မှောက်တွေ့ရလေတော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းလို ခပ်သွယ်သွယ်မဟုတ်၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ဖြစ်သည်။ သူရိန့်အမေ နှင့် လုံးတူ ဆိုက်တူလောက်ရှိမည်။ သူတို့က ညီအစ်မမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ဆင်သည်။ မျက်နှာကျပုံလည်း ဆင်သည်။ သို့သော် သူရိန့်အမေက မျက်နှာထား တင်းသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက တော့ မျက်နှာချိုသည်။ လူချစ်လူခင် ပေါသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဌာနဆိုင်ရာမှာ အရာရှိတစ်ဦး ဖြစ်သလို သူမယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးအောင်မျိုးမှာ လည်း တပ်မှ အငြိမ်းစားယူပြီး အရပ်သားအဖြစ်ဌာနဆိုင်ရာတွင် အရာရှိတစ်ယောက် ဖြစ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ မိသားစုက နည်းနည်းတော့ ရေလျှံသည် ဆိုရမည်။ အိမ်မှာ ကားနှစ်စီးရှိပြီး ကားဒရိုင်ဘာတစ်ဦး ရှိလေသည်။ နှစ်ထပ်တိုက် ခြံနှင့် ဝန်းနှင့် ခြံထဲတွင် ကားဂို‌ဒေါင်နှင့် အလုပ်သမားတန်းလျား တွဲလျှက် ထားလေသည်။

သူရိန်မှာ တစ်ပတ်ကို သုံးရက်လောက် အဆင်ပြေသည့် အချိန်များတွင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ရဲ့ တိုက်သို့သွားကာ ညီမငယ်ကို စာသွားပြပေးလေသည်။ တခါတလေ စနေနေ့လိုမျိုး ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် မိသားစု အစုံအလင် တွေ့ရတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က သူလည်း အလုပ်ပိတ်သည့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေလိုမျိုး ရက်ကို ရှောင်လေသည်။ သူလည်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လို့ရ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ အိမ်မှာလည်း လူရှုတ်တတ်သည်မို့ ဖြစ်နိုင်လျင် ကြားရက်တွေမှာ သွားလေ့ရှိသည်။

အခုတလော သူရိန်မှာ သူတို့ကုမ္မဏီမှာ အတူလုပ်နေသည့် သူနှင့်ရွယ်တူ co-worker တစ်ယောက်နှင့် တွဲမိနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ထွန်းထွန်း ဟူ၏. ထွန်းထွန်းနှင့် ဘီယာသောက်လိုက် ဖဲချလိုက်နှင့် ပေါင်းဖြစ်နေသည်။

ထွန်းထွန်း မိဘများမှာ နိုင်ငံခြားနှင့်မြန်မာ အိမ်ဦးကြမ်းပြင် ကူးလူးနေသူမို့ တခါတရံ သူတို့အိမ်တွင် သူတစ်ယောက်ထည်း ရှိလေရာ သူက ဖဲဝါသနာရှင်မို့ တခြားလူတွေကို ဖိတ်ပြီး ဖဲချလေ့ရှိသည်။ သူရိန်မှာ ဖဲကို ဒီလောက် ဝါသနာမပါသော်လည်း၊ ဘီယာ အရက်တို့ အလျှံပါယ်ရှိတာကြောင့် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့ ရောက်ဖြစ်နေလေသည်။

ထွန်းထွန်းတို့အိမ်မှာ သီးသန့်ရပ်ကွက်ကလေးလို ဖြစ်ပြီး လမ်းသွယ်လေးများကြောင့် ကားအဝင်အထွက်လည်း နည်းသည်။ အိမ်တိုင်းမှာ လည်း ခြံစည်းရိုးတွေနှင့် သီးသန့် ရိပ်မြုံလေးတွေမို့ ကားသံ လူသံမကြား တိတ်ဆိတ်ပြီး privacy ရှိလှပေသည်။

တစ်နေ့တော့ ထိုသို့သော နေ့များထဲမှ တစ်နေ့ ၊ ထွန်းထွန်းအိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းကလည်းကောင်းနေ လူလည်း ပြည့်နေတာမို့ သူလည်း ထိုင်နေစရာမလိုသဖြင့် တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း ဘီယာသောက်နေလေသည်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်တစ်ကား ပြီးသွားတော့ ငြီးစီစီ ဖြစ်လာတာမို့ အိမ်အပေါ်ထပ် ဝရံတာမှ အပြင်ဘက်က သစ်ပင်တောရိပ်များကို ထွက်ကြည့်ရင်း လေညှင်းထွက်ခံလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ထွန်းထွန်းတို့အိမ်နှင့် ကပ်ရက် အိမ်ဝင်းထဲသို့ ကားတစ်စီး ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဟင် အဲဒါ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်က ကားမှန်း သူသိလိုက်သည်။ ကားမှာ ကပ်ထားသော စတစ်ကာ တစ်ခုကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့ အသိတွေဆီကို လာတာလား မသိဘူးဟု တွေးမိရင်း ၊ နောက်ကြမှ သူရောက်လျှင် မေးကြည့်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။ ထိုနေ့ ဖဲဝိုင်းပြီးသွားတော့ လူတွေ ပြန်သွားကြပြီး သူနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ ဘီယာသောက် တီဗီကြည့်နေရင်းက

“ဟေ့ ကိုထွန်းထွန်း ခင်ဗျားတို့ ဘေးကအိမ်က လူတွေနဲ့ သိလား”

ဟု မေးလိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက

“ဘယ်ဘက်ကလည်း ခေါင်းရင်းဘက်ကလား ခြေရင်းဘက်ကလား”

“ခြေရင်းဘက်က”

“ဟိုးအရင်က လူတွေက ပြောင်းသွားကြပြီ၊ အခု လူတွေက ပြောင်းလာတာ တစ်နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ တကယ်က ငါ့မိဘတွေက သိပ်မကြိုက်ကြဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း သိပ်ပူညံပူညံ မဟုတ်တော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်တာ”

“ဟင် ဘာလို့ မကြိုက်ကြတာလဲ”

“ခွိ.. အဲဒီအိမ်က စပါယ်ရှယ် ဘိလိုမျိုးကွ၊ သမီးရည်းစားတွေ ၊ စုံတွဲတွေ ဟော်တယ်မသွားချင်တဲ့ လူတွေက ဒီမှာလာနှပ်ကြတာ၊ အဟီး လူတိုင်းတော့ လက်မခံဘူး ၊ ချိတ်ပေးတဲ့လူရှိမှ ရတာ၊ ဈေးလည်းကြီးတယ်။ ကားပါကင်ကလည်း အနောက်ဖက်မှာဆိုတော့ လူမမြင်ဘူး၊ နောက်ပြီး တော်ရုံလည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဘယ်သူလာလို့လဲ ၊ ငါသာ ကံဆိုးတာ၊ ဆော်ပင့်လာပြီး ဘိက ကိုယ့်အိမ်ဘေးဆို ဘယ်လို လုပ်လို့ရမလဲ ဟားဟား”

“အော် အဲလိုလား”

“အင်း နေပါဦး မင်းကရော ဘာလို့ မေးတာလဲ”

“အင်း ငါသိတဲ့ ကားတစ်စီး အဲဒီခြံထဲ ဝင်သွားလို့ပါ၊ ငါထင်တာ သူ့အသိအိမ်မို့လို့လားလို့ ”

“မဟုတ်ဘူး ဘိလာတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ ဝင်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

“အင်း မင်းတို့ ပွဲမပြီးခင်ဆိုတော့ တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်”

“အင်း ဒါဆိုရင်တော့ မသေချာတော့ဘူး ၊ များသော အားဖြင့်က တစ်နာရီဆက်ရှင်၊ နှစ်နာရီ ဆက်ရှင် စသဖြင့် ယူကြတာဆိုတော့ မင်းတွေ့တဲ့ အချိန်ကနေ တစ်နာရီတိတိ သို့မဟုတ် နှစ်နာရီတိတိလောက်ဆို ပြန်ထွက်တာကို တွေ့ရမှာပဲ”

“ဟုတ်လား ဒါဆိုရင်တော့ နှစ်နာရီ နီးပါးရှိနေပြီ”

“ဒါဆိုရင်လည်း လာကွာ ငါတို့ ဝရံတာမှာ ထွက်သောက်ပြီး စပ်စုရအောင်၊ အထဲမှာ ဘယ်သူပါသလဲပေါ့ ခိခိ”

“အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့”

သူတို့နှစ်ယောက် ဝရံတာမှာ ထွက်ထိုင်ကာ သောက်နေကြလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်မှ ကားကလေး ထွက်လာလေသည်။ ကားပေါ်မှာ ဒရိုင်ဘာက ရှေ့မှာထိုင်၍ ဒေါ်သီတာဝင်းက နောက်မှထိုင်လျှက် ပါသွားလေသည်။

ထွန်းထွန်းက အဲဒီကားလားဟု မေးသော်လည်း သူရိန်က မဟုတ်ဘူးဟုသာ ဖြေလိုက်သည်။ သူရိန့် ခေါင်းထဲမှာ တွေးစရာတွေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက တခြားဘဲတစ်ပွေနှင့် ချိန်းထားပြီး လာတာလား၊ အဲဒါက ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဒါဆို အိမ်ကဒရိုင်ဘာကို ဘာလို့ အသိပေးမလဲ။ ထိုဘဲကားနှင့် လာလိုက်ရုံ‌ပေါ့။ နောက်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကား ထွက်သွားပြီးချိန်မှာ ဘယ်ကားမှ ထပ်မ ထွက်တော့ချေ။ သူရိန် သံသယဝင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းများ သူတို့အိမ်က ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နေ သလား။ သူရိန့်လီးကြီး ချက်ခြင်း မာတောင်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ မျက်နှာချိုပြီး သဘောကောင်းသော်လည်း တော်တော်လေး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဌာနဆိုင်ရာမှာလည်း အရာရှိ တစ်ဦးမို့ လက်အောက်ငယ်သား တပည့်တပန်းလည်းပေါသည်။ အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယောင်လို့မှပင် တွေးမိစရာမရှိသော အမျိုးသမီးကြီး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာကိုလင်းသူကိုလည်း သူရိန်သိသည်။ သူ့ထက် လေးငါးနှစ်သာကြီးမည့် အညာသား ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ အဖြစ် နေလာသည်မှာ ကြာလှချေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်းယောက်ျား ဦးအောင်မျိုးဘက်မှ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး မကင်းသူမို့လည်း အိမ်မှာ လူယုံအဖြစ် အောက်ခြေသိမ်း အကုန်လုပ်နေသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်မို့ စွပ်စွဲရခက်ကြီးဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် သူ၏ ‌ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီချိုနှင့် ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ဘယ်သူမဆို ဖြစ်နိုင်သည်ဆိုတာကိုတော့ သူလက်ခံသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုသေချာအောင် အကဲခပ်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်း ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်သွားပြီး ညီမလေးကို စာသင်ပေးလို့ သူ့အဒေါ် ရှိနေချိန်များတွင် သူရိန် တစ်ယောက် အခြေအနေကို အကဲခပ်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှမထူးခြား၊ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အကဲခပ်ရင်းကကို ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ထိုကြားထဲ အိမ်မှာလည်း သူနှင့် သူ့အမေ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိကြပြီး သူက ထမင်းစားချိန် မမှန်၊ ပုံမှန် မဟုတ်သဖြင့် သူ့အမေကစပြီး မြည်တွန်တောက်တီး လုပ်လာသည်ကို ခံနေရသည်။

တခါတုန်းက သူဂွင်းထုနေတာ သူ့အမေနဲ့ တန်းတိုး ပြီးကတည်းက သားအမိနှစ်ယောက် မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာချင်း ကောင်းကောင်း မဆိုင်မိသည်မှာ ကြာလှပြီ။ မေးထူးခေါ်ပြောလောက် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူ့အဖေ နယ်ပြောင်းသွားပြီးကတည်းက အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ မပြောမဖြစ် ပြောဆိုကြရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာကြပြီ။ သို့သော် သူရိန်မှာ အလုပ်အပြောင်းအလဲအဖြစ် သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ တွဲလာတာလည်းဖြစ်တော့ ခါတိုင်းလို အိမ်မှာပုံမှန် ထမင်းမစားဖြစ် ဖြစ်နေရသည်။ သူ့အမေက ညနေပိုင်းဆို မိသားစုဆုံ ထမင်းစားဖို့ အမြဲတမ်း သတိပေးသည်။ နေ့လည်စာကတော့ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှသာ အတူစားကြရသည်မို့ ညနေစာ အတူမစားဖြစ်လျှင် မိသားစုခြင်း ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဟု ပြောသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာလည်း ယခု ယောက်ျားက ပြန်ရောက်နေသဖြင့် ယခင်ကလို လိုးချင်သလို လိုးလို့မရနိုင်တော့၊ တခါတလေ တစ်လလောက်နေမှ တစ်ခါလောက်သာ အပြင်တစ်နေရာတွင် ချိန်းပြီးလိုးခွင့်ရလေရာ၊ သူရိန်တစ်ယောက် ဆာလောင်နေလေသည်။ သူရိန်လည်း သူ့အမေ မြည်တွန်တောက်တီးမှုကြောင့် အိမ်မှာ အတတ်နိုင်ဆုံး ညနေစာစားချိန် ပြန်လာနိုင်အောင် ကြိုးစားရလေသည်။

ယခု ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူ စိတ်လာနေသဖြင့် တစ်ချိန်လုံး သူ့စိတ်ထဲ ဒေါ်သီတာဝင်းကို မှန်းကာ ထုမိနေလေရာ၊ သူ့အမေက ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် တော်တော်တူသည်ကို ယခုမှ သူသတိထားမိလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘော်ဒီက အတူတူလောက်ဖြစ်ပြီး သူ့အမေက နို့တွေ ပိုပြီးလုံးကြွကာ ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကတော့ သူ့အမေထက် ဖင်ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းကြတော့ သူ့အမေနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ခွဲခိုင်းလျှင် သူခွဲနိုင်သည်က အသားအရည်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

သူ့အမေက အသားဖြူ၍ ဒေါ်သီတာဝင်းက အသားအနည်းငယ် ညိုသည်။ အညိုကြီးမဟုတ်သော်လည်း သူ့အမေလောက်တော့ ဖြူဝင်းမနေချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း တခါတရံ သူ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာထုနေရင်းက ပြီးခါနီးအချိန်လောက်တွင် သူ့အမေပုံက ပေါ်လာတတ်လေရာ စိတ်ကို မနည်း ပြောင်းပြီး တခြားမိန်းမတွေကို လိုက်မှန်းပစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ဆင်ချေပေးမိသည်။ မှန်းထုတာပဲ တကယ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ နေပါစေတော့ စိတ်ထဲ ဖီးလာလို့ ပေါ်လာတဲ့သူ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ထုမယ်ကွာဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကားကို ထွန်းထွန်းတို့ ဘေးအိမ်မှာ တွေ့ရသည်မှာ စနေနေ့ နေ့လည်ပိုင်းမို့ သူ့ဝမ်းကွဲညီမလေးကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူမအ‌မေ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ပိုကာသွားဆွဲသည်ဟု ဆိုသည်။ စနေနေ့ ထိုအချိန်ဆို အပတ်စဉ် သွားနေကြဟုဆိုသည်။ ထိုကြောင့်လည်း နောက်စနေနေ့တွင် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့သွားကာ ဝရံတာမှ အကဲခပ်ကြည့်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကားကို တွေ့ရပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါလည်း နှစ်နာရီခန့်ကြာပြီးမှ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။

သူရိန် အကြံထုတ်ရပြီ။ သူ့မှာ နိုင်ကွက်ရပြီ ဖြစ်သော်လည်း အဒေါ်အရင်းကြီးဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အနှောက်အယှက်ကင်းကင်း စကားပြောလို့ ရနိုင်မည့်နေရာနှင့် အချိန်၊ ပြီးရင် ဘယ်လိုစည်းရုံးရမလဲ၊ ဦးနှောက်စားနေတုန်း၊ မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်အရေးပေါ်လာခဲ့ရသည်။

တစ်နေ့ သူရိန့်အမေ ကားအက်စီးဒန့်ဖြစ်ကာ ခြေကျင်းဝတ်အရိုး နည်းနည်းအက်သွားသဖြင့် ကျောက်ပတ်တီး စီးလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာလည်း သူရိန်က မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်မို့ အိမ်မှာ အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ခေါ်ထားရသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက မနက်လာ ညနေပြန် လာလုပ်ပေးသည်။ သူ့အမေက အိမ်ရှေ့ ပက်လက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင်ထိုင်၊ မထိုင်ရင် အိပ်ယာထဲ လှဲနေရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူမအစ်မ သတင်းကြားတော့ အိမ်လာမေးသည်။ အခြေအနေ သိသွားတော့ သူမရုံးပိတ်ရက်တိုင်း လာနေပေးသည်။ မနက်ဆို သူမဒရိုင်ဘာက ကားနှင့် လာချပေးခဲ့ပြီး နေ့လည် ညနေ စသဖြင့် လာခေါ်မှ ပြန်သည်။

အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ခေါ်ထားသည့် အမျိုးသမီးက ကြားရက်တွေမှာသာ လာသည်မို့ ထိုနေ့မျိုးတွင် သူကိုယ်တိုင် သူမအစ်မအတွက် ချက်ပြုတ်ပေးသည်။ သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် စကားစမြည် ပြောသည်။ သူရိန့်အမေ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်မျိုးတွင် သူမက အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်တတ်သည်။

သူရိန်လည်း သူ့အမေကို တစ်ယောက်ထည်း မဖြစ် အောင်ဆိုပြီး သူကလည်း အိမ်မှာပဲ နေနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အမေ တရေးတမောအိပ်ချိန်တွင် သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ဖြစ်ခါစ တစ်ပတ်လောက်ကတော့ သူ့အမေစိတ်ကြောင့် ဘာမှမလုပ်ဖြစ်၊ တစ်ပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ အသားကျသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို လိုးချင်စိတ်က ပြန်ထလာသည်။

နေ့လည်ခင်းတစ်ခု ထုံးစံအတိုင်း သူ့အမေ အိပ်ပျော်သွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က ပြောစရာရှိလို့ဟုဆိုကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက အဖြူရောင် ပြောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည် နှင့် အောက်ကလည်း အဖြူရောင်ပေါ်မှ ပန်းအပွင့်တွေ စီထားသည့် ထမိန်ကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားသဖြင့် ဖင်လုံးကြီးက ကားစွင့်တက်နေသည်။

“တီဝင်းနဲ့ လင်းသူနဲ့ ဖြစ်နေကြတာကို သားသိတယ်”

“ဟင်”

အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် သူရိန်လည်း ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် အသံကို ထိန်းရင်းက

“သား ဘာကိုပြောနေတာလဲ တီဝင်း မသိဘူး”

“တီဝင်းနဲ့ ကိုလင်းသူတို့ စနေနေ့တိုင်း သွားလိုးနေကြတဲ့ ဘိကို သားသိတယ်လို့ ပြောတာ တီဝင်း”

ဆက်ပြီးလိမ်လို့ မရတော့ဘူးဆိုတာ သိသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းမျက်နှာ ညိုးကျသွားသည်။ တူဖြစ်သူကိုလည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲသဖြင့် မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ရဲဆေးတင်ပြီး သူရိန့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ကာ သူရိန့်လက်ကို ဆွဲပြီး

“သား တီဝင်း တောင်းပန်ပါတယ်။ တီဝင်းမှာလည်း အကြောင်းရှိလို့ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တီဝင်း မှားပါတယ်။ သား ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့လို့ တီဝင်းတောင်းပန်ပါရစေ၊ သားစိတ်အလိုကျ ဖြစ်စေရပါမယ်”

“သား စိတ်မကောင်းဘူး တီဝင်းရယ်”

“တီဝင်းလည်း စိတ်မကောင်းပါဘူး သားရယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား လျှောက်ပြောလိုက်ရင် တီဝင်းတို့တွေ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ် လှန်ထောင်းသလိုပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့ သားရယ်၊ တီဝင်း မှားပါတယ်၊ အစ် အီး ဟီးးးး ရွှတ်စ်”

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်ကိုဖက်ပြီး ငိုလေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အလိုက်သင့် ထွေးဖက်ထားလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နို့ကြီးတွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ အိကနဲ နေသည်။ သူက ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောကလေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေလိုက်ရင်းက

“သား စိတ်မကောင်းဘူး ဆိုတာက တီဝင်းကို နှမြောလို့ပါ တီဝင်းရယ်၊ လင်းသူမှလား တီဝင်းကလည်း”

သူရိန်က ပြောရင်းဆိုရင် သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောမှတဆင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောဆင်းကာ ဒေါ်သီတာဝင်း တင်ပါးကားစွံစွံကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပထမ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေရင်းကမှ အသာအယာ ဆုပ်နှယ်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်းက သတိထားမိသွားကာ သူရိန့် ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က မလွတ်ပေးသေးပဲ ဆက်ဖက်တွယ်ထားရင်းက၊

“တီဝင်း အဲဒီကိစ္စကိုသာ အန်ကယ်မျိုး သိသွားရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ် ထင်သလဲ”

“အမလေး သူ့ကိုတော့ တီဝင်းက ဂရုမစိုက်ပေါင်၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလိုဖြစ်ကြရတာ”

ဒေါ်သီတာဝင်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးများ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်လာသော သူရိန့်လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ဗိုက်သားများကို ထိုးထောက်နေလေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့တူ လက်နှင့် လီးတို့၏ အပြုအမူကြောင့် သဘောတော့ ပေါက်လိုက်လေပြီ။

“သူရိန် သား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ”

“တီဝင်းကို သား နှမြောလို့ပါ၊ လင်းသူလို ကောင်မျိုး နဲ့ ဖြစ်မဲ့အစား သားကိုပဲ ပေးလိုးလိုက်ပါလား တီဝင်းရယ်”

“ဟွန့် ထင်သားပဲ၊ နင်တို့ ယောက်ျားတွေဟာလေ၊ စောက်ပတ်ဆိုရင် ပြီးရော၊ ဘယ်သူ့ စောက်ပတ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဟုတ်လား”

ဒေါ်သီတာဝင်း၏ အပြောအဆိုကြောင့် သူရိန်ပင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဟိုက် ဘာတွေ ပေါက်ကွဲကုန်ပလဲဟဟု တွေးမိသည်။ သို့သော်လည်း အရှိန်မပျက်

” ဟုတ်ပါဘူး တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်းကို သား နဂို ကတည်းက ချစ်ချင်နေတာပါ၊ လင်းသူနဲ့ ကိစ္စက တိုက်ဆိုင်ပြီး သား သိသွားရတာပါ။ သား တီဝင်းကို ဘလက်မေးလ်လည်း မလုပ်ချင်ပါဘူး”

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာလည်း လေသံ အနည်းငယ် ပျော့ ကျသွားပြီး။

“ကဲပါ သား ဘာလိုချင်သလဲဆိုတာ တီဝင်း သိပါတယ်။ တီဝင်းလည်း အခုပဲ စဉ်းစားပြီးပြီ။ တီဝင်း မှာလည်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ မရှိဘူး။ အာ့ကြောင့် အဲ့လို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အခု တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ တွေ့ပြီ၊ သားကို တီဝင်း အကုန်ပြောပြမယ်။ သား အဲဒီကိစ္စတွေကို ပါးစပ်လုံနော်လို့ပဲ တီဝင်း ပြောချင်တယ်”

“အင်းပါ တီဝင်းကလည်း၊ သားက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ”

“ကလေးမဟုတ်မှန်း သိပါတယ်၊ ဒီကောင်ကြီးက နည်းတဲ့ကောင်ကြီးမှ မဟုတ်တာ ဟွန့်”

သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကိုသာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကြံစည်မိခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း အကုန်ဖွင့် ပြောပြမယ် ဆိုတာကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့။ ဒေါ်သီတာဝင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကစ်ဆင်စပေးတော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းတုန့်ပြန်လေသည်။ သို့ဖြင့် ခဏတာအတွင်း တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဘဝသို့ ရောက်သွားကြလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူမ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား သူရိန် ဝင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမြှင်တို့က မထူမပါး ဖုံးထားသော်လည်း ဖောင်းဖောင်းဖြစ်လေသည်။ သူရိန်က စောက်မွှေးတို့ကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးများဖြင့် ဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးများကို လက်ဖြင့် ထပ်ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ အတွင်းသားလေးများကို မြင်ရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးဖြင့် ထိုးလျက်လိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

သူမလက်များဖြင့် သူရိန့်ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်းက တရှီးရှီးနှင့် ငြီးသံလေး ပေးနေလေသည်။ သူရိန်က သူမစောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထိုးထည့်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက မွေ့ယာမှ ကြွတက်လာလေသည်။ သူရိန်မှာ သူ့လီးလည်း တောင်နေပြီမို့ သူ့ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်ကာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း အတွေ့အကြုံရှိသူ ပီပီ၊ သူမ မျက်နှာပေါ်ဝဲကာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသည့် သူရိန့်လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကာ သူမပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တူအရီးချင်း လုပ်နေကြသည်ဆိုတာကိုလည်း အသိစိတ်မှာရှိနေတော့ ပိုပြီးဖီးတက် နေကြလေသည်။ ဒေါသီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်ကျနေပြီး သူရိန့် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးစပ်ထဲတွင် အရမ်းကို မာတောင် တောင့်တင်းဖောင်းကားလာလေသည်။ သူရိန်က သူ့ပါးစပ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး။

“တီဝင်း ကျွန်တော် တီဝင်း ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်သေးဘူး၊ ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးချင်တယ်”

ဟု ပြောကာ ထလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ငုံထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ သူ့လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လျှက် ဖိသွင်းကာ သူမအပေါ် အုပ်မိုးပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

“အင်း ကျွန်တော်က ဒီဘဝမှာတော့ ကျွန်တော့်အန်တီ လှလှလေးကို လိုးရဖို့ဆိုတာ အိပ်မက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ အခုတော့ အဟီး”

“အံမယ် ပိုပြီ ကိုပို၊ လူကို ဘာလို့ အဲ့လိုကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိသွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် အရှိန်ယူပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ဖွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ..”

“အိ….အ…..အိ…..အီးးးးးး ရှီးးးးးး”

သူရိန်မှာ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်ကာ လိုးနေသဖြင့် အချိန်မကြာလိုက်ပဲ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းက သူရိန့်လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ငြီးတွားလာသည်။

“အား သူရိန် မြန်မြန်လေး.. တီဝင်း ပြီးတော့မယ်… အိုးးးး ရှီးးးးးးးး အီးးးးးးးး”

ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း အပြီး သူရိန်ကလည်း သူလီးကြီးထဲမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။

“အား ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် အီစိမ့်သွားတာပဲ”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို တီဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက်ဖက်ကာ နားနေကြလေသည်။ ခဏတာ နားလိုက်ရင်း အမောပြေသွားမှ သူရိန်က ခုဏစကား ပြန်ကောက်လေသည်။

“တီဝင်း ခုဏတုန်းက လင်းသူနဲ့ ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့လို့လည်း ပြောတယ်၊ အန်ကယ်မျိုး သိသွားမှာကြတော့လည်း ဂရုမစိုက်ဘူးတဲ့၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလို ဖြစ်ရတာဆိုတာလေး ပြန်ရှင်းပြစမ်းပါဦး”

“အင်း အဲဒီကိစ္စကို ပြောချင်နေတာ အသည်းထဲမှာ ယားနေတာပေါ့ သားရဲ့၊ တီဝင်းမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ရင်ဖွင့်လို့ မရဘူးလေ၊ ဘယ်သူ့ကို သွားပြောပြော ကိုယ့်မိသားစုပဲ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းနဲ့ ဒုက္ခရောက်ရမှာလေ။ အခုကြတော့ သားကို မိသားစုချင်းဆိုတော့ ပြောလို့ရသွားပြီ၊ တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ ရပြီလို့ ပြောတာ”

“အင်း သားဆီကတော့ ဘယ်ကိုမှ သတင်းမပေါက်စေရပါဘူး စိတ်ချပါ၊ တီဝင်းက သားရဲ့ အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို”

“အင်း ဒီလိုသားရေ၊ မင်း အန်ကယ်မျိုးက ခွေးကျင့်ခွေးကြံ လုပ်တာက စတာပါပဲ”

“ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို”

ဒေါ်သီတာဝင်း ပြောပြသည့် အကြောင်းအရာကို နားထောင်ပြီး သူရိန်တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ သူက သူ့အဒေါ်တွေကို လိုးနေရတာ သူ့ကိုယ်သူ ဟတ်ကိုး အင်းဆက်ချစ်သူဟု ဂုဏ်ယူနေတာ။ အခုတော့ သူ မထင်မှတ်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို သူ့အဒေါ်ကိုယ်တိုင်က ပြောပြတာ ကြားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထကာ သွေးတွေ ပူတက်လာသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း အပြောအရတော့ သူ့ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး၊ သူရိန့်အခေါ် အန်ကယ်မျိုးက ၊ သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့၏ သမီးကြီး စိုးသီရိဝင်းနှင့် ဖြစ်နေသည်တဲ့။ သားအဖအင်းစက် ဟတ်ကိုးကြီးပါလား။ သူတို့နှစ်ယောက် အနေအထိုင် အရမ်း ပူးကပ်လွန်းတာကို မသင်္ကာသဖြင့် လိုက်ချောင်းရာမှ အပြင်ဟော်တယ် တစ်ခုကို သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သူမ အလုပ်ကိစ္စနှင့် အိမ်ပြန်နောက်ကျမည်ဆိုပြီး သူမတို့ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုထဲ ပုန်းနေရင်း ချောင်းတော့ သမီးကြီးကို သူမတို့လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် တွင် သူမယောက်ျားက ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သမီးဖြစ်သူကို ငှဲ့ညှာပြီး ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဉ်၊ သူမနှင့် အနီးကပ်နေသည့် ဒရိုင်ဘာ လင်းသန့်ရဲ့ မိန်းမကလည်း ကလေးမွေး၊ လင်းသန့်က သူမကို နဂိုကတည်းက ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသော ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း ယောက်ျားကို အရွဲ့တိုက်ချင်သဖြင့် မြောင်း ပေးလိုက်သည်။ လင်းသူကလည်း မိန်းမ ကလေးမွေးပြီးခါစ ငတ်နေတာနှင့် လိုးဖြစ်သွားကြသည်။

သူမ ဘဝတလျှောက်လုံး သူမယောက်ျား၏ လီးတစ်ချောင်းတည်းဖြင့်သာ ခံဖူးသော ဒေါ်သီတာဝင်းတစ်ယောက် ရွဲ့ရင်းကမှ လင်းသူရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေ အပေါ် စွဲလန်းသွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ယောက်ျားနှင့် သမီးကြီးတို့ကို သူမ သိနေတာ မပြောတော့ပဲ ၊ လင်းသူနှင့်သာ ဆက်စခန်းသွားနေမိတော့သည်မှာ ယခုအချိန်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း ဇာတ်လမ်းပြီးတော့ သူရိန့်လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးအလား မာတင်းနေလေပြီ၊ အဖေ နှင့်သမီး အင်းစက်မှာ သူ့လိုလူတောင် ဟဲဗီးကြီး ဖြစ်နေရသည် မဟုတ်ပါလား၊ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သိလိုက်သည်။

“ဟွန့် နင့်ဟာက သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်း သိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းကို မာတောင်လာပါလား ”

“အင်းပေါ့ တီဝင်းကလည်း၊ တွေးကြည့်ရုံနဲ့ လီးတောင် ပေါက်ကွဲတော့မယ် တီဝင်းရယ်၊ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား တီဝင်းကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”

“ဟယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ ”

“ဆိုင်တော့ မဆိုင်ပါဘူး တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်ကနေ ခွေးလိုး လိုး ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ”

“ဟယ် စကားပြောတွေကလည်း မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ၊ အင်းလေ မထူးပါဘူး၊ ငါတို့ အမျိုးတွေက ခွေးမျိုး တွေပဲဟာ၊ အဖေက သမီးကိုလိုး ၊ တူက အဒေါ်ကို လိုးနဲ့၊ ဟင်း သားက အမေကို လိုးဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်”

“ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း”

ဒေါ်သီတာဝင်း စကားက သူရိန့်ကို မိုးကြိုးမှန်လိုက်သလိုပင် တုန်တက်သွားကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ခါတုန်တက်သွားရသည်။ သူရိန်၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်းက တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ကာ။

“အင်း ကြည့်ပါလား ဒါလေးပြောလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက ဒုံးပျံကြီးလို ဖြစ်နေလိုက်တာ ခွိ၊ တကယ် လိုးချင်နေမှန်း အသိသာကြီး ဟင်းဟင်း၊ ငါ့အစ်မ နင့်အမေက ငါ့ထက်တောင် နို့ကြီးပြီး ဖင်ကလည်း တောင့်သေးတာ၊ လူတိုင်းက နောက်ပြန်ကြည့်ရတယ်၊ နင်လိုးချင်တာလည်း ငါ အပြစ်မပြာပါဘူး ခိ”

“ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို ငရဲကြီးအောင် ပေါက်ကရတွေ မပြောနေနဲ့။ လုပ်ပေးဗျာ လေးဘက်ထောက်ပေးတော့”

ဒေါ်သီတာဝင်းက ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်လိုက်ပြီး မှောက်ရာမှ ဖင်ကုန်းပြီး လေးဘက်ထောက်ထလိုက်သည်။ နဂိုကမှ ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီးများက ကားစွင့်တက်လာခဲ့သည်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက စောက်ရည်တွေနှင့် ခုနက လရည်တွေတို့ဖြင့် အရည်လဲ့နေသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ကမူးရူးထိုးပင် ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်းပင် အော်သွားရသည်။

“အား….အီးးးး ဖြည်းဖြည်းးးးးးကွာ ရှီးးးး”

သူရိန်ကတော့ မကြားတော့ပါ။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို ကိုင်လျှက် နောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ မျက်နှာမမြင်ရလျှင် ဘယ်သူမှန်း ခွဲမရနိုင်သည့် တီဝင်းနှင့် သူ့အမေ ဘယ်သူ့ကို မှန်းလိုးနေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ သူရိန်မှတပါး မည်သူမျှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် သူရိန်တို့ နှစ်ယောက်မှာ အတိုင်အဖောက် ညီသလို ကာမရမက်များကလည်း ပြင်းထန်လှသဖြင့် အတွဲညီညီ လိုးဖြစ်နေကြသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့အစ်မအကြောင်းပြကာ သူရိန်တို့အိမ်သို့ အမြဲလာသည်။ လာသည့်အချိန်က လည်း သူရိန်ရှိနေမည့် အချိန်မျိုး ဖြစ်သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဖွင့်မပြောသော်လည်း သူမ ယောက်ျားနှင့် သမီးတို့ ဖြစ်ကြသည်ကို သူမအနေနှင့် တကယ်တမ်းက ဒေါသဖြစ်တာထက် တဏှာဆန္ဒတွေ ထကြွလာတာက ပိုနေသည်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် သူမ သိလေသည်။ သူမ ငယ်စဉ်က သူမအဖေပေါ် ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ထိုစဉ်က ထိုသို့သော အဖြစ်အပျက်ဆိုတာ ကြားပင်မကြားဖူးသော ကိစ္စရပ်မို့၊ သူမစိတ်ကူးနှင့် ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ကာ ဆန္ဒတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာတွေကို သူမသမီးက အကောင်အထည်ဖော် တကယ်လုပ်နေတော့ သူမ မနာလိုဝန်တို ဖြစ်ရရုံမက ကာမ ရမက်တွေကလည်း တိုးပွားထလာရသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူမလင် ဖောက်ပြန်လို့ သူမလည်း ဖောက်ပြန်သည်ဟု အကြောင်းပြကာ လင်းသူကို ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ရင်း အလိုးခံခဲ့တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ တူဖြစ်သူနှင့် လိုးဖြစ်သွားသည်ဆိုတော့ သူမ၏ အင်းစက် ဆန္ဒကလည်း ဖြည့်ဆည်းပြီးသား ဖြစ်နေရတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းခြေထောက် ပြန်ကောင်းသွားပြီးတာတောင်မှ စနေတနင်္ဂနွေလို နေ့မျိုးတွေမှာ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သူရိန်တို့ အိမ်လာပြီး၊ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း လစ်တာနှင့် သူရိန်နဲ့ လိုးလေ့ရှိလေသည်။

တစ်နေ့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း သူမသူငယ်ချင်း အလှူ သို့ သွားလေရာ သူရိန်က ဖုန်းဆက်ပြောသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောစောစီးစီး ရောက်လာလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဆုံတာနှင့် ထုံးစံအတိုင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြပြီး ဒေါ်သီတာဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် သူရိန့်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူရိန့်လီးကို စုပ်ပေးလေသည်။ သူရိန်နှင့် သူမတို့ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် တော်တော်ကို သိနေကြပြီမို့ ထိုနေ့က သူရိန် ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည့် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ သူရိန်က ကိုယ်တုံးလုံး လုပ်ရတာထက် အဝတ်အစားအပြည့်အစုံကို လှန်လုပ်ရတာကို ပိုကြိုက်မှန်းလည်း သိနေပြီမို့ အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ ဒီအတိုင်းပင် လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း မျှော်)

Zawgyi

ဆန္းၾကယ္တဲ့ ရမက္ (ဒုတိယပိုင္း)

မွတ္ခ်က္ – အင္းစက္စာေပ ျဖစ္ပါသည္။ အင္းစက္စာေပဆိုသည္မွာ မိသားစု ေမာင္ႏွမ ေသြးသားရင္း အခ်င္းခ်င္း လိင္းဆက္ဆံေသာ အေၾကာင္းအရာကို စိတ္ကူးပုံေဖာ္ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္ပါက မဖတ္ရွုပဲ ေက်ာ္သြားေပးပါ။ ယခုဝတၳဳမွာ စာေပသေဘာ ေရးသားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ လိုက္လံအတုယူ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ ေရးသားသူ – ထူးျခား

အပိုင္း ( ၂ )

သူရိန္မက္ေဆ့ဂ်ာမွ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွင့္ ဆက္ခ္ခ်က္ ေနရင္း လူကလည္း အရမ္းကို တင္းလာ၊ ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း သူရိန္ႏွင့္ ရိုးပေလးကို ယဥ္ပါးလာေနၿပီမို႔ လက္ေတြ႕စြန႔္စားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။သူ႔အေနႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွင့္ မက္ေဆ့ဂ်ာ တခ်ိန္လုံး ေျပာေနတာဆိုေတာ့ သူမ ဘယ္အခ်ိန္ေတြ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ ရွိတတ္သည္ ဆိုတာကို သူသိေနၿပီးသား။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၾကားရက္တစ္ရက္ သူ႔ညီမဝမ္းကြဲေလး ေက်ာင္းသြားၿပီး သူတို႔ က်ဴရွင္အတန္းေတြ မရွိသည့္အခ်ိန္ မနက္ပိုင္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း အိမ္သို႔ သြားေလသည္။ သူရိန္ ေရာက္ေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ မီးဖိုထဲတြင္ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီးခါစ ျဖစ္ေလသည္။

“ဟဲ့ သား ဒီေန႔ အတန္းမရွိဘူး မဟုတ္လား၊ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ”

“အာ အန္တီခ်ိဳကလည္း သားက ကိစၥရွိမွ လာရမွာလား”

“ဟယ္ အဲဒီသေဘာနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခုခုမ်ား ကိစၥရွိေနမလားလို႔ ေမးတဲ့သေဘာပါ။ အန္တီခ်ိဳ႕အိမ္က သားအိမ္ပဲေလ။ လာခ်င္တဲ့အခ်ိန္လာ၊ သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္ သြားပါကြ”

“အင္း သားလည္း ဒီေန႔ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ သြားစရာမရွိ၊ အေလလိုက္ရမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အခုခ်ိန္မအားၾက၊ အိမ္မွာလည္း ပ်င္းေနတာနဲ႔ ထြက္လာခဲ့တာ၊ ”

“အင္း အာ့ဆိုလည္း အန္တီခ်ိဳ အမဲသားေလး ႏွပ္ထားတယ္၊ ထမင္းစားသြားလိုက္၊ အခုပဲ က်က္တယ္”

“ဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အႀကိဳက္ေပါ့၊ အဟီး၊ အခုတေလာ ေဖေဖ အိမ္မွာ မရွိေတာ့ ေမေမကလည္း ဟင္းေကာင္းေကာင္း မခ်က္တာေတာင္ ၾကာၿပီ၊ ၾကဳံတုန္းေလး ဝါးလိုက္ဦးမယ္”

“အင္း ဆာေနၿပီလား ခဏေစာင့္မလား၊ အန္တီ ဟင္းေစာ္ ေခၽြးေစာ္ေတြနဲ႔မို႔ ေရေလး အျမန္ခ်ိဳးလိုက္မလားလို႔”

“အင္း ရပါတယ္ အန္တီခ်ိဳရဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း မဆာေသးပါဘူး၊ အိမ္ေရွ႕မွာ တီဗီၾကည့္လိုက္ဦးမယ္၊ အန္တီခ်ိဳ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးမွ စားၾကတာေပါ့”

သို႔ႏွင့္ သူရိန္တစ္ေယာက္ အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ ထြက္လာကာ တီဗီဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ သူ႔ဖုန္းက ျဗစ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ သူရိန္က ဖုန္းကို အသံပိတ္ၿပီး ဗိုင္ဘရိတ္သာ လုပ္ထားသည္။ ဖုန္းကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆူးႏွင္းဆီ မက္ေဆ့ျဖစ္ေနသည္။ ဟိုက္ အခုပဲ ေရခ်ိဳးဦးမယ္ဆိုၿပီး မက္ေဆ့ဘယ္ကေန ပို႔တာဘာလိမ့္ေပါ့၊

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေမာင္ အခုဘာလုပ္ေနလဲ

သူရိန္လည္း အျမန္ေတြးလိုက္သည္။ အခုအခ်ိန္ဆို ေက်ာ္ကိုကိုက အလုပ္ထဲေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္ဆို ဒီအခ်ိန္ သူတို႔ ခ်က္ေလ့မရွိ၊ ညဘက္မွသာခ်က္ေလ့ရွိတာမို႔ ဘာျဖစ္တာလဲဟု သိခ်င္လာသည္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ အလုပ္ထဲမွာေလ၊ မက သိရဲ့သားနဲ႔၊ ဘာထူးျခားလို႔လဲ မ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း အာ့ဆို ခဏပဲ ေျပာမယ္၊ ထူးျခားတာကေတာ့ သူရိန္ အိမ္ေရာက္ေနတယ္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ဟင္ ဟုတ္လား၊ ခါတိုင္းလည္း မတို႔အိမ္လာေနၾက မဟုတ္ဘူးလား။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ခါတိုင္းလာေနၾကအခ်ိန္ မဟုတ္လို႔ေလ ေမာင္ရဲ့

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း အိမ္မွာ မတစ္ေယာက္ထဲလား

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ဆြဲစားလိုက္ေတာ့ကြာ ရွုတ္တယ္ အဟီး။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အို ေမာင္က ေျပာလိုက္ေတာ့ လြယ္လြယ္ေလး၊ ဒီက တူအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးကို။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ေျပာၿပီးပါေရာလား သူက မကို ဖီးလ္ေနတာပါဆို။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အို ဒါေပမဲ့ မကေတာ့ မစရဲပါဘူး။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မက လူႀကီးေလ သူက ဘယ္စရဲပါ့မလဲ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: သိဘူး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက အရဲစြန႔္ရင္ေတာ့ မ… ျငင္းရင္းဘာရင္းနဲ႔ လိုက္ေလ်ာလိုက္မယ္။ မကေတာ့ မစခ်င္ဘူး မ်က္ႏွာပူတယ္၊ ရွက္လည္း ရွက္တယ္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မကေရာ ဖီးမလာဘူးလားလို႔

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: လာတာေပါ့၊ အခုေတာင္ အရည္ေလး စိုေနၿပီ ခစ္။

သူရိန႔္လီးႀကီး ဆတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ဟိုက္ အဲ့လိုေတာင္လားဟု ေတြးလိုက္သည္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အာ့ဆိုလည္း မက ေျမာင္းလုပ္ေပးလိုက္ေလ အဲေတာ့မွ ေရလာမွာ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အာ မသိေတာ့ဘူးကြာ၊ ကဲ သြားေတာ့မယ္ ေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔ ၊ ေမာင္လည္း အလုပ္ျပန္လုပ္ေတာ့ မြမြ ခ်စ္တယ္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မြမြ ခ်စ္တယ္ ေမာင္ ဘိုင့္

သူရိန႔္လီးႀကီးမွာ အတြင္းခံေအာက္မွ မာေတာင္ ေတာင့္တင္းလာသျဖင့္ လီးထိပ္ပင္ နာလာရသည္။ ပုဆိုးေအာက္မွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔လြယ္အိပ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ တီဗီကို မ်က္လုံးက ၾကည့္ေနေသာ္လည္း ေခါင္းထဲမွာ ဘာလုပ္ရမလဲ ေတြးေနမိသည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲမို႔ လက္ကို ပုဆိုးထဲ လၽွိုထည့္ကာ ပူျခစ္ေနသည့္ သူ႔လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ကာ တစ္ခ်က္ျခင္း ထုေနမိသည္။

ခဏၾကာေတာ့ ေနာက္ေဖးမွ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္လာသည့္ ေျခသံၾကားရသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိပ္ခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီး ဝင္သြားသံၾကားသည္။ သူရိန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ဒီေလာက္ အေျခအေနျဖစ္ေနၿပီ ေနာက္ဆုံး လုံးဝ ျငင္းဆန္ရင္ ကိုယ့္ဖုန္းကို ဖြင့္ျပလိုက္ၿပီး အန္တီခ်ိဳနဲ႔ ခ်က္ေနတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဗ်လို႔ ေျပာခ်လိုက္မည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။

သူရိန္ ဧည့္ခန္းထဲမွ ထလိုက္ကာ အန္တီခ်ိဳတို႔ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ ေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္။ အခန္းတံခါးကို အထဲက ေလာ့ခ်ထားလိမ့္မယ္ဟု ထင္ေသာ္လည္း လက္က တံခါးလက္ကိုင္ကို တြန္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလိုလို ပြင့္သြားသည္။

အခန္းထဲမွာ ဆံပင္ေခါင္းေလၽွာ္ထားသျဖင့္ ေရစိုလက္စက္ကို ဒရိုင္ရာႏွင့္ မွုတ္ေနေသာ အန္တီခ်ိဳ၊ ကိုယ္မွာက ေရလဲခံထမိန္ကို ရင္လၽွားထားသည္။ ထမိန္အသားကလည္းပါး ေအာက္က ေရစိုကိုယ္လုံးတို႔ကလည္း ကိုယ္မွာ တသားထည္းလို ကပ္ေနေတာ့ အန္တီခ်ိဳ၏ ဂစ္တာရွစ္ ကိုယ္လုံးအလွက ထင္းေနသည္။ သူရိန႔္အႀကိဳက္ ဖင္ႀကီးကလည္း လုံးစက္ကာ ေကာ့ေကာက္ေနသည္။

“ဟင္ သူရိန္ သား ဘာ……”

အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္ဝင္လာသည့္ သူရိန႔္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး အံအားသင့္သြားဟန္ရွိသည့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ဆြဲၿပီး သူမလက္မွ ဒရိုင္ရာကို လွမ္းယူကာ ေဘးမွ စားပြဲေပၚ တင္လိုက္သည္။ သူ႔ကို အံအားသင့္ဟန္ျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနဆဲ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကိုယ္လုံးကို ဆြဲဖက္ကာ သူမ ႏွုတ္ခမ္းလွလွေလးေတြကို သူရိန္က သူ႔ႏွုတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ဖိကပ္နမ္းလိုက္သည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သတိဝင္လာသလိုျဖင့္ ႐ုန္းဖို႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း သူရိန္က တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားရင္းက သူမႏွုတ္ခမ္းအစုံကို အားရပါးရ နမ္းစုပ္ေလသည္။ သူရိန္၏ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးကလည္း ပုဆိုးေအာက္မွ ‌ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေပါင္တန္ ဗိုက္သား ဆီးခုံတို႔ကို ထိုးေထာက္ ပြတ္မိေနေလသည္။ သူရိန႔္ရင္ဘတ္ကို အိကနဲ လာဖိမိေသာ ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ရင္သားအစုံကလည္း သူရိန႔္လီးႀကီးကို စတီးေခ်ာင္းအလား မာေတာင္လာေစခဲ့ေလသည္။

ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ႐ုန္းေနသည့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း တစ္ေယာက္ ခဏအတြင္းမွာပင္ သူရိန႔္ကို ျပန္လည္ဖက္တြယ္ၿပီး ရမက္ၾကမ္းၾကမ္း အနမ္းမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္တုန႔္ျပန္လာေတာ့သည္။

“ႁပြတ္စ္..ပလတ္..ႁပြတ္စ္”

သူရိန္က သူ႔လၽွာႀကီးကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွုတ္ခမ္းထဲကို ထိုးထည့္ေပးကာ သူမလၽွာႏွင့္ ပြတ္ဆြဲၿပီး သူမ လၽွာကေလးကို ရေအာင္ ဆြဲစုပ္ေလသည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ ဖီးကေလးခံရင္း မ်က္လုံးေလး ေမွးေနရာ၊ ကိုယ္လုံး ေအးကနဲ ျဖစ္သြားမွ သူမ ထမိန္ကြင္းလုံး ပုံကၽြတ္သြားသည္ကို သိလိုက္ရသည္။

“သား သူရိန္ မလုပ္နဲ႔ေလ၊ အို..ဟာ…မင္းးးးးးး”

သူရိန္က သူ႔ပုဆိုးကိုလည္း ခၽြတ္ခ်လိုက္ရာ သူ၏ မာေတာင္ေနသည့္ လွံတန္ႀကီးအလား လီးႀကီးက ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ဗိုက္သားကို သြားထိုးမိေလသည္။ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္၊ ကေလးတစ္ေယာက္အေမမို႔ အရမ္းမခ်ပ္ယပ္ေသာ္လည္း အပူႀကီး မဟုတ္ေသာ ဗိုက္သား လုံးလုံးေလးကို လီးတန္ႀကီးက ေထာက္မိလိုက္သည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း၏ အခြံခြာထားၿပီး အုန္းသီးအရြယ္ နို႔ႀကီးေတြက အပ်ိဳေလးလို အရမ္းတင္းရင္း မေနေသာ္လည္း ေပ်ာ့မက်ေန အိအိေလးသာ ျဖစ္ေနသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ နို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳ ေတြက သူရိန႔္ရင္ဘတ္ကို လာထိုးေထာက္မိေနသည္။ သူရိန႔္လက္ေတြက ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ရင္သားအစုံကို အုပ္ကိုင္ကာ ဆုပ္ႏွယ္ေပးေနေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ မ႐ုန္းေတာ့‌ေခ်။ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ကာ သူမ၏ ဆက္ဆီႏွုတ္ခမ္းေလးကိုသာ ဟဟ ေလးထားလို႔ မ်က္လုံးေလးကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွုတ္ခမ္းေတြကို အားရပါးရ နမ္းစုပ္ၿပီးေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း နို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ကုန္းစို႔ျပန္ရာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ ယိုင္လဲမလို ျဖစ္သြားရသည္။

ထိုအခါမွ သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ကုတင္ရွိရာသို႔ ဆြဲေခၚလာၿပီး ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲေစလိုက္သည္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ ရွပ္အကၤ်ီကိုလည္း ဆြဲခၽြတ္ကာ အခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚ လႊတ္ပစ္လိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚမွာ ကိုယ္တုန္းလုံးျဖင့္ ပက္လက္ကေလး ျဖစ္ေနရွာေသာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ပုခုံးေက်ာ္႐ုံရွည္ေသာ ဆံပင္တို႔မွာ ေခါင္းေလၽွာ္ၿပီးစ မေျခာက္တေျခာက္ႏွင့္ မထူမပါး ႏွုတ္ခမ္းအစုံ ႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ ေမးေစ့ၾကား ညာဘက္က မွည့္ေသးေသးေလး တစ္စက္၊ ဘယ္ဘက္က ပါးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ဖက္ႏွင့္ ဆက္စီ ျဖစ္လြန္းလွသည္။

ငယ္ငယ္တုန္းက သူ႔ကို စာသင္ေပးစဥ္က မာန္လိုက္ ဆူလိုက္မို႔ ေၾကာက္ခဲ့ရသည့္ အန္တီခ်ိဳ၊ အခုေတာ့ ပက္လက္ကေလး သူ႔ေရွ႕မွာ မ်က္လုံးေတြကို မွိတ္ထားသည္။ တူျဖစ္သူေရွ႕ ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔မို႔ ရွက္ေနဟန္တူသည္။ မႀကီးမေသး ရင္သားအစုံမွာ လက္ညိဳးခန႔္တုတ္သည့္ နို႔သီးေခါင္း ညိဳမဲမဲေတြက မာေတာင္ထလို႔။ ေပါင္လုံး တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ေတြက ေျဖာင့္စင္းဝင္းမြတ္လို႔ ၊ ေပါင္လုံးႏွစ္ခု ဆုံရာမွာတမြတ္အေမႊးပါးပါးေလး ဖုံးေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး၊ အကြဲေနရာမွာ ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ အတြင္းသား တပိုင္းတစကို အရည္ၾကည္လဲ့ေနတာ ျမင္ေနရသည္။

ဘာမွမလွုပ္မရွားပဲ ၿငိမ္ကာ သူမကို ၾကည့္ေနသည္ကို ခံစားရသျဖင့္ မ်က္လုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူရိန္တစ္ေယာက္ သူမ တကိုယ္လုံးကို တပ္မက္ေမာသည့္ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ရွက္သြားေသာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက နီးစပ္ရာ ေစာင္တစ္ထည္ကို ေကာက္ယူၿပီး သူမကိုယ္ေပၚတင္ကာ ဖုံးကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

“အို ဘာၾကည့္ေနတာလဲ ရွက္စရာႀကီး”

“ဘာရွက္စရာ ေကာင္းလို႔လည္း အန္တီခ်ိဳရာ၊ ဒီေလာက္လွတဲ့ ကိုယ္လုံးကို”

သူရိန္က သူမလက္ထဲမွ ေစာင္ကို ဆြဲယူကာ ေဘးျပန္ဖယ္လိုက္ေတာ့ ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူမ လက္ဖ်ံမ်ားျဖင့္ မ်က္လုံးကို အုပ္ထားလိုက္ေလသည္။ သူရိန္က ကုတင္ေျခရင္းဘက္မွ တက္ကာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေျခႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ ဒူးေထာက္ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သူရိန္က သူမေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခ်ဲလိုက္ေတာ့ သူမကပင္ ဒူးႏွစ္ဖက္ေထာင္ကာ ေပါင္ကို ကားေပးလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ေပၚမွ အေမႊးေတြက ကပ္ေၾကးႏွင့္ ထရင္းထားပုံရသည္။ ပါးပါးေလးႏွင့္ တိတိရိရိ ျဖစ္ေနသည္။

ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း ဟဟေလးမွ ေစာက္ဖုတ္ ႏွုတ္ခမ္းေလး တစ္ဖတ္က ခပ္ညိဳညိဳႏွင့္ တြန႔္လိမ္လိမ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ သူရိန္က သူ႔မ်က္ႏွာကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္နား ကပ္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစမို႔ ဆပ္ျပာနံ့ကေလး သင္းေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူ႔ႏွာေခါင္းကပ္မိမွသာ ေစာက္ဖုတ္နံ့ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ (အခ်ိဳ႕လူမ်ားအတြက္ေတာ့ ညီစို႔စို႔) ကေလးရေလသည္။ သူရိန္က သူ႔လၽွာကို ထုတ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အကြဲေကာင္း အတြင္းသားေနရာေလးကို လ်က္လိုက္သည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ရွီးကနဲ ျဖစ္ကာ ဖင္ႂကြလာသည္။

သူရိန္က သူ႔လက္ခလည္ထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ေနရာ ဖုကေလးကို ဖိႁပြန္ရင္း လၽွာႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္နိုင္သေလာက္ ထိုးထိုးထည့္ရင္း ဘာဂ်ာ မွုတ္ေပးေနေလရာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းတစ္ေယာက္ ဖင္ႀကီးႂကြကာ ႂကြကာ ထူးလြန႔္ေနၿပီး ပါးစပ္မွလည္း ၿငီးသံေလးေတြ ထြက္ေနရသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေစာက္ေစ့ေလး က်င္လာလို႔လားမသိ၊ သူမ ေစာက္‌ေစ့ေလးကို ဖိပြတ္ေနေသာ သူရိန႔္လက္ကို သူမလက္ျဖင့္ ဖိအုပ္ကာ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ သူရိန္ကလည္း ထိုလက္ကို ေစာက္‌ေစ့ေနရာမွ ဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး နို႔ေတြဆီကို လွမ္းကာ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူ႔လၽွာႀကီးကိုေတာ့ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္ထိပ္ကိုယ္စား ထိုးကာ ဖိကာ လ်က္ေပးေလသည္။

ေနာက္လက္တစ္ဖက္က လက္ညိဳး၊ လက္ခလည္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ပူးကာ ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ထည့္ကာ လိုးေပးေလသည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္မွာ ေစာက္ရည္ေတြက စိမ့္စိုေနၿပီမို႔ သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ေစးၾကပ္ေနေသာ္လည္း ေခ်ာမြတ္ကာ အဝင္အထြက္ လုပ္ေပးလို႔ ေကာင္းေနေလသည္။ သူရိန႔္လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ကာ ဖင္းကားဖတ္ လုပ္ေပးေနရင္း ေနာက္တစ္ဖက္ကလည္း သူမ နို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ေျခလၽွက္ လၽွာျဖင့္လည္း ေစာက္ေစ့ကို လ်က္လိုက္ ႏွုတ္ခမ္းျဖင့္စုပ္လိုက္ လုပ္ခံေနရရာ၊ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ မခံနိုင္ေတာ့၊ တကိုယ္လုံးေကာ့ျပန္ေနေအာင္ လူးေနေလသည္။ သူမပါးစပ္မွလည္း လိုးေပးပါေတာ့ဟု ေျပာမထြက္သျဖင့္၊ သူရိန႔္ေခါင္းမွ ဆံပင္ေတြကိုသာ ကုတ္ဆြဲ ရင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္ သူရိန႔္မ်က္ႏွာကို တက္တက္ ပြတ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေတာ့သည္။

သူရိန္လည္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ေစ့ကို အားရေအာင္ စုပ္လ်က္ၿပီးေတာ့မွ မ်က္ႏွာကို ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္မွ ခြာလိုက္သည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ မ်က္လုံးေပၚကို သူမ လက္ဖ်ံမ်ားျဖင့္ အုပ္ကြယ္ထားဆဲ ျဖစ္သည္။ သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကိုယ္ေပၚ ေမွာက္ရက္က မိုးလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကို သူမနံေဘးမွာ ေထာက္ထားလိုက္ရင္းက ေနာက္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ဒစ္ဖူးျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းကို အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ ပြတ္တိုက္ေလသည္။ သူ႔လီးထိပ္မွ ေရွ႕ေျပး အရည္ၾကည္တို႔ႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္မွ ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ ပူးေပါင္းမိသျဖင့္သာ ေခ်ာခၽြတ္ၿပီး ပြတ္၍ ေကာင္းလွသလို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ေစ့ကို လီးထိပ္ျဖင့္ သြားထိုးမိပါက အိကနဲ အသံေလး ထြက္ထြက္လာေလသည္။

သူရိန္က သူ႔ဒစ္ဖူးကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းမွာ ေတ့ၿပီး အသာဖိသြင္းလိုက္ေတာ့ ေစးေစးေလးျဖင့္ ဝင္သြားသည္။ ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနသျဖင့္ အရမ္းအၾကပ္ႀကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း ေခ်ာင္ေခ်ာင္ႀကီးလည္း မဟုတ္။ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းသား ႏူးႏူးညံ့ညံ့တို႔က ေႏြးေထြးကာ ရစ္ပတ္ေပးေနသည့္ ဖီးကို ခံစားေနရသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔‌ဂြင္းဘုရင္မ အန္တီခ်ိဳ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔လီးထည့္ေနရသည္ဆိုသည့္ အသိက သူ႔ကို ပိုၿပီး ဖီးတက္ေစသည္။ သူ႔လီးႀကီး ႏွစ္လက္မခန႔္ ဝင္သြားမွ လက္ကလႊတ္လိုက္ကာ ကိုယ္ကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းအေပၚ ေမွာက္ရက္မိုးၾကည့္လိုက္သည္။

သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ဂ်ိဳင္းေအာက္ နံေဘးတဘက္ တစ္ခ်က္မွာ ေထာက္ထားလ်က္ႏွင့္ ဖင္ကိုေကာ့ကာ လီးကို အသြင္းအထုတ္ စလုပ္ေလသည္။ လီးႀကီးမွာ တအိအိႏွင့္ မၾကာခင္အတြင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အဆုံးထိ ျမဳပ္သြားရေလသည္။ ထိုအခါၾကမွ ဆီးခုံျခင္းဖိကပ္ကာ လီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ စိမ္ထားရင္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း နို႔မ်ားကို ငုံ႔စို႔လိုက္သည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ မ်က္လုံးကို ကာထားလၽွက္ ၿငီးသံတိုးတိုးေလးသာ ျပဳေလရာ သူရိန္တစ္ေယာက္ ျပဳံးမိေလသည္။ နို႔ေတြ အားရေအာင္ စို႔ၿပီးမွ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း မ်က္လုံးကို ဖုံးထားသည့္ လက္ဖ်ံေအာက္မွာ ေပၚေနသည့္ ေမးေစ့ႏွုတ္ခမ္းႏွင့္ သူရိန္ အရမ္းႀကိဳက္ေသာ မွည့္ကေလးရွိရာကို သူ႔လၽွာႀကီး ျဖင့္ လ်က္လိုက္ျပန္သည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ ပါးစပ္ကလည္း ထုတ္မေျပာေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္ထဲကေတာ့ အရမ္း အလိုးခံခ်င္ေနၿပီျဖစ္ရာ သူမဖင္ကို ေမြ႕ယာမွ ႂကြကာႂကြကာ ေပးေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူရိန္က ဆီးခုံခ်င္း လိုက္ကပ္ထားသျဖင့္ လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဝင္အထြက္ မျဖစ္လာေခ်။ သူရိန္က သူဘယ္ဖက္လက္ကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း နံေဘးတြင္ တံေတာင္ေထာက္လိုက္ၿပီး ညာဖက္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း မ်က္လုံးကို ဖုံးထားသည့္ လက္ဖ်ံကို ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူမလက္ဖ်ံကို ဆြဲဖယ္ခံရသည္ကို မ႐ုန္းပဲ အလိုက္သင့္ ေလ်ာ့ေပးေသာ္လည္း မ်က္ေစ့ကိုေတာ့ မဖြင့္ပဲ ပိတ္ထားေသးသည္။ သူရိန္က သူ႔ႏွာေခါင္းႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွာေခါင္းတို႔ကို ထိပြတ္လိုက္ရင္းက

“အန္တီခ်ိဳ၊ မ်က္လုံးႀကီး ဘာလို႔ ပိတ္ထားတာလဲ ဗ်ာ”

“အို ရွက္တာေပါ့ သားကလည္း”

“ဘာရွက္စရာ ရွိလို႔လည္း အန္တီခ်ိဳကလည္း ဗ်ာ၊ သားကို မခ်စ္ဘူးလားလို႔”

“ဟယ္ တို႔က တူအရီး အရင္းႀကီးေလဟာ”

“တူအရီး အရင္းေရာ မခ်စ္ရဘူးလား အန္တီခ်ိဳကလည္း”

“မသိဘူးဟာ၊ နင့္အေဖသာ သိသြားရင္ ငါ့ကိုသတ္မွာ”

“ကၽြန္ေတာ္တို႔က မေျပာပဲ ဘယ္သူသိမွာလည္း အန္တီခ်ိဳရယ္၊ မ်က္လုံးေလး ဖြင့္ပါဦး၊ အန္တီခ်ိဳ႕ မ်က္လုံးလွလွေလး ၾကည့္ၿပီး လိုးခ်င္လို႔ပါ”

“ဟယ္ မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ”

“ျဖတ္”

‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူရိန႔္လက္ေမာင္းကို သူမလက္ကေလးျဖင့္ ရိုက္လိုက္ကာ မ်က္လုံးအစုံကို ဖြင့္လၽွက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳံ႕ကာ သူရိန႔္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ လိုးခ်င္လို႔ပါဆိုသည့္ စကားက ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ဓါတ္လိုက္သလို တုံ႔ကနဲ ျဖစ္သြားကာ ေစာက္ရည္ေတြ စိမ့္ထြက္လာရသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားေတြ လွုပ္သြားတာ သူ႔လီးႀကီးမွာ ခံစားလိုက္ရေတာ့ သူရိန္တစ္ေယာက္ ခ်က္ေကာင္းထိသြားမွန္း သိလိုက္ရသည္။ သူက ျပဳံလိုက္ၿပီး ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းပါးေလးကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္သည္။

“သား ဘာလုပ္ေနတာလဲကြာ အန္တီခ်ိဳ မေနတတ္ေတာ့ဘူး”

“အင္းပါ သားက အန္တီခ်ိဳ႕ မ်က္လုံးလွလွေလး ေတြကို ၾကည့္ၿပီး လိုးခ်င္တာေလ”

“အာ သူ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတယ္ကြာ”

ဒီတစ္ခါေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူမ လက္သည္းကေလးျဖင့္ သူရိန႔္ခါးကို ဆိတ္လိုက္ပါသည္။ သူရိန္လည္း သူမေစာက္ဖုတ္ထဲမွ လွုပ္ရြလာသည္ကို ခံစားမိသျဖင့္ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္ကာ တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။

“စြတ္..ဖတ္..ဖြတ္..ဖတ္”

“အိ….အား…..အူးးးး”

ဒီတခါေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း မ်က္လုံးေတြကို မပိတ္ထားေတာ့ပါ။ သူမကို မ်က္လုံးခ်င္း ေတ့‌ေတ့ဆိုင္ဆိုင္ ၾကည့္ကာ ေအာက္မွ ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ကာ လိုးေနသည့္ သူရိန႔္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္း အံကေလး ႀကိတ္ကာ အလိုးခံေနေလသည္။ သူရိန္က အားပါပါျဖင့္ တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးရင္းက၊ ခဏနားသည့္အခ်ိန္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွုတ္ခမ္းေလးကို စုပ္လိုက္၊ ပါးေလးကို နမ္းလိုက္ လုပ္ရင္းက ေနာက္အရွိန္ကေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာသည္။ ပိုအားပါေအာင္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ဂ်ိဳင္းေအာက္မွ လက္လၽွိုထည့္ကာ ပုခုံးကိုဆြဲၿပီး ေဆာင့္ေလသည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း သူမ ‌ေပါင္လုံးေတြကို သူရိန႔္ ခါးကို ညႇပ္လၽွက္ သူမ ေျခက်င္းဝတ္ႏွစ္ခုကို သူရိန႔္ ဖင္ေနာက့္မွာ ခ်ိတ္ၿပီး ဆြဲဆြဲေပးေလသည္။ မၾကာခင္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း မ်က္ႏွာေလးမွာ ရဲလာၿပီး အံကေလးကို ႀကိတ္ကာ သူရိန႔္ေက်ာ္ျပင္ကို တင္းတင္းေလး ဖက္လာသျဖင့္ သူမ ၿပီးေတာ့မည္ဆိုတာကို သိလိုက္သည္။ သူရိန္ကိုယ္တိုင္ကလည္း လီးႀကီးမွာ တအားကို ေဖာင္းတင္းေနၿပီး ယားေနေလၿပီ။

‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ကိုယ္လုံးေလး ေတာင့္သြားၿပီး မ်က္လုံးေတြ စင္းက်သြားေတာ့ သူမ ကာမအရသာ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရသျဖင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ရင္း စိတ္ကို ေလၽွာ့ေပးလိုက္ရာ လီးႀကီးထိပ္မွ လရည္မ်ားက မီးသတ္ပိုက္ေခါင္းမွ ေရပန္းထုတ္လိုက္သလို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တျဗစ္ျဗစ္ ပန္းထုတ္ေနေလေတာ့သည္။

” အား ေကာင္းလိုက္တာ အန္တီခ်ိဳရယ္”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သား တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖက္ထားၾကၿပီး နားေနၾကရာမွ ခဏၾကာေတာ့၊ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူရိန႔္ကိုယ္ကို အသာတြန္းလိုက္ရင္း

“သား ခဏဖယ္ေတာ့ကြာ သားကိုယ္ႀကီးက ေလးတယ္”

ဟု ေျပာလိုက္မွ သူရိန္လည္း သတိရကာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ကိုယ္ေပၚမွ သူမေဘးသို႔ လွိမ့္ဆင္းကာ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္သည္။ သူ႔လီးႀကီးကလည္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ေလၽွာကနဲ ထြက္သြားေလရာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ ဟာကနဲ ရင္လွိုက္ဖိုသြားရေလသည္။

“အို”

ေနာက္ သူမကိုယ္သူမလည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနမွန္း သတိရသျဖင့္ နီးစပ္ရာ ေစာင္တစ္ခုကို လွမ္းဆြဲၿပီး ဖုံးဖို႔ ႀကိဳးစားေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေစာင္မွာ သူရိန႔္ကိုယ္ႀကီးက ပိေနသျဖင့္ ဆြဲမရျဖစ္ေနသည္။

“သား ဖယ္ဦးကြာ ေစာင္ယူမလို႔”

“ဘာလုပ္မလိုလဲ အန္တီခ်ိဳရ”

“ျခဳံမလို႔ေလ ဒီလိုႀကီး ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ သားေရွ႕ မေနတတ္ပါဘူး”

“ဟာ အန္တီခ်ိဳကလည္း အန္တီခ်ိဳ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲ သားရဲ ဒီလီးႀကီးနဲ႔ လိုးေတာင္ၿပီးေနမွ ရွက္ေနရေသးလား”

“အို ဘာမွမဆိုင္ဘူး မေနတတ္ပါဘူးကြာ”

သူရိန္ကလည္း ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္မို႔ အျငင္းမပြားေတာ့ပဲ ေစာင္ကို ဆြဲလို႔ရေအာင္ သူ႔ကိုယ္ကို ႂကြေပးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ အင္း ေနာက္ၾကရင္ေတာ့ အန္တီခ်ိဳ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ အရွက္ကုန္ သြားေစရမယ္ဟု ႀကိမ္းဝါးလိုက္ပါသည္။

သူရိန္က အိပ္ယာေပၚတြင္ တေစာင္းလွဲကာ လက္တံေထာင္ေထာက္လၽွက္ သူ႔ေခါင္းကို လက္ဖဝါးျဖင့္ ထိန္းမထားရင္ ေဘးမွ သူမရင္သား အစုံႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္တို႔ကို ေစာင္ပါးေလးျဖင့္ ဖုံးကာ ပက္လက္ကေလး မွိန္းေနေသာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေဘးမွ သူမကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ဟု ခံစားရသျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းတစ္ေယာက္ ေဘးကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ မ်က္ႏွာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူရိန႔္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

“ဟာ ဘာၾကည့္ေနတာတုန္း၊ လူကို မျမင္ဖူးတာၾကေနတာပဲ”

“ခ်စ္လို႔ပါ အန္တီခ်ိဳရာ၊ အန္တီခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္တာပဲ”

“ယုံပါဘူးကြာ မင္းခ်စ္တာက ငါသိပါတယ္ ဟြန႔္”

“တကယ္ပါ အန္တီခ်ိဳရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာ္ကိုကို႔ ကို မနာလို ျဖစ္ေနရတာ ၾကာပါၿပီ”

“အြန္း သိသားပဲ သား ဘာျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာကို”

“ဟင္ အန္တီခ်ိဳက ဘယ္လိုသိတာလဲ”

“ေက်ာ္ကိုကိုက အကုန္ေျပာျပတာကိုးလို႔”

“ဟုတ္လား ဘာေတြ ေျပာျပတာလဲ၊ ဒီေကာင္ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတာပဲ၊ သူမ်ား privacy ကို”

သူရိန္က ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း သူ႔လွည့္ကြက္ေတြကို မသိေလာက္ဘူးဟု ေတြးကာ ဖိန႔္လိုက္သည္။

“အံမယ္ေလး ဆရာႀကီး၊ ဒီမွာ ေက်ာ္ကိုကိုက အန္တီခ်ိဳ႕ကို အကုန္ေျပာသြားၿပီးသားပါေနာ္၊ သူက ပိတ္ထားတာ သူေျပာတယ္ဆိုတာ မေျပာပါနဲ႔တဲ့ ဟင္းဟင္း”

သူရိန႔္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေက်ာ္ကိုကိုက သူေျပာခိုင္းထားတဲ့အတိုင္း ေျပာသြားတာပဲ။ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ပါေပတယ္ဟု ေတြးၿပီး ျပဳံးေနမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မွင္နဲ႔ေမွာင္းႏွင့္

“ဟင္ ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း အန္တီခ်ိဳ႕ကို ဘာေတြ ေလၽွာက္ေျပာသြားတာလဲ”

“အခုထိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လာဖိန႔္မေနနဲ႔ေဟ့၊း။ နင္ ငါ့ကို အေကာင့္တုနဲ႔ လာခ်က္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ငါနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ေအာင္လုပ္။ ငါ့ပစၥည္းေတြ အကုန္ျမင္ၿပီးေတာ့ ငါက လူေတြ႕ခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ ႀကံရာမရလို႔ ေက်ာ္ကိုကို႔ ဓါတ္ပုံကို ငါ့ကိုျပၿပီး ေနာက္ဆုံး ေက်ာ္ကိုကိုနဲ႔ လႊတ္ေပး။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို မင္းနဲ႔ စိတ္ပါလာေအာင္ ေက်ာ္ကိုကို႔ကို စည္း႐ုံးခိုင္းတာက အစ အကုန္ေျပာသြားခဲ့ၿပီးၿပီ ကဲ”

ဟိုက္ သြားပါၿပီ၊ ေခြးမသား သစၥာေဖာက္၊ ငါ့ကို လုပ္ႀကံသြားတာ ငါခံလိုက္ရၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အန္တီခ်ိဳကေရာ ငါ့ကို ဘာမွမေျပာပဲနဲ႔ ဘာလို႔မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ခ်က္ေနရတာလဲ။ ဒါဆိုရင္ သူကလည္း ဖီးလ္လာလို႔ ေပါ့။ ဒါဆို ဒီေန႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုလည္း သူကပဲ ငါ့ကိုျပန္ၿပီး ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္သြားခဲ့တာေပါ့။

ေသလိုက္ပါေတာ့ကြာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွးေခတ္လူႀကီးေတြက ေျပာၾကတာ မိန္းမမာယာ သဲကိုျဖာ ဆိုတာ စသျဖင့္ အေတြးေတြ ေလၽွာက္ေရာက္ကုန္သျဖင့္ ငိုင္ေတြေတြ ျဖစ္သြားေသာ သူရိန႔္ကို ၾကည့္ကာ ရယ္ခ်င္လာသျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက ခစ္ကနဲ ရယ္ကာ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖက္လွည့္လိုက္ေလသည္။

ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္လည္း သူရိန႔္လီးႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲ ျပန္မာေတာင္တက္လာေတာ့သည္။ ဪ သူက ငါဖိန႔္ေနမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ ငါ့ကို ျပန္ဖိန႔္ေနတာကို ခံခဲ့ရတာပါလား။ ဒါဆိုရင္ ငါ မက္ေဆ့ဂ်ာနဲ႔ လိုးခ်င္သလို လိုးေနခဲ့တာကို သူကလည္း ဖီးလာလို႔ တုန႔္ျပန္ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့ ဆိုတာကို အခုမွ သေဘာေပါက္သြားေတာ့သျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ကိုယ္ေလးကို သူ႔ဖက္ ဆြဲလွည့္လိုက္ရင္း

“ဒါဆို အန္တီခ်ိဳ သားမွန္းသိရက္သားနဲ႔ မက္ေဆ့ဂ်ာမွာ သား လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနတာကို လိုက္ေလ်ာေနခဲ့တာ သားကို တကယ္ပဲ ဖီးလ္ရွိေနလို႔ေပါ့ေနာ္”

“ဟင့္အင္း မရွိပါဘူး၊ သူ႔ကို သနားလို႔ အလိုက္သင့္ ေဖာေပးေနခဲ့တာ”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း မ်က္ႏွာထားကို ၾကည့္ကတည္းက သူ႔ကို တမင္စေနမွန္း သိေနေတာ့ သူရိန႔္ စိတ္ေတြက ပိုထလာရေတာ့သည္။

“မယုံပါဘူး အန္တီခ်ိဳ ၊ ဒါေပမဲ့ သနားလို႔ လိုက္ေလ်ာတာဆိုရင္လည္း အခု သားလုပ္ခ်င္တာကို လိုက္ေလ်ာေပးေတာ့”

“ဟင္ ဒီထက္ပိုၿပီး ဘာလိုက္ေလ်ာေပးရဦးမွာလဲ၊ လူလည္း တကိုယ္လုံး ကုန္ေနၿပီဟာကို”

“မကုန္ေသးပါဘူး ခိခိ”

“သြား ေပါက္ကရေတြ ေလၽွာက္ေျပာမေနနဲ႔ မရဘူး ဒါပဲ”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက တစ္ခုခု သေဘာေပါက္သြားပုံျဖင့္ မ်က္ႏွာေလး နီျမန္းသြားကာ ေခါင္းကို တဖက္လွည့္လိုက္သည္။ ကိုယ္လုံးကိုပါ တေစာင္းလွိမ့္ၿပီး သူရိန႔္ကို ေက်ာေပးလိုက္သည္။ သူရိန္က သူမ အေနာက္မွ ကပ္၍ လည္ကုတ္ကေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး လက္က ေစာက္ေအာက္မွ တိုးဝင္လ်က္ သူမဂ်ိဳင္းကို လၽွိုကာ ရင္သားတစ္ဖက္ကို လွမ္းအုပ္ကိုက္လိုက္သည္။ ထိုနို႔တစ္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆုပ္ႏွယ္ေပးရင္းမွ မာေတာင္လာေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းဖင္ၾကား အေျမႇာင္းလိုက္ ကပ္လိုက္သည္။

“ဟယ္ သူ႔ဟာႀကီးက မာလာျပန္ၿပီ၊ ဒုကၡပါပဲ”

“အဲဒါ သုခပါ အန္တီခ်ိဳရယ္ ခစ္ခစ္”

သူအုပ္ကိုင္ ဆုပ္ႏွယ္ေနေသာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းနို႔ႀကီးမွ နို႔သီးကေလး မာေတာင္လာသည္ကို လက္ဖဝါးတြင္ ဖီးလ္ခံစားရသျဖင့္ သူမလည္း ဖီးလ္ျပန္လာေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သူရိန္ သိေလသည္။

“ေက်ာ္ကိုကိုကေရာ အန္တီခ်ိဳ႕ကို အကုန္လုပ္သြားတာလား”

“မသိဘူး မေျပာဘူး၊ အာ့ေတြ လာေမးမေနနဲ႔ေလ”

“အင္းပါ အင္းပါ ေဆာရီးပါ၊ အန္တီခ်ိဳ႕ကို ခ်စ္လြန္းလို႔သာ ဒီေကာင့္နဲ႔ ခ်ိတ္ေပးလိုက္ရတာ၊ နို႔မို႔လို႔ကေတာ့ ဟင္း ဒီေကာင္ အန္တီခ်ိဳ႕ကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ရပါဘူး”

သူရိန္က စကားလည္းေျပာရင္း သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ဖင္‌ေအာက္မွာ ထိုးထည့္ရင္း ေပါင္ၾကားကို လိုးေပးေနသည္။ ခုန သူ႔လရည္ေတြႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ရည္တို႔ေၾကာင့္ ထိုၾကားမွာ ေစးကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ ညာဘက္ကို ေစာင္းအိပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကိုယ္ေပၚမွ ေစာင္ကို ခါးထိလွန္တင္ၿပီး ဘယ္ဘက္ေပါင္ကို ေရွ႕သို႔ တြန္းတင္လိုက္ေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ဟတတ ေပၚလာေလသည္။

သူရိန္က သူ႔လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းဝမွာ ေတ့လိုက္သည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက ဘာမွမေျပာ လီးဝင္ အဆင္ေျပေစရန္သာ သူမ ဖင္ႀကီးကို အေနာက္သို႔ ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ သူရိန္က သူ႔ဘယ္ေပါင္ႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ဘယ္ဘက္ေပါင္ကို လိုက္ထိကပ္ၿပီး လီးႀကီးကို ေအာက္မွ ေကာ္ထိုးလိုက္ရာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ တန္းတန္းႀကီး ဝင္သြားေလသည္။

“အာ့ အိုကြာ သားကလည္း အရမ္းႀကီးပဲ ၊ ရွီးးးးးး ျဖည္းျဖည္းကြာ”

သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းခါးကို သိုင္းဖက္လ်က္ ဗိုက္စူစူေလးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ကိုင္ၿပီး ဆြဲကာ စိမ္ေျပနေျပျဖင့္ လိုးေလသည္။

“ႁပြတ္..ပလြတ္,,ဖတ္,,ဖြတ္,,ဖတ္,,”

လိုးရင္းျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အရွိန္ရလာၾကေတာ့ အသက္ရွူေတြ ျမန္လာၾကသည္။ သူရိန္လည္း ထိုပုံစံျဖင့္ ကပ္လိုးေနရသည္ကို အားမရေတာ့ ၊ သူ႔လီးကို အဆုံးထိ သြင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ဆီးခုံႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ဖင္လုံးႀကီးကို ဖိကပ္ထားရင္းက ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္လိုက္သည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ခါးကိုလည္း ဆြဲမလိုက္သျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ ပုံစံ ျဖစ္သြားရသည္။

“ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ အန္တီခ်ိဳ၊ သား အန္တီခ်ိဳ႕ကို ေဒါ့ကီဆြဲခ်င္လို႔”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း သိပါသည္။ အလိုက္သင့္ သူမဖင္ႀကီးကို ေျမႇာက္ ၊ တံေတာင္ကို ေထာက္ကာ ေလးဘက္ကုန္းေပးလိုက္သည္။ သူရိန႔္အဖို႔ေတာ့ အခ်ိဳရွာ သကာေတြ႕ ဆိုသလိုပင္၊ သူတခ်ိန္လုံး ျပစ္မွားကာ လိုးခ်င္ေနရေသာ ဒီဖင္ႀကီးမွာ အခုေတာ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ဝင္းကနဲ ေရာက္ေနေလၿပီ။ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သျဖင့္ အေနာက္မွ ၾကည့္လ်င္ ဂစ္တာရွိတ္ပမာ ခါးေသးၿပီး လုံးကားထြက္လာေသာ ဖင္ႀကီးမွာ ဝင္းမြတ္ေနသည္။ သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေပါင္အရင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲကာ အေနာက္မွ အားပါပါျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။

“ဖြတ္..ဖတ္….ဖြတ္…ဖတ္”

သူရိန္မွာ သူ႔လီးညိဳတုတ္တုတ္ႀကီး ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနသည္ကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္းက အျမင္အရသာေရာ အထိအေတြ႕ အရသာပါ ပူးတြဲ ခံစားေနရေလသည္။ သူ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သူ႔ေပါင္ရင္းႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းဖင္လုံးတို႔ ဖန္းကနဲ ရိုက္မိလို႔ အိကနဲျဖစ္သြားရတဲ့ ဖီးလ္ေရာ၊ သူ႔လီးႀကီးကို ေႏြးေထြးစြာ ရစ္ပတ္ထားသည့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသား ေတြေရာက အရမ္းကို အရသာရွိေနေလသည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းလည္း သူမ တူအရင္းေခါက္ေခါက္က သူမကို တက္လိုးေနတာ ခံစားေနရသည့္ ဖီးလ္အျပင္ နဂိုက ခပ္ထန္ထန္၊ ေသြးသားကလည္း အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္၊ ေယာက္်ားႏွင့္ေဝး၊ ေက်ာ္ကိုကိုႏွင့္လည္း ေဝးခဲ့ၿပီမို႔ ဆာေနတာႏွင့္ အေတာ္ ျဖစ္ေနတာမို႔ မၾကာခင္မွာပင္ ဒုတိယေျမာက္ ကာမဆႏၵ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားရျပန္ပါသည္။

သူရိန္လည္း ေနာက္မက်ပါ။ သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေတြက ဆုပ္ညႇစ္ေပးသလို ခံစားရတာႏွင့္ လီးႀကီးကလည္း ေပါက္ကြဲမတတ္ တင္းမာေနၿပီမို႔ စိတ္ကို ေလၽွာ့လိုက္ကာ လရည္မ်ား ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထုတ္လိုက္ရင္း ၿပီးလိုက္ေလေတာ့သည္။

” အား ေကာင္းလိုက္တာ အန္တီခ်ိဳရယ္”

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေမာပန္းကာ နားလိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ဗိုက္ဆာလာၾကသျဖင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ထမင္းဟင္းတို႔ျဖင့္ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ စားေသာက္ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ ဆိုဖာေပၚ ပူးကပ္ထိုင္ကာ ခ်စ္သူရည္းစားသဖြယ္ ဖက္ထားၾကရင္း ျဖင့္ တီဗီၾကည့္ေနၾကသည္။

“အန္တီခ်ိဳက အရမ္းဟန္ေဆာင္ေကာင္းတယ္ေနာ္”

“အံမယ္ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း”

“ေက်ာက္မီးေသြးဆိုတာ သားမွန္းသိတာေတာင္ ခပ္တည္တည္ပဲ ဆက္ခ်က္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ အျပင္မွာလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္”

“ဪ တို႔က ေဟ့သား မင္း ေက်ာက္မီးေသြးဆိုတာ ငါသိတယ္၊ လာ သြားလိုးရေအာင္လို႔ ေျပာရမွာလား ကဲ”

“ဟားဟား အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဆိုလိုတာက မ်က္ႏွာ တစက္ကေလးမွ မပ်က္ဘူးလို႔ ေျပာတာ”

“အဲဒါက ကိုယ္က လူႀကီးကိုး၊ ဒါနဲ႔ေနပါဦး မင္းေလးကေရာ ငါ့ကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ျပစ္မွားေနတာလဲ”

“အဟီး အဲဒါကေတာ့ အန္တီခ်ိဳ သားတို႔နဲ႔ လာေနတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းကပဲ”

“ဟယ္ေတာ္၊ အဲတုန္းက ကိုယ္ကေတာ့ သားကို ကေလးလို႔ပဲ ထင္ေနတာ ၾကည့္စမ္း၊ သူေတာ္ေတာ္ အတတ္ေကာင္းေတြ တတ္ေနတာေပါ့၊ အဲဒီကတည္းက..”

“တကယ္က ဂြင္းစထုတတ္ခါစ လရည္ထြက္စပဲ ရွိေသးတာ အန္တီခ်ိဳရ၊ အဲေတာ့ အန္တီခ်ိဳက ဆက္ဆီလည္းျဖစ္၊ ကိုယ့္အနားမွာလည္း အနီးကပ္ရွိေနေတာ့ မွန္းမိတာေပါ့ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဂြင္းထုတိုင္း မွန္းမိတဲ့ မိန္းမေတြထဲမွာ အန္တီခ်ိဳက ထိပ္ဆုံးတန္းကပဲ အဟိ”

“ဟြန႔္ ႏွာဘူးေလး၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက ႏွာဘူးက်တာ”

“ႏွာဘူးကေတာ့ အခုထိက်တုန္း ခိ”

သူရိန္ကေျပာရင္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွုတ္ခမ္းေလးကို ကစ္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ လက္ကလည္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း နို႔ေတြကို အကၤ်ီေပၚကပင္ ဆုပ္ႏွယ္ေနျပန္သည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း အကၤ်ီေအာက္မွာ ဘရာမဝတ္ထားသျဖင့္ နို႔ကို တိုက္ရိုက္ကိုင္ေနရသလိုပင္။ သူရိန္၏ ျပန္လည္မာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးကို ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက ပုဆိုးခါးပုံစ ျဖည္လိုက္ရင္း သူမလက္ကေလးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ သူရိန္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းေနရာက ခြာလိုက္ၿပီး။

“အန္တီခ်ိဳ ကၽြန္ေတာ့္ လီးစုပ္ေပးပါလားဟင္”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက မ်က္ေစာင္းလွလွေလး တစ္ခ်က္ထိုးရင္းက သူမေခါင္းေလးကို ငုံ႔ၿပီး သူရိန႔္ ဒစ္ဖူးႀကီးကို လၽွာထိပ္ကေလးျဖင္ လ်က္လိုက္သည္။

“အား …ရွီးးးး..အန္တီခ်ိဳရယ္.. ေကာင္းလိုက္တာ”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူမ ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ဝလုံးပုံေလး လုပ္ရင္းက ဒစ္ဖူးႀကီးကို သူမႏွုတ္ခမ္း ႏွင့္ ငုံခဲလိုက္သည္။ လၽွာေလးျဖင့္ ဒစ္အရစ္ကို လွည့္ပတ္လ်က္ၿပီးေတာ့ ဒစ္ဖူးႀကီးကို ဖြဖြေလး စုပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမႏွုတ္ခမ္းေတြကို လီးတန္ႀကီးေပၚမွာ တင္းတင္းေစ့လၽွက္ မ်က္ႏွာကို နိမ့္ကာ ျမင့္ကာျဖင့္ ေလၽွာတိုက္ေပးသည္။

သူရိန္တစ္ေယာက္ သူ႔လီးထိပ္မွာ ခံစားေနရသည့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းခံတြင္းမွ ေႏြးေထြးမွု၊ လီးတန္ေပၚမွာ ေစ့ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးသလို ျဖစ္ေနရတဲ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းရဲ့ ႏူတ္ခမ္းလႊာတို႔က သူ႔ကို ေကာင္းကင္ဘုံေရာက္ေနသလား ထင္ရေအာင္ကို ေကာင္းေနေပသည္။ သူ႔လက္ေတြကလည္း ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း အကၤ်ီေအာက္အနား ဗိုက္သားေပၚမွ ေလၽွာဝင္ကာ နို႔ေတြကို ကိုင္ႏွယ္ေပးေနေလသည္။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း လီးစုပ္ ပညာမွာလည္း သိပ္မေခလွသျဖင့္ သူရိန႔္လီးႀကီးမွာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း တင္းမာေဖာင္းပြလာၿပီး လရည္မ်ား ထြက္ခ်င္လာခဲ့သည္။

“အန္တီခ်ိဳ ေတာ္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ကုန္ေတာ့မယ္”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းက သူမပါးစပ္ကို သူရိန႔္လီးမွ မဖယ္ပဲ သူမလက္ကိုသာ ေျမႇာက္ၿပီး လက္သီးဆုပ္လၽွက္ လက္မေထာင္ျပလိုက္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထြက္ပါေစ အဆင္ေျပသည္ဆိုသည့္ သေဘာ။

သူရိန္ အရမ္းဝမ္းသာသြားသည္။ သူ တစ္ခါမွ ပုေလြမွုတ္ခံရင္း ပါးစပ္ထဲမွာ လရည္မထြက္ဖူးခဲ့။ ဖာသည္မပင္ မလုပ္ေပးဖူးခဲ့သည္မို႔ မ်က္လုံးကို စုံမွိတ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း နို႔ႀကီးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ရင္းက လရည္မ်ားကို ပန္ထုတ္ပစ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း ထြက္လာသမၽွ လရည္မ်ားကို တဂြက္ဂြက္ႏွင့္ မ်ိဳခ်ပစ္ေလသည္။ လရည္ထြက္တာ ရပ္သြားခ်ိန္မွာပင္ ဆက္လက္ၿပီး တစ္စက္မက်န္ေအာင္ စုပ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ အနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားၿပီျဖစ္ေသာ သူရိန႔္လီးတန္ကို တစ္ေခ်ာင္းလုံး ေျပာင္စင္ေအာင္ လ်က္ေပးလိုက္ေလသည္။

“အား ရွားလပါး ေကာင္းလိုက္တာ အန္တီခ်ိဳရယ္၊ အန္တီခ်ိဳကလြဲရင္ က်န္တဲ့ေဆြမ်ိဳးေတြ အကုန္ေမ့သြားတာပါပဲ”

“ခြိ နင္ဟာေလ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေျပာတတ္တယ္”

သို႔ႏွင့္ သူရိန္ႏွင့္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူရည္းစား ပူပူေႏြးေႏြး ႏွစ္ေယာက္လို မိုးမျမင္ ေလမျမင္ ခ်စ္ခန္းဝင္ခဲ့ၾကသည္မွာ ေလးငါးေျခာက္လပင္ ရွိခဲ့ေလၿပီ။ အရင္ကလိုေတာ့ တစ္ေန႔ ေလးငါးခ်ီ မလိုးျဖစ္ေတာ့။ တစ္ပတ္ကို သုံးေလးခါေတာ့ အခြင့္အေရးရလ်င္ရသလို လိုးျဖစ္ၾကသည္။

သူရိန္ လိုးခ်င္ေနေသာ ခင္ခ်ိဳဝင္း ဖင္ေပါက္ကို လည္း ပါကင္ဖြင့္ကာ လိုးခြင့္ရခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းရဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူ ဦးသန္းစိန္ဝင္းမွာ ရန္ကုန္႐ုံးခ်ဴပ္သို႔ ရာထူးတိုးျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာသျဖင့္ အရင္ကလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လိုးမရေတာ့ေခ်။ ေယာက္်ား မရွိခ်ိန္၊ သမီး မရွိခ်ိန္၊ က်ဴရွင္ ကလပ္စ္မ်ား မရွိခ်ိန္ စသျဖင့္ ေရွာင္ရသျဖင့္ လုပ္ရကိုင္ရဖို႔ အခြင့္အေရး နည္းလာေလသည္။

ေနာက္သူရိန္မွာ ကုမၼဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္ရသြားသျဖင့္ က်ဴရွင္ သြားမျပျဖစ္ေတာ့သည္က ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ႏွင့္ ေဝးကြာသလို ျဖစ္သြားရသည္။ သူရိန႔္ကို ကုမၼဏီမွာ အလုပ္သြင္းေပးသူက သူရိန္အေမရဲ့ ညီမျဖစ္သူ ေဒၚသီတာဝင္း၏ေယာက္်ား ဦးေအာင္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ကုမၼဏီမွာ နိုင္ငံျခားကုမၼဏီျဖစ္ၿပီး လစာလည္းေကာင္းသျဖင့္ သူရိန္မွာ တျခား အပိုအလုပ္လည္း လုပ္စရာ မလိုေတာ့ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ေဒၚသီတာဝင္း၏သမီးငယ္ မ်ိဳးသီရိဝင္းကိုေတာ့ စာသြားျပေပးေနရေလသည္။

ေဒၚသီတာဝင္းမွာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိေလရာ တစ္ေယာက္က တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆယ္တန္းျဖစ္သည္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ မ်ိဳးသီရိဝင္းကို သူ စာသြားျပေပးေနသည္မွာ ေဒၚသီတာဝင္း ေက်းဇူးကို ျပန္ဆပ္သည့္သေဘာ သာမက ထိုကေလးမေလးမ်ားမွာ သူငယ္စဥ္ကတည္းက ထိန္းေက်ာင္းေပးလာခဲ့ရေသာ ညီမတစ္ဝမ္းကြဲမ်ား ျဖစ္သျဖင့္လည္း သူကိုယ္တိုင္က ေအာင္ျမင္ေစခ်င္လို႔ ျဖစ္ေပသည္။

တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိတာကေတာ့ အမဲသား စားဖူးသြားသျဖင့္ ႏြားျမင္ရင္ လက္ညိဳးထိုး ဆိုသလို၊ အေဖ့ညီမအငယ္ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို စားဖူးထားေတာ့ ယခု အေမ့ညီမ ေဒၚသီတာဝင္းအေပၚ အျမင္မွာ ယခင္ကႏွင့္ မတူေတာ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ယခင္က ကိုယ့္အေမညီမမို႔ ေသခ်ာပင္ မၾကည့္မိခဲ့ေသာ ေဒၚသီတာဝင္းကို ယခု ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း ၊ သူမအိမ္ကိုလည္း အဝင္အထြက္ မ်ားလာသည္ႏွင့္အမၽွ သူရိန႔္မ်က္လုံးက သတိထား ၾကည့္မိလာခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ ေဒၚသီတာဝင္း ဘယ္ေလာက္ကိတ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ ဆက္ဆီျဖစ္သည္ဆိုတာကို သူရိန္တစ္ေယာက္ မ်က္ေမွာက္ေတြ႕ရေလေတာ့သည္။

ေဒၚသီတာဝင္းမွာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းလို ခပ္သြယ္သြယ္မဟုတ္၊ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ျဖစ္သည္။ သူရိန႔္အေမ ႏွင့္ လုံးတူ ဆိုက္တူေလာက္ရွိမည္။ သူတို႔က ညီအစ္မမို႔ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ခ်င္း ဆင္သည္။ မ်က္ႏွာက်ပုံလည္း ဆင္သည္။ သို႔ေသာ္ သူရိန႔္အေမက မ်က္ႏွာထား တင္းသည္။ ေဒၚသီတာဝင္းက ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်ိဳသည္။ လူခ်စ္လူခင္ ေပါသည္။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း ဌာနဆိုင္ရာမွာ အရာရွိတစ္ဦး ျဖစ္သလို သူမေယာက္်ားျဖစ္သူ ဦးေအာင္မ်ိဳးမွာ လည္း တပ္မွ အၿငိမ္းစားယူၿပီး အရပ္သားအျဖစ္ဌာနဆိုင္ရာတြင္ အရာရွိတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူတို႔ မိသားစုက နည္းနည္းေတာ့ ေရလၽွံသည္ ဆိုရမည္။ အိမ္မွာ ကားႏွစ္စီးရွိၿပီး ကားဒရိုင္ဘာတစ္ဦး ရွိေလသည္။ ႏွစ္ထပ္တိုက္ ၿခံႏွင့္ ဝန္းႏွင့္ ၿခံထဲတြင္ ကားဂို‌ေဒါင္ႏွင့္ အလုပ္သမားတန္းလ်ား တြဲလၽွက္ ထားေလသည္။

သူရိန္မွာ တစ္ပတ္ကို သုံးရက္ေလာက္ အဆင္ေျပသည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔ရဲ့ တိုက္သို႔သြားကာ ညီမငယ္ကို စာသြားျပေပးေလသည္။ တခါတေလ စေနေန႔လိုမ်ိဳး ပိတ္ရက္ဆိုလၽွင္ မိသားစု အစုံအလင္ ေတြ႕ရတတ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူရိန္က သူလည္း အလုပ္ပိတ္သည့္ စေန၊ တနဂၤေႏြလိုမ်ိဳး ရက္ကို ေရွာင္ေလသည္။ သူလည္း လုပ္စရာရွိတာ လုပ္လို႔ရ၊ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔ အိမ္မွာလည္း လူရွုတ္တတ္သည္မို႔ ျဖစ္နိုင္လ်င္ ၾကားရက္ေတြမွာ သြားေလ့ရွိသည္။

အခုတေလာ သူရိန္မွာ သူတို႔ကုမၼဏီမွာ အတူလုပ္ေနသည့္ သူႏွင့္ရြယ္တူ co-worker တစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲမိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုသူငယ္ခ်င္းမွာ ထြန္းထြန္း ဟူ၏. ထြန္းထြန္းႏွင့္ ဘီယာေသာက္လိုက္ ဖဲခ်လိုက္ႏွင့္ ေပါင္းျဖစ္ေနသည္။

ထြန္းထြန္း မိဘမ်ားမွာ နိုင္ငံျခားႏွင့္ျမန္မာ အိမ္ဦးၾကမ္းျပင္ ကူးလူးေနသူမို႔ တခါတရံ သူတို႔အိမ္တြင္ သူတစ္ေယာက္ထည္း ရွိေလရာ သူက ဖဲဝါသနာရွင္မို႔ တျခားလူေတြကို ဖိတ္ၿပီး ဖဲခ်ေလ့ရွိသည္။ သူရိန္မွာ ဖဲကို ဒီေလာက္ ဝါသနာမပါေသာ္လည္း၊ ဘီယာ အရက္တို႔ အလၽွံပါယ္ရွိတာေၾကာင့္ ထြန္းထြန္းအိမ္သို႔ ေရာက္ျဖစ္ေနေလသည္။

ထြန္းထြန္းတို႔အိမ္မွာ သီးသန႔္ရပ္ကြက္ကေလးလို ျဖစ္ၿပီး လမ္းသြယ္ေလးမ်ားေၾကာင့္ ကားအဝင္အထြက္လည္း နည္းသည္။ အိမ္တိုင္းမွာ လည္း ၿခံစည္းရိုးေတြႏွင့္ သီးသန႔္ ရိပ္ျမဳံေလးေတြမို႔ ကားသံ လူသံမၾကား တိတ္ဆိတ္ၿပီး privacy ရွိလွေပသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ထိုသို႔ေသာ ေန႔မ်ားထဲမွ တစ္ေန႔ ၊ ထြန္းထြန္းအိမ္မွာ ဖဲဝိုင္းကလည္းေကာင္းေန လူလည္း ျပည့္ေနတာမို႔ သူလည္း ထိုင္ေနစရာမလိုသျဖင့္ တီဗီထိုင္ၾကည့္ရင္း ဘီယာေသာက္ေနေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္တစ္ကား ၿပီးသြားေတာ့ ၿငီးစီစီ ျဖစ္လာတာမို႔ အိမ္အေပၚထပ္ ဝရံတာမွ အျပင္ဘက္က သစ္ပင္ေတာရိပ္မ်ားကို ထြက္ၾကည့္ရင္း ေလညႇင္းထြက္ခံေလသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ထြန္းထြန္းတို႔အိမ္ႏွင့္ ကပ္ရက္ အိမ္ဝင္းထဲသို႔ ကားတစ္စီး ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဟင္ အဲဒါ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔အိမ္က ကားမွန္း သူသိလိုက္သည္။ ကားမွာ ကပ္ထားေသာ စတစ္ကာ တစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ အသိေတြဆီကို လာတာလား မသိဘူးဟု ေတြးမိရင္း ၊ ေနာက္ၾကမွ သူေရာက္လၽွင္ ေမးၾကည့္မည္ဟု ေတးထားလိုက္သည္။ ထိုေန႔ ဖဲဝိုင္းၿပီးသြားေတာ့ လူေတြ ျပန္သြားၾကၿပီး သူႏွင့္ ထြန္းထြန္းတို႔ ဘီယာေသာက္ တီဗီၾကည့္ေနရင္းက

“ေဟ့ ကိုထြန္းထြန္း ခင္ဗ်ားတို႔ ေဘးကအိမ္က လူေတြနဲ႔ သိလား”

ဟု ေမးလိုက္ေတာ့ ထြန္းထြန္းက

“ဘယ္ဘက္ကလည္း ေခါင္းရင္းဘက္ကလား ေျခရင္းဘက္ကလား”

“ေျခရင္းဘက္က”

“ဟိုးအရင္က လူေတြက ေျပာင္းသြားၾကၿပီ၊ အခု လူေတြက ေျပာင္းလာတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ တကယ္က ငါ့မိဘေတြက သိပ္မႀကိဳက္ၾကဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကလည္း သိပ္ပူညံပူညံ မဟုတ္ေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္တာ”

“ဟင္ ဘာလို႔ မႀကိဳက္ၾကတာလဲ”

“ခြိ.. အဲဒီအိမ္က စပါယ္ရွယ္ ဘိလိုမ်ိဳးကြ၊ သမီးရည္းစားေတြ ၊ စုံတြဲေတြ ေဟာ္တယ္မသြားခ်င္တဲ့ လူေတြက ဒီမွာလာႏွပ္ၾကတာ၊ အဟီး လူတိုင္းေတာ့ လက္မခံဘူး ၊ ခ်ိတ္ေပးတဲ့လူရွိမွ ရတာ၊ ေဈးလည္းႀကီးတယ္။ ကားပါကင္ကလည္း အေနာက္ဖက္မွာဆိုေတာ့ လူမျမင္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီး ေတာ္႐ုံလည္း ဒီရပ္ကြက္ထဲ ဘယ္သူလာလို႔လဲ ၊ ငါသာ ကံဆိုးတာ၊ ေဆာ္ပင့္လာၿပီး ဘိက ကိုယ့္အိမ္ေဘးဆို ဘယ္လို လုပ္လို႔ရမလဲ ဟားဟား”

“ေအာ္ အဲလိုလား”

“အင္း ေနပါဦး မင္းကေရာ ဘာလို႔ ေမးတာလဲ”

“အင္း ငါသိတဲ့ ကားတစ္စီး အဲဒီၿခံထဲ ဝင္သြားလို႔ပါ၊ ငါထင္တာ သူ႔အသိအိမ္မို႔လို႔လားလို႔ ”

“မဟုတ္ဘူး ဘိလာတာပဲ ျဖစ္မယ္၊ ဝင္သြားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ”

“အင္း မင္းတို႔ ပြဲမၿပီးခင္ဆိုေတာ့ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္”

“အင္း ဒါဆိုရင္ေတာ့ မေသခ်ာေတာ့ဘူး ၊ မ်ားေသာ အားျဖင့္က တစ္နာရီဆက္ရွင္၊ ႏွစ္နာရီ ဆက္ရွင္ စသျဖင့္ ယူၾကတာဆိုေတာ့ မင္းေတြ႕တဲ့ အခ်ိန္ကေန တစ္နာရီတိတိ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္နာရီတိတိေလာက္ဆို ျပန္ထြက္တာကို ေတြ႕ရမွာပဲ”

“ဟုတ္လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္နာရီ နီးပါးရွိေနၿပီ”

“ဒါဆိုရင္လည္း လာကြာ ငါတို႔ ဝရံတာမွာ ထြက္ေသာက္ၿပီး စပ္စုရေအာင္၊ အထဲမွာ ဘယ္သူပါသလဲေပါ့ ခိခိ”

“အင္း စမ္းၾကည့္တာေပါ့”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဝရံတာမွာ ထြက္ထိုင္ကာ ေသာက္ေနၾကေလသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔အိမ္မွ ကားကေလး ထြက္လာေလသည္။ ကားေပၚမွာ ဒရိုင္ဘာက ေရွ႕မွာထိုင္၍ ေဒၚသီတာဝင္းက ေနာက္မွထိုင္လၽွက္ ပါသြားေလသည္။

ထြန္းထြန္းက အဲဒီကားလားဟု ေမးေသာ္လည္း သူရိန္က မဟုတ္ဘူးဟုသာ ေျဖလိုက္သည္။ သူရိန႔္ ေခါင္းထဲမွာ ေတြးစရာေတြ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေဒၚသီတာဝင္းက တျခားဘဲတစ္ေပြႏွင့္ ခ်ိန္းထားၿပီး လာတာလား၊ အဲဒါက ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္ေခ်။ ဒါဆို အိမ္ကဒရိုင္ဘာကို ဘာလို႔ အသိေပးမလဲ။ ထိုဘဲကားႏွင့္ လာလိုက္႐ုံ‌ေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ေဒၚသီတာဝင္း တို႔ကား ထြက္သြားၿပီးခ်ိန္မွာ ဘယ္ကားမွ ထပ္မ ထြက္ေတာ့ေခ်။ သူရိန္ သံသယဝင္လာခဲ့သည္။ ေဒၚသီတာဝင္းမ်ား သူတို႔အိမ္က ဒရိုင္ဘာႏွင့္ ျဖစ္ေန သလား။ သူရိန႔္လီးႀကီး ခ်က္ျခင္း မာေတာင္လာခဲ့သည္။

ေဒၚသီတာဝင္းမွာ မ်က္ႏွာခ်ိဳၿပီး သေဘာေကာင္းေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္ ေနတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာမွာလည္း အရာရွိ တစ္ဦးမို႔ လက္ေအာက္ငယ္သား တပည့္တပန္းလည္းေပါသည္။ အိမ္မွ ဒရိုင္ဘာႏွင့္ ျဖစ္နိုင္သည္ဟု ေယာင္လို႔မွပင္ ေတြးမိစရာမရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒရိုင္ဘာကိုလင္းသူကိုလည္း သူရိန္သိသည္။ သူ႔ထက္ ေလးငါးႏွစ္သာႀကီးမည့္ အညာသား ျဖစ္သည္။ ထိုအိမ္မွာ ကားဒရိုင္ဘာ အျဖစ္ ေနလာသည္မွာ ၾကာလွေခ်ၿပီ။ ေဒၚသီတာဝင္းေယာက္်ား ဦးေအာင္မ်ိဳးဘက္မွ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး မကင္းသူမို႔လည္း အိမ္မွာ လူယုံအျဖစ္ ေအာက္ေျခသိမ္း အကုန္လုပ္ေနသူ တစ္ေယာက္လည္းျဖစ္သည္မို႔ စြပ္စြဲရခက္ႀကီးျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္ပင္ သူ၏ ‌ေဒၚေလးျဖစ္သူ အန္တီခ်ိဳႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ဘယ္သူမဆို ျဖစ္နိုင္သည္ဆိုတာကိုေတာ့ သူလက္ခံသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ပိုေသခ်ာေအာင္ အကဲခပ္မည္ဟု ေတးထားလိုက္သည္။

ေနာက္ပိုင္း ေဒၚသီတာဝင္းတို႔အိမ္သြားၿပီး ညီမေလးကို စာသင္ေပးလို႔ သူ႔အေဒၚ ရွိေနခ်ိန္မ်ားတြင္ သူရိန္ တစ္ေယာက္ အေျခအေနကို အကဲခပ္ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာမွမထူးျခား၊ ေဒၚသီတာဝင္းကို အကဲခပ္ရင္းကကို ပိုပိုၿပီး လိုးခ်င္စိတ္ေပါက္လာရသည္။ ထိုၾကားထဲ အိမ္မွာလည္း သူႏွင့္ သူ႔အေမ ေဒၚယဥ္လွိုင္ဝင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ ရွိၾကၿပီး သူက ထမင္းစားခ်ိန္ မမွန္၊ ပုံမွန္ မဟုတ္သျဖင့္ သူ႔အေမကစၿပီး ျမည္တြန္ေတာက္တီး လုပ္လာသည္ကို ခံေနရသည္။

တခါတုန္းက သူဂြင္းထုေနတာ သူ႔အေမနဲ႔ တန္းတိုး ၿပီးကတည္းက သားအမိႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပူၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္း ေကာင္းေကာင္း မဆိုင္မိသည္မွာ ၾကာလွၿပီ။ ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔အေဖ နယ္ေျပာင္းသြားၿပီးကတည္းက အိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထည္းဆိုေတာ့ မေျပာမျဖစ္ ေျပာဆိုၾကရင္းမွ တျဖည္းျဖည္း အသားက်လာၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူရိန္မွာ အလုပ္အေျပာင္းအလဲအျဖစ္ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြနဲ႔ တြဲလာတာလည္းျဖစ္ေတာ့ ခါတိုင္းလို အိမ္မွာပုံမွန္ ထမင္းမစားျဖစ္ ျဖစ္ေနရသည္။ သူ႔အေမက ညေနပိုင္းဆို မိသားစုဆုံ ထမင္းစားဖို႔ အျမဲတမ္း သတိေပးသည္။ ေန႔လည္စာကေတာ့ ႐ုံးပိတ္ရက္ေတြမွသာ အတူစားၾကရသည္မို႔ ညေနစာ အတူမစားျဖစ္လၽွင္ မိသားစုျခင္း ဆုံစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဟု ေျပာသည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာလည္း ယခု ေယာက္်ားက ျပန္ေရာက္ေနသျဖင့္ ယခင္ကလို လိုးခ်င္သလို လိုးလို႔မရနိုင္ေတာ့၊ တခါတေလ တစ္လေလာက္ေနမွ တစ္ခါေလာက္သာ အျပင္တစ္ေနရာတြင္ ခ်ိန္းၿပီးလိုးခြင့္ရေလရာ၊ သူရိန္တစ္ေယာက္ ဆာေလာင္ေနေလသည္။ သူရိန္လည္း သူ႔အေမ ျမည္တြန္ေတာက္တီးမွုေၾကာင့္ အိမ္မွာ အတတ္နိုင္ဆုံး ညေနစာစားခ်ိန္ ျပန္လာနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေလသည္။

ယခု ေဒၚသီတာဝင္းကို သူ စိတ္လာေနသျဖင့္ တစ္ခ်ိန္လုံး သူ႔စိတ္ထဲ ေဒၚသီတာဝင္းကို မွန္းကာ ထုမိေနေလရာ၊ သူ႔အေမက ေဒၚသီတာဝင္းႏွင့္ ေတာ္ေတာ္တူသည္ကို ယခုမွ သူသတိထားမိေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေဘာ္ဒီက အတူတူေလာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အေမက နို႔ေတြ ပိုၿပီးလုံးႂကြကာ ႀကီးသည္ကို သတိထားမိသည္။ ေဒၚသီတာဝင္းကေတာ့ သူ႔အေမထက္ ဖင္ႀကီးသည္ကို သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းၾကေတာ့ သူ႔အေမႏွင့္ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔ကို မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ၿပီး ခြဲခိုင္းလၽွင္ သူခြဲနိုင္သည္က အသားအရည္ပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။

သူ႔အေမက အသားျဖဴ၍ ေဒၚသီတာဝင္းက အသားအနည္းငယ္ ညိဳသည္။ အညိဳႀကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔အေမေလာက္ေတာ့ ျဖဴဝင္းမေနေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း တခါတရံ သူ ေဒၚသီတာဝင္း ကို မွန္းကာထုေနရင္းက ၿပီးခါနီးအခ်ိန္ေလာက္တြင္ သူ႔အေမပုံက ေပၚလာတတ္ေလရာ စိတ္ကို မနည္း ေျပာင္းၿပီး တျခားမိန္းမေတြကို လိုက္မွန္းပစ္လိုက္ရေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၾကာလာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ဆင္ေခ်ေပးမိသည္။ မွန္းထုတာပဲ တကယ္လုပ္တာမွ မဟုတ္တာ ေနပါေစေတာ့ စိတ္ထဲ ဖီးလာလို႔ ေပၚလာတဲ့သူ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ထုမယ္ကြာဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။

ေဒၚသီတာဝင္းတို႔ကားကို ထြန္းထြန္းတို႔ ေဘးအိမ္မွာ ေတြ႕ရသည္မွာ စေနေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းမို႔ သူ႔ဝမ္းကြဲညီမေလးကို ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမအ‌ေမ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ပိုကာသြားဆြဲသည္ဟု ဆိုသည္။ စေနေန႔ ထိုအခ်ိန္ဆို အပတ္စဥ္ သြားေနၾကဟုဆိုသည္။ ထိုေၾကာင့္လည္း ေနာက္စေနေန႔တြင္ ထြန္းထြန္းအိမ္သို႔သြားကာ ဝရံတာမွ အကဲခပ္ၾကည့္ရာ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔ကားကို ေတြ႕ရျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါလည္း ႏွစ္နာရီခန႔္ၾကာၿပီးမွ ထြက္သြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သူရိန္ အႀကံထုတ္ရၿပီ။ သူ႔မွာ နိုင္ကြက္ရၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေဒၚအရင္းႀကီးဆိုေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ၊ ေဒၚသီတာဝင္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း အေႏွာက္အယွက္ကင္းကင္း စကားေျပာလို႔ ရနိုင္မည့္ေနရာႏွင့္ အခ်ိန္၊ ၿပီးရင္ ဘယ္လိုစည္း႐ုံးရမလဲ၊ ဦးေႏွာက္စားေနတုန္း၊ မထင္မွတ္ပဲ အခြင့္အေရးေပၚလာခဲ့ရသည္။

တစ္ေန႔ သူရိန႔္အေမ ကားအက္စီးဒန႔္ျဖစ္ကာ ေျခက်င္းဝတ္အရိုး နည္းနည္းအက္သြားသျဖင့္ ေက်ာက္ပတ္တီး စီးလိုက္ရသည္။ အိမ္မွာလည္း သူရိန္က မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္မို႔ အိမ္မွာ အဝတ္ေလၽွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ေခၚထားရသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက မနက္လာ ညေနျပန္ လာလုပ္ေပးသည္။ သူ႔အေမက အိမ္ေရွ႕ ပက္လက္ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရင္ထိုင္၊ မထိုင္ရင္ အိပ္ယာထဲ လွဲေနရသည္။ ေဒၚသီတာဝင္းက သူမအစ္မ သတင္းၾကားေတာ့ အိမ္လာေမးသည္။ အေျခအေန သိသြားေတာ့ သူမ႐ုံးပိတ္ရက္တိုင္း လာေနေပးသည္။ မနက္ဆို သူမဒရိုင္ဘာက ကားႏွင့္ လာခ်ေပးခဲ့ၿပီး ေန႔လည္ ညေန စသျဖင့္ လာေခၚမွ ျပန္သည္။

အိမ္မွာ ခိုင္းဖို႔ေခၚထားသည့္ အမ်ိဳးသမီးက ၾကားရက္ေတြမွာသာ လာသည္မို႔ ထိုေန႔မ်ိဳးတြင္ သူကိုယ္တိုင္ သူမအစ္မအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးသည္။ သူတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ စကားစျမည္ ေျပာသည္။ သူရိန႔္အေမ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူမက အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ တီဗီထိုင္ၾကည့္တတ္သည္။

သူရိန္လည္း သူ႔အေမကို တစ္ေယာက္ထည္း မျဖစ္ ေအာင္ဆိုၿပီး သူကလည္း အိမ္မွာပဲ ေနေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အေမ တေရးတေမာအိပ္ခ်ိန္တြင္ သူႏွင့္ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ခါစ တစ္ပတ္ေလာက္ကေတာ့ သူ႔အေမစိတ္ေၾကာင့္ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္၊ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့ အသားက်သြားေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္းကို လိုးခ်င္စိတ္က ျပန္ထလာသည္။

ေန႔လည္ခင္းတစ္ခု ထုံးစံအတိုင္း သူ႔အေမ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္းကို သူရိန္က ေျပာစရာရွိလို႔ဟုဆိုကာ သူ႔အခန္းထဲသို႔ ေခၚလာခဲ့သည္။ ေဒၚသီတာဝင္းက အျဖဴေရာင္ ေျပာင္ ရင္ဖုံးလက္ရွည္ ႏွင့္ ေအာက္ကလည္း အျဖဴေရာင္ေပၚမွ ပန္းအပြင့္ေတြ စီထားသည့္ ထမိန္ကို တင္းတင္းေလး ဝတ္ထားသျဖင့္ ဖင္လုံးႀကီးက ကားစြင့္တက္ေနသည္။

“တီဝင္းနဲ႔ လင္းသူနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာကို သားသိတယ္”

“ဟင္”

အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ သူရိန္လည္း ေျပာခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ေဒၚသီတာဝင္း မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ အသံကို ထိန္းရင္းက

“သား ဘာကိုေျပာေနတာလဲ တီဝင္း မသိဘူး”

“တီဝင္းနဲ႔ ကိုလင္းသူတို႔ စေနေန႔တိုင္း သြားလိုးေနၾကတဲ့ ဘိကို သားသိတယ္လို႔ ေျပာတာ တီဝင္း”

ဆက္ၿပီးလိမ္လို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိသြားေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္းမ်က္ႏွာ ညိဳးက်သြားသည္။ တူျဖစ္သူကိုလည္း မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲသျဖင့္ မ်က္ႏွာကို တဖက္လွည့္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရဲေဆးတင္ၿပီး သူရိန႔္ဘက္ကို လွည့္လိုက္ကာ သူရိန႔္လက္ကို ဆြဲၿပီး

“သား တီဝင္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။ တီဝင္းမွာလည္း အေၾကာင္းရွိလို႔ပါ၊ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တီဝင္း မွားပါတယ္။ သား ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါနဲ႔လို႔ တီဝင္းေတာင္းပန္ပါရေစ၊ သားစိတ္အလိုက် ျဖစ္ေစရပါမယ္”

“သား စိတ္မေကာင္းဘူး တီဝင္းရယ္”

“တီဝင္းလည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူး သားရယ္၊ ဒါေပမဲ့ သား ေလၽွာက္ေျပာလိုက္ရင္ တီဝင္းတို႔ေတြ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွန္ေထာင္းသလိုပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့ သားရယ္၊ တီဝင္း မွားပါတယ္၊ အစ္ အီး ဟီးးးး ရႊတ္စ္”

ေဒၚသီတာဝင္းက သူရိန႔္ကိုဖက္ၿပီး ငိုေလသည္။ သူရိန္မွာ ေဒၚသီတာဝင္းကို အလိုက္သင့္ ေထြးဖက္ထားလိုက္ေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္း နို႔ႀကီးေတြက သူ႔ရင္ဘတ္မွာ အိကနဲ ေနသည္။ သူက ေဒၚသီတာဝင္း ေက်ာကေလးကို သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ ပြတ္သတ္ေနလိုက္ရင္းက

“သား စိတ္မေကာင္းဘူး ဆိုတာက တီဝင္းကို ႏွေျမာလို႔ပါ တီဝင္းရယ္၊ လင္းသူမွလား တီဝင္းကလည္း”

သူရိန္က ေျပာရင္းဆိုရင္ သူ႔လက္ဖဝါးေတြကို ေဒၚသီတာဝင္း ေက်ာမွတဆင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလၽွာဆင္းကာ ေဒၚသီတာဝင္း တင္ပါးကားစြံစြံႀကီးေပၚ တင္လိုက္သည္။ ပထမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္ေပးေနရင္းကမွ အသာအယာ ဆုပ္ႏွယ္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ေဒၚသီတာဝင္းက သတိထားမိသြားကာ သူရိန႔္ ရင္ခြင္မွ ခြာထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူရိန္က မလြတ္ေပးေသးပဲ ဆက္ဖက္တြယ္ထားရင္းက၊

“တီဝင္း အဲဒီကိစၥကိုသာ အန္ကယ္မ်ိဳး သိသြားရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ ထင္သလဲ”

“အမေလး သူ႔ကိုေတာ့ တီဝင္းက ဂ႐ုမစိုက္ေပါင္၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ အဲလိုျဖစ္ၾကရတာ”

ေဒၚသီတာဝင္းရဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီးမ်ား၏ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ မာေတာင္လာေသာ သူရိန႔္လီးႀကီးမွာ ေဒၚသီတာဝင္း ဗိုက္သားမ်ားကို ထိုးေထာက္ေနေလၿပီ။ ေဒၚသီတာဝင္းကလည္း သူ႔တူ လက္ႏွင့္ လီးတို႔၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ သေဘာေတာ့ ေပါက္လိုက္ေလၿပီ။

“သူရိန္ သား ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ”

“တီဝင္းကို သား ႏွေျမာလို႔ပါ၊ လင္းသူလို ေကာင္မ်ိဳး နဲ႔ ျဖစ္မဲ့အစား သားကိုပဲ ေပးလိုးလိုက္ပါလား တီဝင္းရယ္”

“ဟြန႔္ ထင္သားပဲ၊ နင္တို႔ ေယာက္်ားေတြဟာေလ၊ ေစာက္ပတ္ဆိုရင္ ၿပီးေရာ၊ ဘယ္သူ႔ ေစာက္ပတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဟုတ္လား”

ေဒၚသီတာဝင္း၏ အေျပာအဆိုေၾကာင့္ သူရိန္ပင္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ ဟိုက္ ဘာေတြ ေပါက္ကြဲကုန္ပလဲဟဟု ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အရွိန္မပ်က္

” ဟုတ္ပါဘူး တီဝင္းရယ္၊ တီဝင္းကို သား နဂို ကတည္းက ခ်စ္ခ်င္ေနတာပါ၊ လင္းသူနဲ႔ ကိစၥက တိုက္ဆိုင္ၿပီး သား သိသြားရတာပါ။ သား တီဝင္းကို ဘလက္ေမးလ္လည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး”

ေဒၚသီတာဝင္းမွာလည္း ေလသံ အနည္းငယ္ ေပ်ာ့ က်သြားၿပီး။

“ကဲပါ သား ဘာလိုခ်င္သလဲဆိုတာ တီဝင္း သိပါတယ္။ တီဝင္းလည္း အခုပဲ စဥ္းစားၿပီးၿပီ။ တီဝင္း မွာလည္း ရင္ဖြင့္ရမဲ့သူ မရွိဘူး။ အာ့ေၾကာင့္ အဲ့လို ကိစၥေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။ အခု တီဝင္း ရင္ဖြင့္ရမဲ့သူ ေတြ႕ၿပီ၊ သားကို တီဝင္း အကုန္ေျပာျပမယ္။ သား အဲဒီကိစၥေတြကို ပါးစပ္လုံေနာ္လို႔ပဲ တီဝင္း ေျပာခ်င္တယ္”

“အင္းပါ တီဝင္းကလည္း၊ သားက ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ”

“ကေလးမဟုတ္မွန္း သိပါတယ္၊ ဒီေကာင္ႀကီးက နည္းတဲ့ေကာင္ႀကီးမွ မဟုတ္တာ ဟြန႔္”

သူရိန္မွာ ေဒၚသီတာဝင္းကိုသာ လိုးခ်င္လြန္းသျဖင့္ ႀကံစည္မိျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ေဒၚသီတာဝင္း အကုန္ဖြင့္ ေျပာျပမယ္ ဆိုတာကိုပင္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့။ ေဒၚသီတာဝင္း ႏွုတ္ခမ္းအစုံကို ကစ္ဆင္စေပးေတာ့သည္။ ေဒၚသီတာဝင္းကလည္း သူ႔ကို ျပန္ဖက္တြယ္ကာ အနမ္းတုန႔္ျပန္ေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ခဏတာအတြင္း တူဝရီးႏွစ္ေယာက္စလုံး မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီးဘဝသို႔ ေရာက္သြားၾကေလသည္။

ေဒၚသီတာဝင္းကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲေစကာ သူမ ေပါင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးၾကား သူရိန္ ဝင္လိုက္သည္။ ေဒၚသီတာဝင္း ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အေမႊးအျမႇင္တို႔က မထူမပါး ဖုံးထားေသာ္လည္း ေဖာင္းေဖာင္းျဖစ္ေလသည္။ သူရိန္က ေစာက္ေမႊးတို႔ကို သူ႔လက္ထိပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ဖယ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႏွုတ္ခမ္းသား တြန႔္တြန႔္ေလးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ထပ္ျဖဲလိုက္ရာ နီရဲရဲ အတြင္းသားေလးမ်ားကို ျမင္ရေလသည္။ သူရိန္က သူ႔လၽွာႀကီးျဖင့္ ထိုးလ်က္လိုက္ေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္းမွာ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။

သူမလက္မ်ားျဖင့္ သူရိန႔္ေခါင္းကို ပြတ္ေပးေနရင္းက တရွီးရွီးႏွင့္ ၿငီးသံေလး ေပးေနေလသည္။ သူရိန္က သူမေစာက္ေစ့ကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးျဖင့္ ဖိပြတ္ေပးရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲ လၽွာကို ထိုးထိုးထည့္ေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္း ဖင္ႀကီးက ေမြ႕ယာမွ ႂကြတက္လာေလသည္။ သူရိန္မွာ သူ႔လီးလည္း ေတာင္ေနၿပီမို႔ သူ႔ကိုယ္ကို တပတ္လွည့္လိုက္ကာ ဆစ္စတီနိုင္းပုံစံ လုပ္လိုက္သည္။ ေဒၚသီတာဝင္းကလည္း အေတြ႕အၾကဳံရွိသူ ပီပီ၊ သူမ မ်က္ႏွာေပၚဝဲကာ တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ေနသည့္ သူရိန႔္လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဖမ္းဆုပ္ကာ သူမပါးစပ္ျဖင့္ ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ တူအရီးခ်င္း လုပ္ေနၾကသည္ဆိုတာကိုလည္း အသိစိတ္မွာရွိေနေတာ့ ပိုၿပီးဖီးတက္ ေနၾကေလသည္။ ေဒါသီတာဝင္း ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္ေတြက စိမ့္ထြက္က်ေနၿပီး သူရိန႔္ လီးႀကီးကလည္း ေဒၚသီတာဝင္း ပါးစပ္ထဲတြင္ အရမ္းကို မာေတာင္ ေတာင့္တင္းေဖာင္းကားလာေလသည္။ သူရိန္က သူ႔ပါးစပ္ကို ေဒၚသီတာဝင္း ေစာက္ဖုတ္မွ ခြာလိုက္ၿပီး။

“တီဝင္း ကၽြန္ေတာ္ တီဝင္း ပါးစပ္ထဲမွာ မၿပီးခ်င္ေသးဘူး၊ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကိုပဲ လိုးခ်င္တယ္”

ဟု ေျပာကာ ထလိုက္ေတာ့ ေဒၚသီတာဝင္းလည္း သူရိန႔္လီးႀကီးကို သူမပါးစပ္ထဲ ငုံထားရာမွ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သူရိန္က ေဒၚသီတာဝင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားဝင္ကာ သူ႔လီးကို ေဒၚသီတာဝင္း ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့လၽွက္ ဖိသြင္းကာ သူမအေပၚ အုပ္မိုးၿပီး မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။

“အင္း ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘဝမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အန္တီ လွလွေလးကို လိုးရဖို႔ဆိုတာ အိပ္မက္ပဲလို႔ ထင္ထားတာ အခုေတာ့ အဟီး”

“အံမယ္ ပိုၿပီ ကိုပို၊ လူကို ဘာလို႔ အဲ့လိုၾကည့္ေနတာလဲ ရွက္စရာႀကီး”

သူရိန္က သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚသီတာဝင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိသြင္းကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ႏွင့္ အရွိန္ယူၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တင္ကာ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။

“ဖြတ္…ဖြတ္..ဖတ္..ဖတ္..စြိ..”

“အိ….အ…..အိ…..အီးးးးးး ရွီးးးးးး”

သူရိန္မွာ လိုးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္ကာ လိုးေနသျဖင့္ အခ်ိန္မၾကာလိုက္ပဲ ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေဒၚသီတာဝင္းလည္း မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းရင္းက သူရိန႔္လက္ေမာင္းေတြကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ၿငီးတြားလာသည္။

“အား သူရိန္ ျမန္ျမန္ေလး.. တီဝင္း ၿပီးေတာ့မယ္… အိုးးးး ရွီးးးးးးးး အီးးးးးးးး”

ေဒၚသီတာဝင္းလည္း အၿပီး သူရိန္ကလည္း သူလီးႀကီးထဲမွ လရည္ေတြကို ပန္းထုတ္ကာ ၿပီးလိုက္ေတာ့သည္။

“အား ေကာင္းလိုက္တာ တီဝင္းရယ္ အီစိမ့္သြားတာပဲ”

သူရိန္က သူ႔လီးႀကီးကို တီဝင္းေစာက္ဖုတ္ထဲမွ မထုတ္ေသးပဲ စိမ္ထားရင္း ႏွစ္ေယာက္ဖက္ကာ နားေနၾကေလသည္။ ခဏတာ နားလိုက္ရင္း အေမာေျပသြားမွ သူရိန္က ခုဏစကား ျပန္ေကာက္ေလသည္။

“တီဝင္း ခုဏတုန္းက လင္းသူနဲ႔ ကိစၥကို ဘယ္သူ႔ကို မွ မေျပာပါနဲ႔လို႔လည္း ေျပာတယ္၊ အန္ကယ္မ်ိဳး သိသြားမွာၾကေတာ့လည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူးတဲ့၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ အဲလို ျဖစ္ရတာဆိုတာေလး ျပန္ရွင္းျပစမ္းပါဦး”

“အင္း အဲဒီကိစၥကို ေျပာခ်င္ေနတာ အသည္းထဲမွာ ယားေနတာေပါ့ သားရဲ့၊ တီဝင္းမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရင္ဖြင့္လို႔ မရဘူးေလ၊ ဘယ္သူ႔ကို သြားေျပာေျပာ ကိုယ့္မိသားစုပဲ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္းနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ရမွာေလ။ အခုၾကေတာ့ သားကို မိသားစုခ်င္းဆိုေတာ့ ေျပာလို႔ရသြားၿပီ၊ တီဝင္း ရင္ဖြင့္ရမဲ့သူ ရၿပီလို႔ ေျပာတာ”

“အင္း သားဆီကေတာ့ ဘယ္ကိုမွ သတင္းမေပါက္ေစရပါဘူး စိတ္ခ်ပါ၊ တီဝင္းက သားရဲ့ အေဒၚအရင္းႀကီးဟာကို”

“အင္း ဒီလိုသားေရ၊ မင္း အန္ကယ္မ်ိဳးက ေခြးက်င့္ေခြးႀကံ လုပ္တာက စတာပါပဲ”

“ဟင္ ဘယ္လို ဘယ္လို”

ေဒၚသီတာဝင္း ေျပာျပသည့္ အေၾကာင္းအရာကို နားေထာင္ၿပီး သူရိန္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ မျဖစ္ပဲ ခံနိုင္ပါ့မလား၊ သူက သူ႔အေဒၚေတြကို လိုးေနရတာ သူ႔ကိုယ္သူ ဟတ္ကိုး အင္းဆက္ခ်စ္သူဟု ဂုဏ္ယူေနတာ။ အခုေတာ့ သူ မထင္မွတ္သည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို သူ႔အေဒၚကိုယ္တိုင္က ေျပာျပတာ ၾကားလိုက္ရေတာ့ တကိုယ္လုံး ၾကက္သည္းထကာ ေသြးေတြ ပူတက္လာသည္။

ေဒၚသီတာဝင္း အေျပာအရေတာ့ သူ႔ေယာက္်ား ဦးေအာင္မ်ိဳး၊ သူရိန႔္အေခၚ အန္ကယ္မ်ိဳးက ၊ သူႏွင့္ ေဒၚသီတာဝင္းတို႔၏ သမီးႀကီး စိုးသီရိဝင္းႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္တဲ့။ သားအဖအင္းစက္ ဟတ္ကိုးႀကီးပါလား။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေနအထိုင္ အရမ္း ပူးကပ္လြန္းတာကို မသကၤာသျဖင့္ လိုက္ေခ်ာင္းရာမွ အျပင္ေဟာ္တယ္ တစ္ခုကို သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မည္ဆိုၿပီး သူမတို႔ အခန္းထဲက အဝတ္ဘီရိုထဲ ပုန္းေနရင္း ေခ်ာင္းေတာ့ သမီးႀကီးကို သူမတို႔လင္မယား အိပ္ေသာ ကုတင္ႀကီးေပၚ တြင္ သူမေယာက္်ားက ပက္ပက္စက္စက္ လိုးေနတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။

သမီးျဖစ္သူကို ငွဲ႕ညႇာၿပီး ဘယ္လို ေျဖရွင္းရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနစဥ္၊ သူမႏွင့္ အနီးကပ္ေနသည့္ ဒရိုင္ဘာ လင္းသန႔္ရဲ့ မိန္းမကလည္း ကေလးေမြး၊ လင္းသန႔္က သူမကို နဂိုကတည္းက ခိုးခိုးၾကည့္ေနသည္ကို သတိထားမိေသာ ေဒၚသီတာဝင္းကလည္း ေယာက္်ားကို အရြဲ႕တိုက္ခ်င္သျဖင့္ ေျမာင္း ေပးလိုက္သည္။ လင္းသူကလည္း မိန္းမ ကေလးေမြးၿပီးခါစ ငတ္ေနတာႏွင့္ လိုးျဖစ္သြားၾကသည္။

သူမ ဘဝတေလၽွာက္လုံး သူမေယာက္်ား၏ လီးတစ္ေခ်ာင္းတည္းျဖင့္သာ ခံဖူးေသာ ေဒၚသီတာဝင္းတစ္ေယာက္ ရြဲ႕ရင္းကမွ လင္းသူရဲ့ အလိုးအေဆာင့္ေတြ အေပၚ စြဲလန္းသြားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူမ ေယာက္်ားႏွင့္ သမီးႀကီးတို႔ကို သူမ သိေနတာ မေျပာေတာ့ပဲ ၊ လင္းသူႏွင့္သာ ဆက္စခန္းသြားေနမိေတာ့သည္မွာ ယခုအခ်ိန္အထိပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ေဒၚသီတာဝင္း ဇာတ္လမ္းၿပီးေတာ့ သူရိန႔္လီးႀကီးမွာ သံေခ်ာင္းႀကီးအလား မာတင္းေနေလၿပီ၊ အေဖ ႏွင့္သမီး အင္းစက္မွာ သူ႔လိုလူေတာင္ ဟဲဗီးႀကီး ျဖစ္ေနရသည္ မဟုတ္ပါလား၊ ေဒၚသီတာဝင္းကလည္း သိလိုက္သည္။

“ဟြန႔္ နင့္ဟာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း သိလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းကို မာေတာင္လာပါလား ”

“အင္းေပါ့ တီဝင္းကလည္း၊ ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔ လီးေတာင္ ေပါက္ကြဲေတာ့မယ္ တီဝင္းရယ္၊ ေလးဘက္ေထာက္ေပးပါလား တီဝင္းကို ‌ေဒါ့ကီ ဆြဲခ်င္လို႔”

“ဟယ္ ဘာဆိုင္လို႔လဲ ”

“ဆိုင္ေတာ့ မဆိုင္ပါဘူး တီဝင္းရယ္၊ တီဝင္း ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကေန ေခြးလိုး လိုး ခ်င္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီ”

“ဟယ္ စကားေျပာေတြကလည္း မိုက္ရိုင္းလိုက္တာ၊ အင္းေလ မထူးပါဘူး၊ ငါတို႔ အမ်ိဳးေတြက ေခြးမ်ိဳး ေတြပဲဟာ၊ အေဖက သမီးကိုလိုး ၊ တူက အေဒၚကို လိုးနဲ႔၊ ဟင္း သားက အေမကို လိုးဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္”

“ဟာဗ်ာ တီဝင္းကလည္း”

ေဒၚသီတာဝင္း စကားက သူရိန႔္ကို မိုးႀကိဳးမွန္လိုက္သလိုပင္ တုန္တက္သြားကာ လီးႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ ခါတုန္တက္သြားရသည္။ သူရိန္၏ မာေတာင္ ေတာင့္တင္းေနေသာ လီးႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း ေဒၚသီတာဝင္းက တခစ္ခစ္ ရယ္လိုက္ကာ။

“အင္း ၾကည့္ပါလား ဒါေလးေျပာလိုက္တာနဲ႔ သူ႔လီးႀကီးက ဒုံးပ်ံႀကီးလို ျဖစ္ေနလိုက္တာ ခြိ၊ တကယ္ လိုးခ်င္ေနမွန္း အသိသာႀကီး ဟင္းဟင္း၊ ငါ့အစ္မ နင့္အေမက ငါ့ထက္ေတာင္ နို႔ႀကီးၿပီး ဖင္ကလည္း ေတာင့္ေသးတာ၊ လူတိုင္းက ေနာက္ျပန္ၾကည့္ရတယ္၊ နင္လိုးခ်င္တာလည္း ငါ အျပစ္မျပာပါဘူး ခိ”

“ဟာဗ်ာ တီဝင္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ငရဲႀကီးေအာင္ ေပါက္ကရေတြ မေျပာေနနဲ႔။ လုပ္ေပးဗ်ာ ေလးဘက္ေထာက္ေပးေတာ့”

ေဒၚသီတာဝင္းက ကိုယ္ကို တပတ္လွိမ့္လိုက္ၿပီး ေမွာက္ရာမွ ဖင္ကုန္းၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ထလိုက္သည္။ နဂိုကမွ ကားစြင့္ေနေသာ ဖင္လုံးႀကီးမ်ားက ကားစြင့္တက္လာခဲ့သည္။ ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးက ေစာက္ရည္ေတြႏွင့္ ခုနက လရည္ေတြတို႔ျဖင့္ အရည္လဲ့ေနသည္။ သူရိန္က သူ႔လီးႀကီးကို ကမူး႐ူးထိုးပင္ ထိုးသြင္းထည့္လိုက္ရာ ေဒၚသီတာဝင္းပင္ ေအာ္သြားရသည္။

“အား….အီးးးး ျဖည္းျဖည္းးးးးးကြာ ရွီးးးး”

သူရိန္ကေတာ့ မၾကားေတာ့ပါ။ ေဒၚသီတာဝင္း ဖင္လုံးႀကီးႏွစ္ခုကို ကိုင္လၽွက္ ေနာက္မွ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေနေတာ့သည္။ မ်က္ႏွာမျမင္ရလၽွင္ ဘယ္သူမွန္း ခြဲမရနိုင္သည့္ တီဝင္းႏွင့္ သူ႔အေမ ဘယ္သူ႔ကို မွန္းလိုးေနသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ သူရိန္မွတပါး မည္သူမၽွ သိနိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ေဒၚသီတာဝင္းႏွင့္ သူရိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ အတိုင္အေဖာက္ ညီသလို ကာမရမက္မ်ားကလည္း ျပင္းထန္လွသျဖင့္ အတြဲညီညီ လိုးျဖစ္ေနၾကသည္။ ေဒၚသီတာဝင္းကလည္း သူ႔အစ္မအေၾကာင္းျပကာ သူရိန္တို႔အိမ္သို႔ အျမဲလာသည္။ လာသည့္အခ်ိန္က လည္း သူရိန္ရွိေနမည့္ အခ်ိန္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။

ေဒၚသီတာဝင္းမွာ ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း သူမ ေယာက္်ားႏွင့္ သမီးတို႔ ျဖစ္ၾကသည္ကို သူမအေနႏွင့္ တကယ္တမ္းက ေဒါသျဖစ္တာထက္ တဏွာဆႏၵေတြ ထႂကြလာတာက ပိုေနသည္ကို သူမ ကိုယ္တိုင္ သူမ သိေလသည္။ သူမ ငယ္စဥ္က သူမအေဖေပၚ ဆႏၵေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ထိုသို႔ေသာ အျဖစ္အပ်က္ဆိုတာ ၾကားပင္မၾကားဖူးေသာ ကိစၥရပ္မို႔၊ သူမစိတ္ကူးႏွင့္ ကိုယ့္ဟာေလး ကိုယ္ပြတ္ကာ ဆႏၵေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့ရသည္။ အခုေတာ့ သူမ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာေတြကို သူမသမီးက အေကာင္အထည္ေဖာ္ တကယ္လုပ္ေနေတာ့ သူမ မနာလိုဝန္တို ျဖစ္ရ႐ုံမက ကာမ ရမက္ေတြကလည္း တိုးပြားထလာရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူမလင္ ေဖာက္ျပန္လို႔ သူမလည္း ေဖာက္ျပန္သည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ လင္းသူကို ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္ရင္း အလိုးခံခဲ့တာျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ တူျဖစ္သူႏွင့္ လိုးျဖစ္သြားသည္ဆိုေတာ့ သူမ၏ အင္းစက္ ဆႏၵကလည္း ျဖည့္ဆည္းၿပီးသား ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေဒၚယဥ္လွိုင္ဝင္းေျခေထာက္ ျပန္ေကာင္းသြားၿပီးတာေတာင္မွ စေနတနဂၤေႏြလို ေန႔မ်ိဳးေတြမွာ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ သူရိန္တို႔ အိမ္လာၿပီး၊ ေဒၚယဥ္လွိုင္ဝင္း လစ္တာႏွင့္ သူရိန္နဲ႔ လိုးေလ့ရွိေလသည္။

တစ္ေန႔ ေဒၚယဥ္လွိုင္ဝင္း သူမသူငယ္ခ်င္း အလွူ သို႔ သြားေလရာ သူရိန္က ဖုန္းဆက္ေျပာသျဖင့္ ေဒၚသီတာဝင္း ေစာေစာစီးစီး ေရာက္လာေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံတာႏွင့္ ထုံးစံအတိုင္း ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းၾကၿပီး ေဒၚသီတာဝင္းက ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ေနသည့္ သူရိန႔္ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ သူရိန႔္လီးကို စုပ္ေပးေလသည္။ သူရိန္ႏွင့္ သူမတို႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ကို သိေနၾကၿပီမို႔ ထိုေန႔က သူရိန္ ဝတ္ခိုင္းလိုက္သည့္ ဝတ္စုံကို ဝတ္လာခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ သူရိန္က ကိုယ္တုံးလုံး လုပ္ရတာထက္ အဝတ္အစားအျပည့္အစုံကို လွန္လုပ္ရတာကို ပိုႀကိဳက္မွန္းလည္း သိေနၿပီမို႔ အဝတ္အစား မခၽြတ္ပဲ ဒီအတိုင္းပင္ လီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ေမၽွာ္)