TAI YAN MEDIA

Unicode ဦးတိတ်ရှောင် ပြောတာမှန်တယ်။ သုံးရက်လောက်အကြာမှာ ဦးသောင်းငွေ လူခန့်ကိုခေါ်ပြီး စကားပြောတော့တယ်။ ” တကယ်တော့ ငါဒီမှာ လာရှောင်နေတာကို သမီးက ဘယ်မသိပဲနေမလဲ။ သိတာပေါ့။ စိတ်ဆိုးနေတုန်းမို့လို့သာ ငါ့ဆီရောက်မလာသေးတာ။ တကယ်လို့ သူရောက်လာခဲ့ရင်လည်း လောလောလတ်လတ် ငါသူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ မဝံ့မရဲသေးဘူး ” ” အင်းလေ. . . ဦးလေးက ပေါက်ကရတွေ လျှောက်လုပ်တာကို။ အခုဆိုရင် မခတ္တာလည်း သူ့အမျိုးသား အသိုင်းအဝိုင်းမှာ မျက်နှာပျက်စရာတွေ ဖြစ်ကုန်ပြီပေါ့ ” ” ဒါကတော့ စိတ်မပူရဘူး ကိုယ့်လူရဲ့ ။ အခု အဘိုးကြီး အဖွားကြီးက သမီးပြီးရင်ပြီးကော ဖြစ်နေကြတာ။ သက်ထားနဲ့ ငါ့ကိစ္စမှာလည်း မောင်ကျော်သူရ ကိုယ်တိုင်က အလိုတူအလိုပါပဲလေ ” ” ဦးလေးတို့…

Read More “သရဲမတဲ့ လူခန့်(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)” »

Unicode မြသီဟာ ဆိုက်ကားနင်းတဲ့ ကိုဘမြင့်နဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်လလောက်က လက်ထပ်လိုက်တယ်။ မိဘများဆုံးပါးသွားပြီးကတည်းက မြသီတို့မှာ မြသီနဲ့ မောင်လေးလူခန့် မောင်နှမနှစ်ယောက်တည်းရှိတော့တာ။ ဒါ့ကြာင့် ကိုဘမြင့်ဟာ အရင်က ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကပ်နေပေမယ့် မြသီနဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်ပိုင်း မြသီတို့အိမ်မှာပဲ စုပေါင်းပြီး လိုက်နေတော့တာပေါ့။ မြသီအလုပ်က ဘုရားဈေးမှာ ဆိုင်နေရာလေးတစ်ခုငှါးပြီး ပန်းရောင်းတာဖြစ်ပြီး မောင်လေးလူခန့်ကတော့ မနက်ဆို မြို့မဈေးကြီးထဲသွားပြီး ကြုံရာကျဘမ်း လုပ်တော့တာပဲ။ အရင် မောင်နှမနှစ်ယောက်လုပ်စာက တစ်နေ့ကို ငါးထောင်လောက်ရပြီး အခု ကိုဘမြင့်ပါ မိသားစုဝင်ဖြစ်လာတော့ သူ့ရှာရတဲ့ငွေပါ ပေါင်းလိုက်ရင် တစ်နေ့ကို ကိုးထောင် တစ်သောင်းလောက်ကတော့ မြသီတို့မိသားစုအနေနဲ့ ဝင်ငွေရှိတယ်လေ။ သုံးယောက်စလုံးရဲ့ ဝတ်တာ စားတာ သုံးစွဲတာကအစ နောက်ဆုံး မမာလို့ကုရရင်လည်း ဒီငွေထဲကပဲဆိုတော့ စုမိဆောင်းမိရယ်လို့တော့ ဘယ်မှာရှိပါ့မလဲ။ အခုခေတ်…

Read More “သရဲမတဲ့ လူခန့်” »

Unicode ခြံဝင်းကျယ်ကြီးအနောက်ဖက်က ဒရိုင်ဘာအတွက် သီးသန့်ပေးထားသည့် အခန်းကလေးထဲမှာ ကားဒရိုင်ဘာ မြတ်ထွန်းတစ်ယောက်တည်း သူ့ဖီလင်နှင့်သူ အရက်ထိုင်သောက်နေသည်။ ဒီနေ့ သူ အလုပ်အားသည်။ အိမ်ကြီးရှင်တွေ တစ်ယောက်မှမရှိကြဘဲ မေမြို့ဖက်ကို ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် အိမ်မှာမာလီဘိုးစိန်ရယ် အိမ်ဖော်မအုန်းတို့သားအမိရယ်သာ ရှိကြသဖြင့် ပင်ကိုယ်ကပင် အသောက်အစား မက်လွန်းသူပီပီ ဇာတိပြပြီး လမ်းထိပ်ကဆိုင်မှာ အရက်နှစ်လုံး သွားဝယ်လာခဲ့ကာ တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ချရင်း ဆက်ရက်မင်း စည်းစိမ်ခံစားနေခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ မြတ်ထွန်းအသက် ၄၀ ကျော်ပြီ။ ဒီအိမ်မှာပဲ အိမ်ကြီးရှင်၏ ကားဒရိုင်အဖြစ် ကျိုးနွံစွာ အမှုတော်ထမ်းလာခဲ့တာ ကြာပြီ ဖြစ်သည်။ အိမ်ရှင် ဦးကောင်းဇံ ရှိစဉ်ကတည်းက ဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူလည်း ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ခဲ့ရပေပြီ။ သူ့ဇနီးနှင့် သားသမီးများသာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ သားသမီးတွေကလည်း နိုင်ငံခြားသို့ ရောက်သူရောက်…

Read More “စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ ထောင်မတ်နေတဲ့ပစ္စည်းကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တဲ့ မအုန်း” »

Unicode ” ကို မြမောင် … လီးကြီးထောင်ပြီး အိပ်မနေနဲ့တော့ … ထထ … ကျုပ် ထမင်းအိုး တည်ခဲ့ပြီ … မိသဲ … ဈေးဝယ်သွားတော့မှာ လိုက်ပို့ဖို့ လုပ်တော့ ” ” အီးးးး …… အွန့် …… အေးပါ … မသန်းရယ် … ငါ့အလုပ် ငါသိပါတယ် ဟ ” ” ခ်ခ် ခ်ခ် … တော်ကလေ … လူမနိုးသေးဘူး … လီးအရင်နိုးတာ … ဟွန့် …။ ထ မျက်နှာသစ် … မိသဲတောင် ရေချိုးပြီးပြီ … ပြန်လာမှ လုပ်တော့ ” ”…

Read More “လေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်တဲ့ အပျိုစင်လေး မိသဲ” »

Unicode “အစ်ကို check in လုပ်မလို့လား။ ခဏလေးနော်။ အစ်မလေး နွဲ့စိုး လာလိမ့်မယ်။” အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မော်လမြိုင်မြို့ကို တစ်ခေါက်ရောက်ရပြန်ပြီ။ မွန်တို့ဌာနီ ရာမည။ မွန်မလေးတွေ တအားလှသည်။ အသားအရေ ဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ မျက်နှာလုံးလုံး၊ အပြုံးချိုချို။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အချိုးအဆစ်ကျလှသည်။ အထူးသဖြင့် ဒီဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေက အလန်းလေးတွေချည်း။ အဲဒီ နွဲ့စိုး ဆိုသည့် တစ်ယောက်က အလန်းဆုံး။ “အစ်ကို တစ်ယောက်တည်းလား။ အဖော်လိုရင်ပြောနော်။ ညီလေး စီစဉ်ပေးမယ်။ ဆက်ရှင်လား။ တစ်ညလုံးလား။ တစ်ယောက်လား။ နှစ်ယောက်လား။” “မင်းက တယ်အလိုက်သိပါလား။ ညီလေး နာမည် ဘယ်လို ခေါ်လဲ။” “ကျနော့်နာမည် မောင်ကြပ်ပါ။ သူများတွေကို လိုက်ပြီး ကြပ်တတ်လို့ ခင်တဲ့သူတွေက မောင်ကြပ်လို့ပဲ ခေါ်ပါတယ်။” “ဒါဆို…

Read More “ဟိုတယ်က အလန်းလေးများ” »

Unicode တိုးအောင် နှင့် ဖိုးကျော်တို့ ရွာအရှေ့ထိပ် ညောင်ပင်ကြီးအောက်တွင် နွားကျောင်းရင်း မကြာခင်က ဖြစ်ပွားသွားသော ကာမအဓိကရုဏ်း အကြောင်းကို မြိန်ရေယှက်ရေ ပြောနေကြသည်။ သူတို့အသက်တွေက အခုမှ ၁၅ နှစ်ကျော်လို့ ၁၆ နှစ်ထဲဝင်ကာစ ရှိကြသေးသည်။ လူပျိုကလေးတွေ ဖြစ်ကြသည်နှင့်အညီ ညညဆိုလျှင် ရွာထဲက လင်မယားတွေကို ချောင်းတတ်နေကြပြီ။ နောက် လူပျိုပေါက်တို့ထုံးစံအတိုင်း သူတို့ငယ်ပါကို သူတို့လက်နှင့် ထုတတ်နေပြီ။ “အေးကွာ… အဲဒီညက သာဂိပြောပြတဲ့ အဖြစ်အပျက်က တကယ့်ကို သဲထိတ်ရင်ဖိုပဲဟေ့…” တိုးအောင်က မဝင်းခင်တို့ မှောင်ရိပ်ခိုဇာတ်လမ်းကို အားရပါးရ ပြောနေ၏။ “နေစမ်းပါဦးကွ.. အဲဒီညက မဝင်းခင်ယောက်ျား ကိုဘတုတ်ကြီး မရှိလို့လား..” “ ဟား…ရှိတာပေါ့ကွာ…။ ကိုဘတုတ်နဲ့ ကိုသန်းဌေးတို့ အတူတူ အရက်သောက်နေကြတာတဲ့…မောင်ရေ့..။ ကိုဘတုတ်က မင်းသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ…..

Read More “ကလေးနှစ်ယောက်သာ ထွက်လာတာ ဒီလိုတစ်ခါမှ မကောင်းဖူးဘူး သိလား..” »

Unicode ***အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက ‌မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။*** “ပြောလေ ကိုကိုကလည်း ဈေးကိုင်လိုက်တာ ချစ်လေးက သိချင်လှပြီ” “ဟိုလေ ပေါက်ကရပါကွာ အိပ်မက်ထဲမှာ ဟို အန်တီမာလေးကို သွားမက်နေလို့” “ဘာ အန်တီမာလေး ဟုတ်လား၊ ခိခိ။ ချစ်လေး မှုတ်ပေးနေတာကို အန်တီမာလေး မှုတ်ပေးနေတယ်လို့ ကိုကို အိပ်မက်မက်နေတယ်ပေါ့လေ၊ အဟီး၊ ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ။” “ဟုတ်ပါဘူးကွာ ချစ်လေးကလည်း ၊ ဘာပေါ်ပြီလဲ၊ ကိုကို တစ်ခါမှ အဲ့လို မမက်ဖူးပါဘူး ဆိုတာကို” “ကိုကို့ တခါမှ စိတ်ထဲမှာ မပြစ်မှားဖူးဘူးလား ပြော၊ အန်တီမာလေးက ဒီလောက် ဟော့တာကို” “ဟာ မပြစ်မှားဖူးပါဘူး၊ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို၊ ချစ်လေးကလည်း အဲ့တာကြောင့် ထူးဆန်းတယ်၊ ပေါက်ကရတွေပါလို့ ပြောတာပေါ့”…

Read More “ရမက်နွံ(ကျနော်နဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း” »

Unicode ***အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက ‌မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။*** ကျော်စိုးသော် ပေးလိုက်တာက အဝတ်ပတ်တီးလိုမျိုး ခပ်ပျော့ပျော့ အလက်စတစ်အသားလေး နှစ်ခု။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘာအတွက်မှန်းမသိလို့ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့။ “အဲဒါဒူးစွပ်လေ၊ ဖူးခြေထောက်မှာ စွပ်လိုက်” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့ဒူးနှစ်ဘက်မှာ စွပ်လိုက်သည်။ မတင်းလွန်း မလျော့လွန်း ခြေအိပ်လေး ဝတ်ထားရသလိုပင် အနေတော်ဖြစ်နေသည်။ “လေးဘက်ထောက်လိုက်” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော်ပြောသလိုပင် ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။ “ ငါ ဒီနေ့ကစပြီး ဖူးမလို့ခေါ်မယ်၊ နင်ငါပြောတာ အကုန်နားထောင်ရမယ်၊ နားမထောင်ရင် အပြစ်ပေးမယ် နားလည်လား” ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဂိမ်းစပြီဆိုတာသိလို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်။ “ခေါင်းမငြိမ့်နဲ့ ငါပြောတာကို ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လို့ ပြော” “ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်” “အင်း အဲလိုမှပေါ့၊ ငါခွင့်မပြုပဲ နင် မတ်တတ်မရပ်ရဘူး၊…

Read More “ရမက်နွံ(ကျနော်နဲ့ ဒေါ်လေးဝတ််ရည်) ဒုတိယပိုင်း” »

Unicode ***အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ မကြိုက်မနှစ်သက်ပါက ‌မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။*** ကျော်စိုးသော် တစ်ယောက် နေပူပြင်းတဲ့ နေပူတော်မှာ ပျင်းရိနေသည်။ အခုတလော အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာ သူတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ အလုပ်က ပြန်ရောက်တာနဲ့ အင်တာနက်ပေါ်မှာပဲ တက်ဖြစ်နေသည်။ မြန်မာလူကြီးဆိုက်တွေ လျှောက်ဝင်ပြီး ပုံတွေကြည့် စာတွေဖတ်နှင့်၊ ဂွေးပဲ ဇွတ်လှိမ့်နေမိသည်။ အင်္ဂလိပ်လိုလည်း တတ်သမျှ မှတ်သမျှတွေ မမေ့သွားအောင်၊ အင်္ဂလိပ်လို ရေးထားသော အောစာပေတွေကိုလည်း တွေ့သမျှ လိုက်ဖတ်သည်။ မြန်မာအောစာပေက သိပ်အများကြီး မရှိလှ။ မြန်မာအောစာ ရေးသူတွေကို နာမည်တွေ ချရေးရင်တောင် စာမျက်နှာ တစ်မျက်နှာလောက်ပဲ ရှိမည်။ ဒါတောင် တစ်ယောက်ထဲက နာမည်အမျိုးမျိုး ခွဲရေးနေတာ ဘယ်နှစ်ယောက်ရှိမလဲ မသိ။ အဲ့တော့ မြန်မာအောတွေ ဖတ်လို့ ကုန်သလောက် ရှိသွားတော့ ဘိုအောတွေကို…

Read More “ရမက်နွံ(ကျနော်နဲ့ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်)” »