Category: Apanpyay

Unicode မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော် အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားခဲ့ရတယ်။ ရုံးက AE မွေးနေ့မို့ ရုံးသူရုံးသားတွေကို နေ့လည်စာလိုက်ကျွေးလို့ ကျွန်တော်က ဘီယာအမူးသောက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ ကျနော်တို့အိပ်ခန်း လင်မယားအိပ်တဲ့ကုတင်မှာ လီးက မပျော့မမာ အနေအထားနဲ့ ပေါင်တွေဖြဲပြီး ကုတင်ဇောင်းမှာ ထိုင်နေတာ အရပ်ထဲက ဆိုက်ကားသမားကြီး ဦးအေးမောင်ပေါ့။ လီးကြီးကို တယုတယကိုင်ပြီး ပန်းသွေးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ မက်မက်မောမော ကြည့်နေသူက ကျနော့်မိန်းမ ခင်မိုးဝေလေ။ ခင်မိုးဝေ အသက်က ကျနော့်ထက် ၄ နှစ်ငယ်တာ၊ ကျနော်က ၃ဝ ဗျ၊ သူက ၂၆ နှစ်။ ကျနော်တို့လက်ထပ်တာ ၁ နှစ်ကျော်ပါပြီ။ ဦးအေးမောင်က အသားမဲမဲ ဗိုက်ပူကြီးပါ။ နှုတ်ခမ်းထူထူနဲ့ ၂၄ နာရီ ကွမ်းစားနေတဲ့သူ။ အသက်က ၅၅…

Read More “ဆိုက်ကားသမာ ဦးအေးမောင်ဖြုတ်လိုက်တဲ့ ရမက်ကြီးတဲ့ ကျနော့်မိန်းမ” »

Unicode “မမကို အရမ်းချစ်တာဘဲ မမရယ် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် မမလည်း မောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား ” ” တကယ်နော် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် တကယ်မို့လို့ မောင်လေးကို မမရဲ့ တကိုယ်လုံး လိုရာသုံးဖို့ ပုံအပ်ထားတာပေါ့ကွယ်.. ” ” ဒါပေမယ့်.. မမရယ်..။ မောင်လေးလေ.. အခုလို တစ်ပတ်တစ်ခါ လိုးရတာကို အားမရဘူး သိလား..။ မမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမြဲတမ်း လိုးချင်နေတာ သိလား ” ” ဖြစ်လာမှာပေါ့ မောင်လေးရယ်.. အခုလည်း တစ်ပတ်တစ်ခါ မကတော့ဘူး.. မောင်လေးလိုးချင်တဲ့ အချိန်တိုင်း မမအမြဲတမ်း အလိုးခံနေတာဘဲ မဟုတ်ဘူးလား ” ” မမရဲ့ ဟောဒီ…

Read More “ရှေ့ရောနောက်ပါ အလုပ်ခံလိုက်ရတဲ့ ဆရာမအပျိုကြီး” »

Unicode တကယ်တော့ နှင်းဝေမဝေတဲ့ နွေမကျ ဆောင်းမကျ ၊ ညမကျ နေ့မကျလေး တစ်နေ့မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မည်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့လရောင်လေး ကျနေတဲ့ အချိန်မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ မျက်လုံးလေးပွင့်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ယာရဲ့ ညာဘက်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ လွန့်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်က လက်ထပ်ခဲ့တဲ့ မျိုးမင်းကတော့ တစ်ဖက်လှည့်ကာ အိပ်စက်နေတုန်းပဲရှိပါသေးတယ်။ ဒီအချိန်မှာ “ဟင်” ကိုမျိုးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်လုံးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာလေ။ ဒါဆို ငါ့ခါးကို ဖက်ထားတာက နှင်း အလန့်တကြားနဲ့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမတစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့…

Read More “အထဲမှာ အရမ်းကြပ်နေတယ်(ကပ်ကိုးဇာတ်လမ်း)” »

Unicode ငယ်ငယ်ကကြည့်ခဲ့ဘူးတဲ့ ကောင်းဘွိုင်ရုပ်ရှင် ဇာတ်ကားထဲက သေနတ်ချင်းယှဉ်ပစ်ခါနီး ဇာတ်ဝင်ခန်းလိုပဲ.. လူသူလေးပါး ရှင်းလင်းလွန်းတဲ့ မြစ်ကမ်းပါးအစွန်က ခုံအပြာလေးပတ်ချာလည်မှာ ထိုင်နေကြတဲ့ လူ ၃ ယောက်ဟာ တိတ်ဆိတ်လို့နေတယ်။ မိုးနံ့သင်းသင်းလေးပါတဲ့ လေပြေလေးကအဝှေ့၊ ကျနော့်ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ကျနော်ချစ်တဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ဆံနွယ်တွေက တဖျတ်ဖျတ် လေထဲမှာ လွှင့်လို့ပေါ့။ တော်ရုံ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ တွေ့တာတောင် တည်ငြိမ်တတ်တဲ့ ကျနော် အခုတစ်ကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းထလာတဲ့အထိ တုန်လှုပ်နေမိပြီ။ ပြုံးချိုနေတဲ့ မျက်နှာတွေနဲ့ ကျနော့်ရှေ့မှာ ထိုင်နေတဲ့ ဆရာဝန်မလေးနဲ့ နာ့စ်မလေး..။ “အအေးသောက်မလား ညီမလေးနီနီချို…” လို့ ပုံ့ပုံ့က ခပ်ပြုံးပြုံးလုပ်ရင်း စကားစပြောတယ်။ “ရတယ် မမ..။ ဒီမှာ အစ်ကို့ဆီက နည်းနည်းမျှသောက်လိုက်မယ်…” လို့ ပြန်ဖြေရင်း ရုတ်တရက် ကျနော်သောက်လက်စ ဖျော်ရည်ခွက်ကို…

Read More “ကျွန်တော့်ချစ်သူ နပ်စ်မလေး(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)” »

Unicode ဖြူလွလွဖျော့တော့တော့ လရောင်ဟာ အခန်းထဲကို ဖြာကျနေတယ်။ ပြူတင်းပေါက်နားကပ်လျှက်က ကုတင်လေးပေါ်မှာ ခပ်ကွေးကွေးလေး လှဲအိပ်နေတဲ့ ဆရာဝန်မလေးကို ကျနော်ဖက်ရင်း ဘေးတစောင်းခွထားတယ်။ လရောင်အောက်က ကမ္ဘာဦး သမီးရည်းစားတွေပေါ့ဗျာ။ နွေနှောင်းညတစ်ခုမှာ ပူလောင်အိုက်စပ်မှုအစား နေလို့ကောင်းရုံ ရာသီဥတုလေးနဲ့အတူ လေပြေလေးတွေက ပြူတင်းပေါက်ကနေ အခန်းထဲတိုးဝင်လာတယ်။ ကျနော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာတွေက တုန်ခါပြီး ရင်ခုန်သံတွေမြန်နေဆဲပဲ။ သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးရနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ငြိမ်ငြိမ်လေး ကျနော့်ရင်ခွင်ကျယ်ထဲမှာပေါ့။ ညဦးပိုင်းက လူကြီးတွေ အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ ကျနော် အသာလစ်ထွက်ခဲ့ပြီး ပုံ့ပုံ့အခန်းထဲကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ လရောင်မှိန်မှိန်လေးလင်းနေတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာ ညအိပ်ရင်ဝတ်လေ့ရှိတဲ့ ခပ်ပါးပါးစွပ်ကျယ်နဲ့ ထမီအနွမ်းလေးဝတ်ထားတဲ့ ကောင်မလေးက ကျနော့်ကိုမြင်တာနဲ့ အတင်းဖက်ပြီး နမ်းတော့တာပဲ။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်နေတဲ့ အိမ်ဖော်မလေးကိုတောင် ဂရုမစိုက်တော့ပဲ.. အသားကုန်ဆွဲရမ်းပြီး ချစ်ခဲ့မိကြတာပေါ့လေ။ ကျနော်နဲ့တွေ့ရဖို့စောင့်ရင်း စိတ်ကအလိုလို ကြွနေဟန်တူတဲ့…

Read More “ကျွန်တော့်ချစ်သူ နပ်စ်မလေး(စတုတ္ထပိုင်း)” »

Unicode ဆေးရုံထဲရောက်သွားတော့ ညနေစောင်းနေပြီဗျ။ ဆင်ဝင်အောက်က အုတ်ခုံနားမှာ စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်ပြီး ထောင်ထားလိုက်တယ်။ ထိုင်ရမလို ထရမလို ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတယ်ဗျာ။ ကျနော့်ညာဖက်လက်ချောင်းတွေ စိတ်လှုပ်ရှားလို့ တုန်နေတာ တော်တော်လေး သိသာနေတယ်။ သက်ပြင်းကြိတ်ချလိုက်ရင်း ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ AR>> တံဆိပ် တရုတ်စပို့ရှပ် အပြာရောင်နုနုလေးနဲ့ ဂျင်းပန်အနက်ရောင်ကို ဆွဲဆန့်လိုက် ဆွဲမလိုက် လုပ်နေမိတယ်။ ဆေးရုံထဲဝင်ပြီး သွားခေါ်ရမှာလား၊ ဒီနေရာမှာပဲ စောင့်နေရမလား၊ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး။ ကြံရာမရဖြစ်ပြီး အုတ်ခံလေးပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရင်း ခေါင်းကုတ်ဖင်ကုတ် ဖြစ်နေတုန်း… သံမံတလင်းနဲ့ ဖိနပ် ရှပ်တိုက်လို့ ထွက်လာတဲ့အသံ ကြားရတယ်။ လူတစ်ယောက် အပြင်ကို ထွက်လာတာ။ ကျနော် ရုတ်တရက် လှမ်းမကြည့်ရဲလို့ ခေါင်းငုံ့နေမိတယ်။ ခြေသံရပ်သွားတော့မှ မရဲတရဲ မော့ကြည့်လိုက်တော့.. ဒေါက်တာမလေးရီရီ ဒါမှမဟုတ်…

Read More “ချစ်ရတဲ့ နပ်စ်မလေး (အပိုင်းဆက်)” »

Unicode ကျနော့်ရင်တွေ ဗလောင်ဆူနေပြီဗျ။ တစ်ကိုယ်လုံးက သွေးတွေလည်း ပွက်ပွက်ဆူလာတယ်။ ကျနော်ပွေ့ထားတဲ့ ကျနော့်ချစ်သူဆရာမလေးဟာ ဘာမှအတွေ့အကြုံမရှိရှာသေးတဲ့ အရိုင်းမလေးဆိုတာ အခု လက်တွေ့ကြုံနေရတာတွေ ကြည့်တာနဲ့ သိသာနေတယ်။ “အနီလေး.. အခုအိမ်မှာ ဘယ်သူရှိသေးလဲ..” လို့ ကျနော် သူ့ကျောလေးကိုပွတ်ရင်း မေးလိုက်တော့.. “ဟင့်အင်း.. အစ်ကို” လို့ မော့မကြည့်ပဲ တုန်ယင်နေတဲ့ အသံကလေးနဲ့ ပြန်ဖြေရှာတယ်။  “ဧည့်ခန်းထဲမှာ အပြင်ကမြင်နေရတယ်..။ အနီ့အိပ်ခန်းထဲ သွားရအောင်နော်” လို့ ပြောတော့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်နေရှာတယ်။ ပေါင် ၁၀၀ စွန်းစွန်းလေးပဲ လေးမယ်ထင်ရတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ကျနော် ဆွဲပွေ့ချီလိုက်တော့.. စွေ့ကနဲပါလာတယ်။ ဧည့်ခန်းနဲ့ကပ်လျှက် အိပ်ခန်းတံခါးဝကိုရောက်တော့ ကျနော်ပွေ့ချီထားတဲ့ အနီက လက်အမူအရာနဲ့ ဝင်ဖို့ပြတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ပွေ့ချီထားလျှက်နဲ့ ရောက်သွားပြီး အနီလေးကို…

Read More “ချစ်ရတဲ့ နပ်စ်မလေး (မချောနှစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်၏ အဆက်)” »

Unicode ဒီနှစ်နွေရာသီက အပူရှိန်တော်တော်လေး ပြင်းလွန်းတယ်။ အပူလှိုင်းဖြတ်တယ် ဘာညာတော့ လူတွေပြောနေသံကြားတယ်။ ပုံမှန်နွေဖက်ဆို ခပ်စိမ့်စိမ့်လေး ဖြစ်နေတတ်တဲ့ ကျနော်တို့မြို့လေးမှာတောင် တော်တော်သိသာလာတယ်ဗျ။ သင်္ကြန်လွန်သွားတာနဲ့ ကော့နေအောင်ကို ပူလာတာ။ အဲ့ဒီအပူလှိုင်းဖြတ်တဲ့ ကိစ္စကြောင့် ကျနော် ခင်ဗျားတို့ကို အခုပြောပြမယ့် ဇာတ်လမ်းက ဖြစ်လာတာလေ။ အပူဒဏ် ဘယ်လောက်ပြင်းသလဲဆိုရင် ခါတိုင်း ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားနေတတ်တဲ့ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ထဲက အဟန်ရှုပ်ဆိုတဲ့ တရုတ်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က ကိုရွှေဘတစ်ယောက်တောင် မနက်စောစော နံပြားရိုက်ပြီးတာနဲ့ ရပ်ကွက်စာကြည့်တိုက်က ရှုမဝမဂ္ဂဇင်းအဟောင်းလေး ၃-၄ အုပ်လောက်ဆွဲပြီး ရပ်ကွက်ထိပ်က အရိပ်ကောင်းတဲ့ ဘုန်းကြီးကျောင်းထဲ လစ်တော့တာပဲဗျ။ အပူရှောင်တာပေါ့လေ။ မေးလိုက်ရင်တော့.. ဟကောင်ရ!! ဘုရားရိပ် တရားရိပ်ဆိုတာက ဆိုပြီး အာလူးတွေ ဖုတ်ပြလိမ့်မယ်။ အမှန်က ဒင်းဘုန်းကြီးဝိုင်းက ဆွမ်းဟင်းအကျတွေ အဝတွယ်ပြီး ဘုန်းကြီးကျောင်းဝင်းထဲက မရမ်းပင်အုပ်အုပ်တွေ…

Read More “မချောနှစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်” »

Unicode ကျွန်တော့် ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အစ်မကြီး တစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျွန်တော့် ကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့် (၁) ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အစ်မကြီး နာမည်က မလှမေ ပါ။ ကျနော်တို့ မိသားစုက ဒီရပ်ကွက်ကို နယ်ကနေ ပြောင်းလာကြတာ။ အစ်မလှမေတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ။ အစ်မလှမေက ခြံရှေ့မှာ အိမ်သေးသေးလေးနဲ့ စက်ချုပ်တယ်။ သူတို့အိမ်မှာ အစ်မလှမေက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတစ်ယောက်အမေ။ သူ့ယောကျ်ားက ပုံနှိပ်စက်က စက်ဆရာ။ အိမ်မှာ မလှမေတို့ အမေကြီးရယ်၊ မောင်နှစ်မတွေရယ်၊ အားလုံး အတူတူ နေကြတယ်။ နေ့လယ်ဆိုရင် အိမ်ရှေ့က ဆိုင်လေးမှာ အစ်မလှမေက စက်ချုပ်တယ်။…

Read More “လူပျိုပေါက်လေး ကျနော့ကို အသားကုန်ဆေ_ာင့်ခိုင်းတဲ့ အိမ်ရှေ့အိမ်က ကလေးအမေ” »

(ဟူးးး) မျက်စိကိုစုံမှိတ်လည်း အိပ်လို့မပျော်တာမို့ လေပူတွေကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိသည်။ အရင်ကဆို အမေ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်နေကြ ဖြစ်သည်။ အခုလို တစ်ယောက်ထဲ မအိပ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဘယ်ပြောင်းညာပြောင်းနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ မကျေမနပ် ဖြစ်နေမိသည်။ တကယ်တော့ နုကို အခုလိုဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့သူက ဦးမြင့်အောင်ဆိုတဲ့ လူကြီးဖြစ်သည်။ နုတို့သားအမိ ကမ္ဘာထဲကို တိုးဝင်လာတဲ့ သူ့အပြစ် ဖြစ်သည်။ နု နာမည်က နုနုသွယ် ပါ။ မေမေ့နာမည်က ဒေါ်ခင်လေးသွယ်၊ ဖေဖေက ဦးလှထွန်း။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှတော့ နု ခြောက်တန်းတက်တဲ့ နှစ်မှာဘဲ ဖေဖေတစ်ယောက် သူချစ်တဲ့ မေမေနဲ့ နုကို ထားလို့ တမလွန်ကို ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်။ ဖေဖေ မရှိတော့ပေမယ့် မေမေနဲ့ နုတို့ သားအမိ လောကကြီးကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဖေဖေရှိကတည်းက…

Read More “ဖေဖေလေးရယ်..အဟင့်” »