“အထဲမှာ အရမ်းအောင့်တယ် ကို… တအားကြပ်တယ်”
Unicode ကျွန်တော်ကတော့ ရန်ကုန်နဲ့သိပ်မဝေးလှတဲ့ နယ်မြို့လေးတစ်ခုကပေါ့။ မှတ်မှတ်ရရ အချစ်ကိုစတွေ့ဖူးတာက ၈ တန်းလောက်ကပေါ့။ လူပျိုဘဝကို ပြောင်းလာတာကလည်း သိပ်မကြာသေးတော့ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်နဲ့ ဟိုလိုဒီလို စဉ်းစားမိလိုက် အိမ်သာပြေးလိုက်နဲ့ပေါ့။ ပြာတာတာ စာအုပ်ဆိုတာလည်း သိပ်မမြင်မတွေ့ဖူးသလောက်ကို ရှားတာ။ တစ်နေ့ ကျွန်တော် ဦးလေးအိမ်ကို ဝတ္ထုစာအုပ်ငှားရအောင် သွားခဲ့ပါတယ်။ ဦးလေးစာအုပ်စင်က ဝတ္ထုစာအုပ်တွေကြားထဲက မှတ်စုစာအုပ်လို ကတ်ထူလေးတစ်ခု ထွက်လာတယ်။ ဖွင့်ဖတ်လိုက်တော့မှ အပြာစာအုပ်မှန်း သိလာတယ်။ ဒါပထမဆုံးအကြိမ် ဖတ်ဖူးတဲ့ စာအုပ်လေ။ ချစ်နည်းလမ်းပွင့်တဲ့။ အခုထိ မှတ်မိနေတယ်။ နောက်တော့ ကျောင်းကကောင်တွေနဲ့ စကားစပ်မိတော့ ‘ဒါများကွာ အဆန်းလုပ်လို့ ဒို့ကျောင်းနားက ကွမ်းယာဆိုင်မှာ ငှားဖတ်လို့ရတယ်’ လို့ ပြောပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နောက်ပိုင်း စာအုပ်တွေ တော်တော်များများ ဖတ်ခဲ့ပြီး တွေ့သမျှ…
